فرصت تربیتیِ مسجد برای دانش‌آموزان

کارکرد مسجد در هویت ایرانی و اسلامی، نقش «کلید» در حوزه تربیت صحیح همه اقشار جامعه است؛ هویت یک انسان کامل با تمام توانمندی و حتی شکوفایی استعدادهای نهفته افراد می‌تواند از دوران کودکی و دانش‌آموزی در مسجد شکل بگیرد.

واقعیت این است که در هر دوره‌ای که مسجد تقویت شد برنامه‌ریزان تفکر غرب‌گرایانه برای مهار آن به نفع خود تصمیم گرفتند و در طول دهه‌های مختلف مصادیق آن موجود و قابل ارائه است. لذا باید در این زمینه توجه و دقت کافی داشته باشیم.

مسجد کانون تربیت صحیح دانش‌آموزان و همه انسان‌ها از کودکی تا نوجوانی، جوانی و حتی پس از آن است و معدن پرسود انواع مدیریت در سطح کلان محسوب می‌شود. نکته مهم اما عدم توجه برخی مسئولان در هر دوره به مسجد است؛ در این باره شایسته است همه نهادهای متولی در کنار آموزش و پرورش قرار بگیرند تا برنامه‌ریزی اصولی، پایه‌ای و دقیق برای پیگیری امور تربیتی با محوریت مسجد انجام شود. متاسفانه برخی مسئولان به ظاهر و فقط در کلام خود، حمایت و پشتیبانی از مسجد دارند اما خروجی و نتیجه، متاسفانه غیر از این است.

امام جماعت محور این کانون تربیتی است و اگر نتواند جامعیت خود را حفظ کرده و گسترش دهد، محوریتش را از دست خواهد داد؛ بسیج، کانون‌های فرهنگی، مراکز نیکوکاری، فعالیت‌های جهادی و همچنین هیئت، به عنوان بازوان این محور برای جذب مخاطب به شمار می‌آیند که همه آنها باید به صورت هماهنگ، یک هدف مشخص تربیتی را دنبال کنند تا این ضرب آهنگ خدمت، ناکوک نشود و به ناکجا آباد نرود؛ چراکه اگر در مسیر صحیح پیش نرویم، دود آن به چشم مخاطبان مخصوصا قشر کودک، نوجوان و جوان خواهد رفت.

مساجد کانون تفکر، مشورت، تصمیم‌سازی و اجرای کارهای بزرگ هستند؛ چراکه محور مسجد، اهل بیت علیهم السلام هستند و با نگاه ژرف‌اندیشانه یقینا خروجی آن موثر و قابل تاثیر خواهد بود. اما متاسفانه در دوره‌های گذشته و سال‌های اخیر با گسترش فضای مجازی و عدم ارائه برنامه‌های جذاب متناسب با نسل جدید و نیز به خاطر برخی نگاه‌های بسته (حتی از جانب تعداد اندکی از مسجدیان) حضور کودکان و نوجوانان تا حدی کم رنگ شد که این موضوع قابل تامل است و امید می‌رود مدیران و مسئولان کنونی برای جبران و رفع این مشکل تلاش و برنامه‌ریزی داشته باشند.

با نگاه به مساجدی که چرخه فعالیت‌های آنها پویا و جذاب است، مشخص می‌شود که مسجد، محور زندگی همه ساکنان بویژه قشر دانش‌آموز، نوجوان و جوان قرار گرفته است اما در فضاهایی که این هماهنگی وجود ندارد متاسفانه درگیر مناقشات و درگیری‌های پوچ هستیم.

بر این اساس، مسئولانِ برنامه‌ریز علاوه بر برنامه‌ریزی جامع برای بازگرداندن هویت اصیل و واقعی به مسجد، باید از موازی‌کاری‌های بی‌مورد جلوگیری کنند و اندیشه و تفکر برای جذب، هدایت و پرورش نسل جدید در مسجد را محور کار خود قرار دهند.

این یک واقعیت است که نسلی که در مسجد پرورش یافته و آموزه‌های دینی را با گوشت و پوست خود لمس کرده باشد یقینا روند تربیتی مناسبی را طی می‌کند و به مرور در مدیریت کلان چه در تصمیم‌گیری و چه در جلب رضایت‌مندی آحاد مردم می تواند بهترین اثر را از خود برجا بگذارد.

مسجدی بودن یک افتخار و تفکر غنی است که با توجه بیشتر باعث هدایت دانش‌آموزان و نسل جوان به عنوان سفیران متخصص و متعهد در سطح جامعه خواهد شد.

* کارشناس ارشد برنامه‌ریزی فرهنگی و مربی اردویی