مطهره محمدی*
صدای پای مهر میآید
اندک اندک به مهرماه نزدیک میشویم و بازگشایی مدارس زیباییهای خاص خود را دارد.
ماه مهر که می آید و بوی پاییز که به مشام می رسد یواش یواش برگ درختان که سنگ فرش کوچه و خیابان را زینت می دهند، شکوفه لبخند روی لبهای کودکان؛ یک یک گل می کند. دانش آموزان شوق و ذوق مدرسه، دوستان، کلاس درس و... را دارند و حتی گاهی دلتنگ آزمون های دشوار درسی و استرس های آن و کم خوابی شب امتحان می شوند.
فروشگاه های مواد غذایی، کیف و کفش، پوشاک، لوازم التحریر و... مانند دانش آموزان چشم انتظار ماه مهر برای کسب درآمد هستند. معلم ها دلتنگ تدریس در کلاس درس و هیاهوی دانش آموزان هستند.
مدارس خسته شدهاند از سکوت؛ سکوتی که خالی از خوشحالی، ذوق، استرس و... دانش آموزان است.
اما مهر را از زاویه دیگر هم می شود دید. در کنار همه این زیباییها، دانش آموزانی هستند که خانواده ای بی بضاعت دارند و برای تهیه هزینه های خود و خانواده باید سخت تلاش کنند تا حداقلها را فراهم کنند و آنها هم مانند بقیه همسالانشان در کلاس درس شرکت کنند. یا نوجوانی دیگر که باید عصای دست پدر و مادر باشد و از عهده هزینه های زندگی بربیاید و همزمان درس بخواند. هنوز هستند کودکانی که برای فراهم کردن شرایط علم آموزی به دنبال شغل باشند.
وظیفه ما چیست در این هیاهوی زندگی ماشینی که همسایه از همسایه اش خبری ندارد؟
بیاییم همه این سختی ها، غم ها، دشواری ها و... را از زندگی هم نوع خود پاک کنیم. حال که همه تلاش های بی وقفه به ثمر نشسته تا مهری زیبا داشته باشیم، تکلیف دانش آموزی که بی وقفه و شبانه روز برای گذراندن زندگی کار میکند چه میشود؟
یا نوجوانی که عصای دست خانواده بود و شده بود پرستار بیماری در خانه. تنظیم برنامه باید تغییر کند، هم درس و هم کار، نوجوانی با هزاران رویا و هدف در سر، اما با شرایط سخت زندگی باید هزینه های خود و خانواده را تامین کند. قطعا برای هر مشکلی راه چاره ای است و راه چاره مشکلات کودکان کار اندکی انسان دوستی و کمک از سوی ما و همه انسانهای نوع دوست است. مهم نیست اندازه کمک چقدر باشد. کمک هر چند کم و ناقابل، ولی دلخوشی برای کوکان بی بضاعت است. آری همیشه بیشتر زیبایی یک ماجرا به چشم می آید و سختی ها پنهان می ماند. سختی هایی که گاهی دشوارترین و بدترین محدودیت ها را به وجود می آورند. چه بسا این محدودیت ها سرنوشت هزاران نفر را تغییر دهد.
بیاییم راه را برای دانش آموزان بی بضاعت هموار کنیم و گره گشای آنها باشیم.
*دانش آموز خبرنگار
ارسال دیدگاه