یک کارشناس آموزش و پرورش در گفت‌وگو با پانا مطرح کرد:
توزیع عادلانه منابع، راهی برای حل مشکلات آموزشی
تهران (پانا) - یک کارشناس آموزش و پرورش با بیان اینکه توزیع عادلانه منابع، راهی برای حل مشکلات آموزشی است عنوان کرد که برای حل مسائل آموزشی در کشور صرفاً نباید به داده آماری اکتفا کرد و باید نظرات بازیگران اصلی یعنی دانش‌آموزان و معلمان را جدی گرفت.
حبیب جباری، کارشناس آموزش و پرورش در گفت‌وگو با پانا درباره افزایش اثرگذاری برنامه‌ریزی‌های آموزشی در کشور گفت: «اینکه با وجود عیان‌بودن مشکلات در حوزه ارائه خدمات آموزشی برنامهریزی خاصی برای حل آن صورت نمی‌گیرد، به شاخص نسبت بودجه سرانهای که در سطح کل کشور تعریف میشود و به بودجه سرانه واقعی که به مناطق مختلف اختصاص پیدا میکند، مرتبط است. یعنی اگر توزیع درآمد و ثروت در سطح کلان کشور عادلانه نشود، اگر توزیع بودجه برحسب مناطق و شهرها عادلانه صورت نگیرد، هرچقدر که آمار و ارقام را درست تعریف کنیم تنها باعث میشود که آسیبشناسی درستی داشته باشیم اما در ارائه راهکار تأثیرگذار نخواهد بود. زیرا راهکار اصلی برمی‌گردد به ساختار بودجه و ساختار قدرت در سطح کشور.»
لازم نیست برای طراحی و سنجش شاخصها خیلی زیاد وارد جزئیات شد
جباری اظهار کرد: «در بحثهای توسعه و اقتصاد، سازمان ملل آماری تولید میکند به نام شاخص توسعه انسانی که یک شاخص ترکیبی از سه مؤلفه است: میزان باسوادی، طول عمر انسانها در بدو تولد و درآمد سرانه. یعنی زمانی که این سه شاخص هم‌زمان بررسی میشوند و بر مبنای آن کشورها رتبهبندی میشوند، اطلاعات زیادی را ایجاد میکند. مثلاً طول عمر در ژاپن 95 سال است، وقتی دلایل را بررسی می‌کنیم مشاهده می‌کنیم به دلیل وجود بیمارستان و پزشک خوب است و اینکه همه افراد به بیمارستان و پزشک دسترسی دارند. پس لازم نیست برای طراحی و سنجش شاخصها خیلی زیاد وارد جزئیات شد و بخش زیادی از بودجه محدود موجود را به این حوزه اختصاص داد بلکه با بررسی عملیاتی نتایج برخی شاخصهای به ظاهر کلی نیز می‌توان به نتایج مطلوبی دست‌یافت.»
لزوم رویکرد پایین به بالا در برنامهریزی
این کارشناس آموزش و پرورش با بیان اینکه برای حل مسائل آموزش و پرورش به دو طریق می‌توان برنامهریزی کرد، گفت: «یک روش، رویکرد بالا به پایین که در آن افراد مسئول در سازمان برنامه یک برنامه را تنظیم کرده و ابلاغ میکنند. رویکرد دیگر توسعه از پایین به بالا است که در آن بازیگران اصلی دانش‌آموزان، معلمان و دبیران هستند.»
وی افزود: «اگر ما نظرسنجیها و تصاویر آماری نداشته باشیم از اینکه دانش‌آموزان در مدارس چه احساسی دارند یا چه احساسی دارند از اینکه توسط این شاخصها نظارت میشوند و مواردی از این قبیل، در بررسیهای خود به نتایج مطلوبی نمی‌رسیم. باید به نقطه نظرات خود بچهها احترام گذاشت و آن‌ها را به‌عنوان مبنای برنامهریزیها در نظر گرفت و با کمک اطلاعاتی که از آن‌ها دریافت میشود به حل مشکلات آموزشی اقدام کرد.»
جباری گفت: «نمونهای از رویکرد پایین به بالا مربوط به اقدامی بود که آقای یونس محمد، انجام داد و به خاطر آن موفق به دریافت جایزه نوبل صلح شد. او در بنگلادش، بانکی به نام بانک فقرا تأسیس کرد که در آن با مشورت گرفتن از فقرا و پرورش‌دادن و پشتیبانی‌کردن از ایدههای آن‌ها به کاهش فقر پرداخت.»
این کارشناس حوزه آموزش و پرورش گفت: «توسعه بلندمدت در هیچ کشوری امکانپذیر نمیشود مگر اینکه آموزش و پرورش قوی داشته باشند. ژاپن و آلمان، کشورهایی بودند که بعد از جنگ جهانی دوم کاملاً نابود شده بودند ولی توانستند ققنوسوار سربرآوردند. علت این اتفاق سیستم آموزش و پرورش ساختاریافته و مستحکمی است که داشتهاند. یا کشورهای اسکاندیناوی، سوئد، فنلاند، که به لحاظ عدالت اجتماعی، کارآفرینی و فساد کم سرآمد هستند، علت را می‌توان در آموزش و پرورش قوی قبل از دانشگاه یافت که هم شخصیتسازی میکند و هم زیرساختهای مناسب را شکل میدهد.»
ارسال دیدگاه