امان از این باکلاس بازی‌ها

راست می گفت. این رفیق ما حسابش با خودش روشن نبود که چه می خواهد بکند. این روشن نبودن حساب، فقط خاص پارک و پارکینگ نیست بلکه دیگر جاها هم گرفتارمان می کند. برخی وقت ها هم دامنه اش چنان گسترده می شود که دچار رفتارِ متناقض می شویم. رفتاری که قدیمی های این استان به آن می گفتند" اشتر گذار و پشه گیر" یعنی اشتر را و کار مهم را و حتی پول بیشتر را وا می نهد و پشه را رد می زند و مال اندک را از حلقوم فردی بیرون می کشد. گاه وانهادنِ بیشتر را کلاس می داند و برداشتنِ کمتر را زرنگی می شمارد! تعجب نکنید، خود ما هر کداممان بارها و بارها از این دست اعمال انجام داده ایم. بنده خدایی نوشته بود: انسان های عجیبی هستیم. وقتی به دستفروش فقیری می رسیم که جنس خود را به نصف قیمت می فروشد با کلی چانه زدن او را شکست می دهیم و اجناسش را به قیمت ناچیز می خریم …
اما وقتی به کافی شاپ لوکس شخص ثروتمندی می رویم، یک فنجان قهوه را ده برابر قیمت، نوش جان می کنیم و انعامی اضافه نیز روی میز می گذاریم و شادمانیم!
راست می گفت. احساس با کلاسی برمی داردمان. تعریف هم می کنیم برای این و آن این شاهکارِ مان را که فلان جا رفتیم و چه خوردیم و چقدر پول دادیم و چقدر انعام گذاشتیم تا نگوید بی کلاسیم. من خود از این دست ماجراها بسیار شنیده ام. شما هم حتما خوانده اید و یا شنیده اید اما خدا کند زیاد مرتکب این رفتار نشده باشید. این خودباختگی بعد از این که فکر کنیم خیلی اذیتِ مان خواهد کرد. کاش اگر قرار است با کلاس باشیم در رفتار با دستفروشِ نیازمند، چنین باشیم و کالایش را به قیمتِ گران تر بخریم تا پول اش نان شود و در سفره ای بنشیند که اهلش پای سفره دعا می کنند و چون برمی خیزند برای کار بیشتر توان پیدا می کنند نه مثل اهلِ جاهایی که قیمت ها را، به نام کلاس داشتن، چند لا و پهنا حساب می کنند و چون جیب شان متورم شد از پول ها، برای خواباندنش، راهی ینگه دنیا می شوند برای رفتاری که نشاید و نباید. حواس مان باشد به رفتارمان. جوری قدم برنداریم که در نقشه طراحی شده شیطان باشد. بدانیم که خداوند دست هایی را دوست دارد که گره از کار دیگران بگشایند. کسانی که برای خودشان روشن کنند که در زندگی و بعد از این دنیا در حیات ابدی، چند- چند هستند و کتابِ حساب شان را نمره چند است. برای داشتن نمره خوب، همین امروز باید حساب مان را روشن کنیم

کارشناس رسانه*