انقلاب، برکت فراوان داشت برای مردم. یکی‌اش حضور موثر روحانیت در روستاها. یک نمونه‌اش هم این ماجرا که به خواندن می ارزد؛ وقتی قرار باشد نانت را از دل زمین بیرون بیاوری، زمین می‌شود همه چیزت. قومت، خویشت رفیقت، دیروزت، امروزت، فردایت... همه چیزت.
انقلاب، برکت فراوان داشت برای مردم. یکی‌اش حضور موثر روحانیت در روستاها. یک نمونه‌اش هم این ماجرا که به خواندن می ارزد؛ وقتی قرار باشد نانت را از دل زمین بیرون بیاوری، زمین می‌شود همه چیزت. قومت، خویشت رفیقت، دیروزت، امروزت، فردایت... همه چیزت.
اهل بازی که باشی، بهترین فرصت‌ها را هم به بازی از دست خواهی داد. بهترین زمان را هم به همان قاعده‌ای از سر خواهی گذراند که بقیه زمان را گذرانده‌اید.
روزِ قُدسِ امسال یک روز ویژه است. بیش از آن که در لشکر مقاومت، این ویژگی به چشم آید، در ارکانِ رژیم شیطانی صهیونیستی، ویژگی در قالب زلزله دارد، شرایط را تعریفی تازه می‌کند.
بی امتحان، بدون آن که از امتحان سرفراز بیرون آییم، ارتقایی در کار نخواهد بود. همه بالاتر رفتن‌ها نتیجه امتحان و توفیق در آن است. زندگی- کلا- عرصه آزمون و امتحان است.
تهران (پانا) - یکی از معلمان درباره رضامراد صحرایی، سرپرست وزارت آموزش و پرورش اقرار کرد درس اخلاق و تواضعی که از استاد آموخته، همیشه در ذهنش خواهد ماند و الگوی وی در دوران خدمتش خواهد بود.
ذهن و زندگی بسیاری از ما پشت دیوار ساختارها و عادت‌ها حبس شده است. روالی چیده شده، قابل پیش‌بینی و بسیار مقاوم در برابر تغییر، روزمره ما را تا مرز روزمرگی‌های مداوم می‌کشاند و باز روزی دیگر از راه می‌رسد و تکرار به ماندن خود در زندگی ما ادامه می‌دهد تا آنجا که روزی چشم باز می‌کنیم و خود را انسانی محدود شده، ذهن زده و بیگانه با مفاهیمی چون شور و اشتیاق می‌بینیم.
اگر" پروین اعتصامی" هیچ کاری نکرده باشد و هیچ نسروده باشد جز همین مثنوی "گره گشایی"، کافی است تا در آستانه نوروز به تعظیمش بپردازیم و تکریمش کنیم.
در زندگی زنان و مردان بزرگ، اغلب به نکاتی برمی‌خوریم که دانستنش انسان را به کرنش در برابر آنان وامی‌دارد. یکی از این مردان بزرگ، دکتر محمّدحسن گنجی پدر علم جغرافیای نوین ایران، برنده جایزه مردِ سال ۲۰۰۱ سازمان هواشناسی جهانی و از چهره‌های ماندگار علم و دانش ایران است. مردی که "زخمیِ هزار دشنه از دست روزگارِ هیچ" بود اما شرافت، پاکی، درستکاری و وطن دوستی‌اش را به حراج نگذاشت.
دریغا که چنگال مرگ دراز دست است که بی‌محابا سایه تنومند بزرگانی را ناپدید می کند که عمری در پناهشان خوش زندگانی کرده‌ایم و به اعتماد حضورشان در کوچه پس کوچه‌های زندگانی استوار و مصمم گام برداشته‌ایم و سنگلاخ بادیه و خار مغیلان را به هیچ انگاشته‌ایم.
مراقب این ویرگول بازیگوش باشید. باز مثل پارسال نیاید بنشیند بین" سازمان تامین اجتماعی نیروهای مسلح" و کارگران مظلوم و بازنشسته" تامین اجتماعی" را به فغان بیندازد. مصائب این قشر مظلوم را در سال ۱۴۰۱ به یاد آورید و نگذارید حتی باد، ویرگول بیاورد و بکارد جایی که نباید.