در گفت‌وگو با پانا مطرح شد؛
سیاستگذاران به «آموزش و پرورش صنعتی» توجه کنند
نقش مدیران حرفه‌ای در سیستم آموزشی تقویت شود
تهران (پانا) - استادیار اقتصاد دانشگاه شهید بهشتی با اشاره به اینکه باید نقش مدیران حرفه‌ای در سیستم آموزشی تقویت شود، عنوان کرد باید مدیران و نهادهای آموزشی، کارشناسان اقتصادی را در کنار خود داشته باشند چون آموزش مانند صنعت است که با سوبسید و یارانه تقویت می‌شود.
فاضل مریدی، استادیار اقتصاد دانشگاه شهید بهشتی در گفت‌وگو با پانا اشاره به اینکه اقتصاددان‌ها به همه نهادها مشاوره می‌دهند به‌جز وزارت آموزش و پرورش گفت: «مسئله اینجاست که مدیران و نهادهای آموزشی، کارشناسان اقتصادی را در خود جمع نکرده‌اند. درحالی‌که «آموزش» صنعتی است که معیار آن سوبسید و یارانه است و می‌توان در آن بهره‌وری را بالا برد و تخصیص منابع بهتری را به وجود آورد.»
باید نقش مدیران حرفه‌ای در سیستم آموزشی تقویت شود
وی افزود: «درواقع در آموزش و پرورش می‌توان بررسی کرد در کجا زیاد هزینه شده و در کجا نیاز به منابع بیشتری است. ناگفته نماند آدم‌های اقتصادی که با موضوع آموزش و پرورش آشنا هستند، اندک‌اند. بودجه کشور و ازجمله آموزش و پرورش محدود است و باید نقش مدیران حرفه‌ای در سیستم آموزشی تقویت شود.»
آموزش موفق، سرمایه انسانی موفق خلق می‌کند
مریدی با اشاره به اینکه باید آموزش تبدیل به ابزاری شود که افرادی را برای جلو بردن اقتصاد تربیت کند، گفت: «آموزش در صورتی موفق است که در خلق سرمایه انسانی موفق باشد مانند آنچه در ژاپن و کره و برخی دیگر از کشورهای آسیای جنوب شرقی روی داده است. این کشورها از طریق انسان‌های توانمند توانسته‌اند فرآیند توسعه را تسریع کنند.»
وی اظهار کرد: «مجموعه سیاست‌گذاری‌های مناسبی که دولت‌ها در عرصه سیاست‌های اقتصادی و تجارت خارجی داشته‌اند منجر به تربیت انسان‌هایی می‌شود که مناسب توسعه‌اند.»
مریدی عنوان کرد: «اگر عملکرد نظام آموزشی به شکل‌گیری سرمایه انسانی منجر شود، بسیار موفقیت‌آمیز خواهد بود. اگر مبالغ هنگفتی سرمایه‌گذاری شده و کشور نه‌تنها رشد نکرده، بلکه گرفتار بیکاری تحصیل‌کرده‌ها شود، یعنی مرتب سطح سواد افراد بالا رود ولی اقتصاد کشور از آن استفاده‌ای نبرد، به اینجا می‌رسیم که منابع محدود در عرصه بهینه مصرف نشده است.»
باید انتخاب شود از منابع محدود برای چه بخش‌هایی خرج کنند
وی افزود: «باید انتخاب شود که از این منابع محدود در چه فعالیتی استفاده شود. ممکن است کشورهای درحال‌توسعه درنهایت به این نتیجه برسند که منافع اجتماعی سرمایه‌گذاری در آموزش بسیار پایین است و توجیهی ندارد که این منابع محدود در آموزش صرف شود. در این حالت بودجه دانشگاهی کم می‌شود زیرا کشور از آن چندان بهره‌برداری ندارد. درواقع در این صورت کسانی که به دانشگاه می‌روند باید حداقل بخشی از هزینه را پرداخت کنند. در اکثر کشورها کمیت آموزش افزایش پیدا کرده ولی کیفیت پایین آمده است.»
ارسال دیدگاه