واکنش مدیر پیچینگ انجمن سینمای جوان به ادعای دستکاری آرای هیات داوران جشنواره فیلم کوتاه
تهران (پانا) - سیامک سلیمانی مدیر پیچینگ انجمن سینمای جوانان ایران نسبت به شائبه دستکاری آرای هیات داوران سی و هشتمین جشنواره فیلم کوتاه تهران، واکنش نشان داد.
جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران هر ساله به دلیل اینکه پذیرای اکثریت فیلمسازهای سینمای کوتاه است و همیشه محلی برای ارائه فیلم‌های فیلمسازهای جوان بوده است، مورد توجه قرار دارد. البته همیشه تعدادی موافقان و مخالفان این فستیوال بوده‌اند چه آنهایی که دقیق و با اطلاع از وضعیت موجود سخن می‌گویند، چه آنهایی که بدون اطلاع از روند برگزاری یک جشنواره هستند. پس از پایان سی و هشتمین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران، این شائبه که آرای هیات داوران دستکاری شده است، از سوی یکی از منتقدان مطرح شد که هیچ واکنشی را از سوی مدیران انجمن سینمای جوان در پی نداشت.
امروز اما سیامک سلیمانی مدیر پیچینگ انجمن سینمای جوانان ایران در صفحه شخصی خود متنی را منتشر کرد و نسبت به این سخن هادی علی پناه که شائبه دستکاری آرای هیات داوران را مطرح کرده بود، واکنش نشان داد.
وی نوشته است.
«با هادی علی‌پناه دوستم. این ماه‌ها کمی کم‌تر شاید. و با وجود اختلاف‌های بنیادین بر سر بعضی مفاهیم و اصول، نمی‌توانم برخی نظرهای درست و نقدهای نکته‌بینانه گذشته‌اش را به سادگی نادیده بگیرم.
حالا اما هادی شبیه کسی‌است که دریافته مرزها را می‌توان به راحتی و بی هیچ پاسخی رد کرد.
مثل مرز مشخصی که بین حقیقت و دروغ است...
یا مرزی که نقد و تخریب را از هم جدا می‌کند...
یا مرزی که میان دغدغه جمعی و دغدغه‌های شخصی خطی بلند و پررنگ می‌کشد.
من، نه سخنگوی انجمنم و نه مدافع آن. و اختلاف نظرهایم با خط مشی انجمن، فهرستی بلندبالاست با شاهدانی حی و حاضر.
در جشنواره ۳۸، من، کوچکترین سِمت و پست و امکانی برای تصمیم‌گیری نداشته‌ام اما نابینا هم نبوده‌ام!
پس تشکیک و ارائه اتهام دستکاری انجمن در آراء هیأت داوران ملی و بین‌الملل، به نظرم بسیار بیش از آنکه موضعی صادقانه باشد، ادامه موج‌سواری لذت‌بخشی‌است که ظاهرا چشم‌پوشی از کیف و سرمستی‌اش، مدتی‌است مقدور نیست!
هادی علی پناه سالها به‌طور مستقیم در انجمن کار کرده. در معاونت‌های مختلف و همواره در موقعیتی نزدیک به فرایند جشنواره‌ها. حتی پس از رفتنش از این نهاد، همکاری‌اش در جشنواره‌ها و درقالب قراردادهای کتاب و پوستر و اطلاع رسانی جشنواره ادامه داشته. در سالهای متعدد، اعضای هیأت‌های انتخاب و داوری را دیده و با بسیاری از آنها در ارتباط بوده. مکانیزم داوری را می‌شناسد.
پس او می‌تواند گواهی دهد که آیا هیچ یک از مدیران متأخر انجمن، از راست افراطی تا معتدل، از محبوب تا نامحبوب، هرگز در آرای داوران ملی و بین‌الملل دست برده‌اند یا نه.
اگر دست برده‌اند و تمام مدت سکوت کرده که هیچ، اگر نه، شاید بتواند توضیح دهد که مبنای تشکیک ناگهانی‌اش چیست!
صرفنظر از این، آیا هادی علی‌پناه مدعیست که افرادی مانند منوچهر شاهسواری، رضا تیموری، مرجان اشرفی زاده، رضا فهیمی، ابوالفضل جلیلی، انسیه شاه‌حسینی، ویرجیل ویدریش، سباستین سیمون یا لیا بلترامی در این حد فاقد تشخص و استقلال رأی‌اند که آرا و نظراتشان را به فرموده تغییر دهند؟
آیا در بدنه انجمن، معاونین و مشاورین مدیر، در این‌حد ناسالم و کوته‌بین‌اند که فیلمی را به صرف تیتراژ پایانی به عنوان گزینه‌ی جایزه به داوران توصیه یا تحمیل کنند؟
این، و اتهام‌های مشابه، نه فقط مدیر و معاون، که فیلمسازان و داوران را هم نشانه می‌رود...
فارغ از کم و کیف داوری و اینکه آرا به سود دوستان ماست یا به ضرر آنها، و فارغ از اینکه برگزیدگان را دوست داریم یا نه، اگر صادقیم به سوابق مجموعه و خود نیز اشاره‌ای کنیم...
آیا هادی علی‌پناه در سالهای گذشته شاهد اختلال در کار داوران بوده یا نه؟ صرفا در این دوره حمله به مدیر و معاونین و مجموعه انجمن جذاب‌تر است؟
فرصت و حوصله کوتاه است. فقط از هادی می‌پرسم که چرا همیشه به ضعیف‌ترین نقطه حمله می‌کنی؟ چرا در هیچ‌کدام از انتقادهایت به سانسور آثار، هرگز خبری از نام مدیران سازمان سینمایی، وزیر و هیچ چهره‌‌ای از نهاد حاکمیت نیست؟
تو که خوب می‌دانی ریشه کجاست.
بهایش سنگین است؟
به زحمتش نمی‌ارزد؟
لگد زدن به جسم نیمه‌جان انجمن بی‌هزینه‌تر و زودبازده‌تر است؟
بسیار خب دوست من. سعی می کنم مواضع و نیاتت را درک کنم. هرچند این کار مدام سخت تر می شود.
با احترام
سیامک سلیمانی»
ارسال دیدگاه