غلامرضا بنی اسدی*
انقلابِ آگاهی علیه ظلم
انقلابِ ناآگاهی علیه ظلم. این را کسانی می خواهند روی انقلاب ما بگذارند که در دسته بندی های سیاسی و بلوک بندی های قدرت، پشتِ شاه و رژیمش بودند. آنان که نمی دانند چه می خواهند و آنچه جان یافته از ندانسته هاست و آنچه بی قاعده است، شورش است؛ کور است و بینا نیست. لال است و گویا نیست. کر است و شنوا نیست.
به نتیجه هم نمی رسد، حتی اگر ساختاری را براندازد. در پی ریزی نظمی تازه، ناتوان است و در همان اوج خود، شکار رندان راه می شود و با وجود هزینه سنگین، به کام کسانی می شود که هیچ هزینه ای نکرده اند. شورش را عقل سلیم برنمی تابد. چون به تجربه دریافته است که هیچ آورده ای برای جامعه ندارد؛ برخلاف انقلاب. همه می دانند که انقلاب سر دارد، مغز دارد، زبان دارد، تنه دارد، دست و بازو دارد، پای به راه دارد و از نظم اندام واره ای برخوردار است. برای مبارزه دکترین دارد و برای تحقق آن نیز روشمند عمل می کند.
گا م ها را طوری سازمان می دهد که موفقیت را با کمترین هزینه به همراه داشته باشد. این را می شود در خوانش انقلاب اسلامی خود ما دید. به یاد داریم و آنان که نبوده اند، شنیده و خوانده اند که انقلاب اسلامی بصیر بود، خبیر بود، گویا بود، هندسه داشت، مهندس داشت، راهبرد داشت، راهبر داشت. نتیجه هم داشت. کاشت موفق بود، در فصل داشت هم حفظ شد.
در مرحله برداشت که به طول همه روزهای بعد از انقلاب اسلامی است، گاه دچار تلاطم های تند هم شده ایم. این قبول، اما حقانیت انقلاب اسلامی در جای خود محفوظ است و راهبری راهبردی امام خمینی (ره) نیز در جایگاه خود روشن است. ما آگاهانه، به میدان آمدیم تا ظلم را براندازیم. با دانایی کامل هم در پی تحقق عدالت بودیم. سویه مخالف ظلمی که ما را به میدان آورده بود. آنان که انقلاب را برای نخواستن های ما قاب مناسبی می دانند اما خالی از خواسته ها می پندارند، قطعا نه ما را می شناسند چنان که باید و نه انقلاب را چنان که شایسته است. اگر حرف آنان درست بود مثل خیلی جاهای دیگر بعد از براندازی رژیم ستمشاهی، سالها درگیر چه کنم، چه کنم می شدیم نه این که بدانیم چه می کنیم و دست به دست شدن دولت را چنان پیش ببریم که در ۲۸ بهمن ماه، ۶ روز بعد از استقرار دولت انقلاب، پرداخت حقوق کارکنان، بی ساعتی تاخیر درست در زمان خود انجام شود. ما در حین انقلاب دولت سازی و کادر سازی را در نظر داشتیم.
حتی ترور های وحشیانه بعد از انقلاب که با هدف "بی آینده کردن رژیم" به زعم آنان، به مقصود نرسید. رئیس جمهور و نخست وزیر و سران قوه قضائیه و بسیاری نماینده و وزیر را ترور کردند اما در کوتاه ترین زمان جایشان پر شد. این یعنی انقلاب با برنامه آمد. نخواسته هایش را می دانست و خواسته هایش را هم فهرست کرده بود. ماندگاری اش هم رهین نگاه راهبردیی است که فلسفه ایجاد آن را نوشت....
بنی اسدی / کارشناس رسانه
ارسال دیدگاه