در گفت‌وگو با پانا بررسی شد؛
راه‌های افزایش «امید به آینده» در دانش‌آموزان
تهران (پانا) - یک روانشناس اجتماعی و مدرس دانشگاه داشتن «امید» را لازمه تربیت دانش‌آموزان عنوان کرد و گفت اگر روابط درون خانوادگی و بین‌فردی در نظام آموزشی به‌درستی شکل بگیرد و دانش‌آموزان در فضای پُرامیدی نسبت به آینده قرار بگیرند، می‌توانند امیدآفرین باشند.
آسیه اسحاقی - محمدرضا ایمانی در گفت‌وگو با پانا درباره اهمیت «امید» در زندگی افراد اظهار کرد: «یکی از مهم‌ترین شاخص‌هایی که با آن مواجه هستیم و در موضوعات زیستی نقش مثبتی دارند، امید بخشیدن و امید دادن به آینده است و معتقدیم امید، نیروی محرکه و انگیزه‌ای برای زیستن ایجاد می‌کند. اگر امید نداشته باشیم تمام فرایندهای زیستی ما دچار اختلال می‌شود حتی اگر یک بیمار امید به بهبود نداشته باشد بیماری تمام وجود او را می‌گیرد و آنقدر حیاتی و مهم است که حتی زندگی کردن را هم دچار مشکلات فراوان می‌کند زیرا امید یکی از مولفه‌های اصلی برای حرکت کردن در زندگی است.»
این روانشناس اجتماعی افزود: «حرکت کردن در زندگی دارای ابعاد مختلف است و از نظر اجتماعی، اقتصادی و روابط حسی و عاطفی نیاز به امید وجود دارد و می‌توان گفت اگر این فاکتور را در نظر نگیریم و نتوانیم برای آن طرح داشته باشیم، دچار مشکلات فراوان خواهیم شد. امروز با چالش‌ها و مشکلات فزاینده و درهم تنیده‌ای مواجه هستیم که در کنار همدیگر فضایی را ایجاد کرده تا مردم در امید داشتن به اتفاقات خوب مایوس شوند که این مساله به خیلی از زیرساخت‌های اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و الگوهای تربیتی برمی‌گردد.»
وی ادامه داد: «مشکلاتی که امروز در هم تنیده شده، باعث شده است که روابط نیز دچار اختلال شود. مهم‌ترین روابطی که اکنون با آن مواجه هستیم روابط درون خانوادگی است. روابطی که بین والدین و فرزندان شکل می‌گیرد اهمیت دارد. پدر و مادری که شاغل هستند و با مشکلات معیشتی مواجهه دارند و والدینی که از نظر ارتباطی فضای زیادی را برای گفت‌وگو و مفاهمه ندارند و به درخواست‌های فرزندان رسیدگی نمی‌کنند عواملی می‌شود برای اینکه بچه‌ها در انگیزه‌های خود دچار آسیب شوند.»
ایمانی در ادامه با اشاره به اهمیت داتشتن امید در میان دانش‌آموزان تصریح کرد: «بچه‌ای که پدر و مادر را در کنار خود داشته باشد و با آنها بازی و گفت‌وگو کند و بتواند برنامه‌ها و خواسته‌های خود را بدون ترس بیان کند و والدین او را تشویق کنند تا به سمت آزمون و خطاهایی برود که شناخت و آگاهی او را عمیق‌تر کند و به یک پختگی در روابط و گفتار خود برسد و به مهارت بیان برای حل تعارضات خود برسد، معلوم است این نوع برخورد باعث می‌شود که دانش‌آموزان روابط فردی و میان فردی مناسبی داشته باشند و در روابط فردی انگیزه بالایی داشته باشد و داشتن انگیزه باعث می‌شود موتور امید شکل بگیرد و به آینده خوش‌بین باشد. همچنین احساس آرامش، امنیت و تعلق خاطر داشته باشد.»
این روانشناس اجتماعی افزود: «اگر بچه‌ای که از مواردی که در بالا ذکر شد، بی‌بهره باشد دچار بهم‌ریختگی، پیچیدگی در رفتار، کج‌خلقی و لجبازی می‌شود. وقتی این رفتارها هم تشدید شود، روابط درون خانوادگی دچار گسست و بهم‌ریختگی می‌شود که تحت تاثیر همین عوامل است و در این فضا فرزندان بخش زیادی از امید و انگیزه خود را از دست می‌دهد. نکته‌ای که روابط بین فردی مطرح می‌شود این است که اگر از فرزندان حمایت شود و آنها زیربنای احساس امنیت و آرامش را دریابند، با دیگران روابط بهتر و مناسب‌تری برقرار می‌کنند و بچه‌های شادتر و پُر امیدتری هستند. ضمن اینکه به دوستان خود هم انگیزه و امید می‌دهند.»
ایمانی خاطرنشان کرد: «اگر روابط درون خانوادگی به‌درستی ترسیم شود و روابط بین فردی در نظام آموزش و پرورش هم به‌درستی شکل بگیرد و ساختار مدرسه و الگوی تربیتی به سمت این برود که دانش‌آموزان در فضای پُر امیدی که نسبت به آینده خود دارند قرار بگیرند، می‌توانند امیدآفرین باشند. دانش‌آموزان آینده‌سازان کشور هستند و قرار است کشور در آینده در دست این نسل باشد. بنابراین اگر این امید در آنها رشد کند و به‌درستی پرورش یابند، می‌توانند آینده بهتری را رقم بزنند. همچنین در نظام آموزش‌وپرورش که قرار است آینده کشور ما را ترسیم کند، باید بعد تربیتی و مهارتی در کنار بعد آموزشی تقویت شود.»
ارسال دیدگاه