کارگردان نمایش «آخرین عاشق»، در گفت‌وگو با پانا:
نادر دلشاه: آمار فروش گیشه‌های نمایش با هزینه‌های تولید هم‌خوانی ندارد
تهران (پانا) - کارگردان نمایش «آخرین عاشق»، با بیان این نکته که امروز دیگر تولید یک نمایش در کشور برای گروه تولید صرفه‌ای ندارد، گفت آمار فروش گیشه‌های نمایش با هزینه‌های تولید هم‌خوانی ندارد.
محمد چیت‌سازی «نادر دلشاه»، کارگردان نمایش «آخرین عاشق»، در گفت‌وگو با پانا، با اشاره به این نکته که انتخاب این متن از «نیل سایمون» برای او بسیار اتفاقی رخ داده است، گفت: «پیش از مطالعۀ این متن، به متون «زلر»، «ایپسن»، «برتولت برشت» و «آرتور میلر» فکر می‌کردم، اما من، به صورت اتفاقی یک کتاب از «نیل سایمون» خواندم و زمانی که با متن مواجه شدم، جذابیت‌های بسیار زیادی در آن دیدم.»
وی با تأکید بر این مفهوم که این متن، در بازنویسی تغییرات بسیار زیادی داشته است و در نهایت، این کار به اجرا رسیده است، افزود: «یکی از مهم‌ترین دلایلی که تلاش کردم دست به تولید یک اثر نمایشی بزنم، این بود که در دوران کرونا، هرگز فرصت اجرای یک نمایش صحنه‌ای را پیدا نکرده بودم.»
این کارگردان تئاتر، نگارش این متن را به دهۀ 1950 میلادی معطوف دانسته و با اشاره به این نکته که نخستین اجرای این اثر، در سال 1965 موفق به دریافت جایزه نیز شده است، ادامه داد: «در این نمایش، پروسۀ تمرین مدت دو ماه طول کشید و در طول این زمان، تلاش کردم تا از بازیگرانی استفاده کنم که به نقش می‌خوردند و سرعت تمرین با همین عامل بالا برود تا رسیدن به نقش برای بازیگر راحت‌تر باشد.»
دلشاه، در بخشی دیگر از این گفت‌وگو، با اذعان به این امر که مخاطبان این اثر نمایشی از تماشای آن راضی بوده‌اند، اما گیشه و فروش آن، آن‌گونه که باید نتوانسته است موفق عمل کند، اضافه کرد: «ما انتظار داشتیم که هزینه‌های صرف شده برای این نمایش، به ما بازگردد، اما این اتفاق نیفتاد و باید گفت که تئاتر، این روزها به شکلی جلو می‌رود که با هزینه‌های جاری، سالن، دکور و دیگر هزینه‌ها، باز هم گروه متضرر می‌شود و تصور نمی‌کنم با وجود تهیه‌کننده نیز، چنین کاری، می‌توانست پاسخ‌گوی هزینه‌های تولید باشد.»
وی ضمن ابراز تأسف از این امر که هزینه‌های تولید یک اثر نمایشی، امروز به اندازه‌ای بالاست که هرگز نمی‌توان انتظار داشت که مثلاً فروش یک اجرا، پاسخ‌گوی هزینۀ اجاره‌بهای سالن‌ها باشد، اظهار داشت: «امروز فعالان در حوزۀ تئاتر، تنها می‌بایست برای رزومۀ خویش کار کنند و از طرف مقابل، لذتی را نیز از تولید یک اثر نمایشی خواهند برد، اما واقعیت این امر آن است که امروز، دیگر تولید یک نمایش برای گروه تولیدکننده نمی‌صرفد و به نظر من، این اندازه نمی‌صرفد که شما بخواهید چنین هزینه‌ای را تنها برای کسب رزومه صرف کنید، اما باید این تفاوت را نیز مد نظر داشت که من از این اثر، نسبت به دیگر آثار خویش بیشتر راضی بوده‌ام.»
کارگردان نمایش «آخرین عاشق»، در همین راستا با اشاره به این نکته که نگارش این اثر، به سال‌های پایانی دهۀ 1950 باز می‌گردد، این اثر را نسبت به موقعیت اجتماعی کشورمان، اثری به‌روز دانسته و با اذعان به این امر که این اثر، در روند تولید از شرایط موجود در کشورمان دور شده است و به شکلی چیده شده است تا با شرایط داخلی تطبیق پیدا نکند، تصریح کرد: «موضوعات جاری در این اثر، به گونه‌ای است که من تصور می‌کنم امروز در ایالات متحده نیز چنین شرایطی مطرح است و باید این نکته را در نظر داشت که طنز «نیل سایمون»، طنزی گزنده و بر اساس موقعیت‌های کمدی است.»
دلشاه، با اذعان به این امر که پیام‌های موجود در متون «نیل سایمون»، پیام‌های ساده است و به همین دلیل، برخی از اهالی تئاتر، اعتقاد دارند که زیاد نمی‌شود به این دست از متون پرداخت، خاطر نشان کرد: «در عین سادگی، حس می‌کنم که متون «نیل سایمون»، متونی بامزه هستند که می‌توان از آن بهترین بهره را در اجرای یک نمایش برد.»
وی در پایان این گفت‌وگو، خطاب به تماشاچیان تئاتر، با تأکید بر این موضوع که هرگز به این نکته نگاه نکنند که یک اثر نمایشی با حضور چهره‌ها به روی صحنه رفته است یا خیر، تأکید کرد: «تماشاگران باید بیایند، یک اثر نمایشی را ببینند و پس از دیدن آن و نه تنها از روی اسامی بازیگران به قضاوت بپردازند و امیدوارم که تماشاچیان تئاتر، بیش از گذشته به تماشای تئاتر بیایند.»
ارسال دیدگاه