تلویزیون باید بتواند مثل گذشته از هنرمندان حمایت کند

تلویزیون در دوره های مختلف مجموعه‌ها و سریال های قوی و به یاد ماندنی را برای مخاطب آماده می‌کرد و درست برای هر مناسبت یک تا چند سریال و برنامه می‌داشت همین موضوع موجب شده بود تا همه خانواده گرد هم جمع شوند و از تماشای تلویزیون و کنارهم بودن لذت ببرند.

اکنون تلویزیون دیگر همانند گذشته قدرت کافی ندارد و کیفیت و کمیت برنامه ها و سریال ها پایین آمده است و همین دلیل دوری مردم از تلویزیون و روی آوردن به شبکه های ماهواره‌ای و یا شبکه های نمایش خانگی است، حتی گاها شاهد هستیم حاضر هستند مجدداً سریال ها و فیلم های گذشته را در شبکه‌های مجازی تماشا کنند اما رغبتی به دیدن مجموعه ها و سریال های امروزه ندارند، مخصوصاً در حوزه کودک ما در سالیان گذشته از سمت تلویزیون شاهد آثاری قوی بودیم که حتی بعد از گذشت این همه سال، هنوز در ذهن مردم نقش بسته و برایشان جذابیت دارد، در همین راستا با یکی از بازیگران پیشکسوت که خود کارهای موفق و به یاد ماندنی در کارنامه کاری خود دارد، گفت‌وگو کردیم.

مریم سعادت درباره همین موضوع در گفت‌و‌گو با پانا گفت: «باید این سوال را جایی مسئولین تلویزیون پاسخ دهند که چرا قبلاً، به‌خصوص در دهه ۶۰ و ۷۰، این همه آثار ماندگار در حوزه های مختلف مخصوصاً کودک ساخته می‌شد، اما حالا سال‌هاست که هیچ اتفاقی نمی‌افتد.»

وی افزود: «من آرزو دارم که بتوانم کار کنم و در قاب تصویر حضور داشته باشم و چه بهتر که این کار در تلویزیون انجام شود، جایی که مخاطبان بسیاری دارد. اما وقتی امکانات کافی وجود ندارد، وقتی بودجه‌ای اندک برای تولید اختصاص می‌دهند و جدیت و توجه لازم به این حوزه نشان داده نمی‌شود، چرا باید کار کرد؟

مگر من دیوانه‌ام که در چنین شرایطی کار کنم؟»

مریم سعادت همچنین گفت: «من کارم را نگه می‌دارم برای پلتفرم یا جایی که ارزش کارم را بدانند، تلویزیون باید بتواند هنرمندان گذشته و امروز را گرد هم آورد و از آنها حمایت کند اما بیشتر موجب دوری ما از این فضا می‌شود.

وی در پایان با توجه به اینکه مرضیه برومند نقش مهمی برای ورود او به عرصه بازیگری ایفا کرده است درباره کمک خودش به بچه‌های با استعداد نیز گفت: «به نظر من، زیست کسی که کار هنری می‌کند و در حوزه‌های خلاقانه فعالیت دارد، این است که به رشد دیگران کمک کند. وقتی تو در این مسیر قدم گذاشتی و موفق شدی، وظیفه تو این است که برگردی و به کسانی که پشت سرت در صف ایستاده‌اند، کمک کنی. شاید آثارشان ماندگار شود، شاید هم نه، اما وظیفه ما حمایت از نسل‌های جدید است.»