هادی محقق: استفاده از بازیگر لطمه جبران‌ناپذیری به «درب» می‌زد

نشست رسانه‌ای فیلم سینمایی «درب» با حضور عوامل این فیلم و اهالی رسانه و با اجرای حامد مهربانی ۲۱ بهمن ماه در سالن اصلی برج میلاد برگزار شد.

هادی محقق کارگردان، رضا محقق تهیه‌کننده، فرشاد عباسی تدوینگر، محمد اقبالی بازیگر، حسین قورچیان صداگذار، سامان مجدوفایی اصلاح رنگ، منصور عبدرضایی فیلمبردار و تعدادی دیگر از عوامل در این نشست حضور داشتند.

رضا محقق ضمن تشکر از همکارانش در فیلم
در شرایط خیلی سخت در کنار ما بودند و آن چیزی که در این فیلم جادارد تشکر شود، همه دوستانی که حضور دارند همه توان‌شان را برای این کار گذاشتند. از هادی محقق نیز بابت نشان دادن راه سینما تشکر می‌کنم و امیدوارم کارهای دیگری نیز داشته‌ باشیم.

هادی محقق با قرائت چند بیت شعر، گفت: از خدا ممنونم که اجازه حیات به من می‌دهد و دوستان مهربانی به من نشان داده و قدرت زیست در کنار آنها به من داده است. نمی‌دانم این فیلم چه احساسی درون شما به وجود آورده است. درب به گویش لری به معنای زمین سفت است.

سامان مجدوفایی اصلاح رنگ گفت: اولین بار که درب را دیدم با سه شعار همیشگی هادی محقق روبرو شدم؛ زندگی، لحظه‌های ناب زندگی و فاصله کوتاه زندگی تا مرگ. امیدوارم کاری که من انجام دادم در جهت فیلم‌های شاعرانه هادی محقق باشد.

حسین قورچیان صداگذار فیلم گفت: سینما بهانه‌ای است که در کنار هادی محقق باشم، این فیلم واقعا مستقل است و تک تک عوامل همه همکاری کردند اما حس و حالی دارد که فیلم‌هایی با بودجه ۳۰ میلیاردی، این حس را ندارند و روح بیشتری دارد و بدون پیچیدگی پیام زیبای خودش را منتقل کرد.

منصور عبدرضایی فیلمبردار گفت: از رضا محقق تشکر می‌کنم که فیلم‌هایی انسانی تهیه می‌کند. فیلم ما تعداد کمی پشت دوربین بودند اما حاصل همین شد که دیدید.

هادی محقق درباره استفاده از نابازیگر در فیلمش بیان کرد: تصورم این است که ضرورت پیش فرض تصمیم است. ضرورت در این چنین آثار که تلاش می‌کند بگوید من را باور کن، استفاده از بازیگر لطمه جبران‌ناپذیری می‌زند و از باورپذیری آن می‌کاهد چراکه نتیجه عکس می‌دهد. ابعاد مالی اصلا مطرح نبود بلکه بازیگر صدمه به فیلم می‌زند.

وی درباره رسیدن به فرم روایی درب گفت: سال‌هاست روی این مساله کار می‌کنم که قرابت فرم و محتوا چیست. الان به این رسیدم که فرم نشات گرفته از محتواست و این محتواست که باعث می‌شود فرم شکل بگیرد و همه چیز به قدرت زیست ما برمی‌گردد. ما چیزی جدا از زیست نداریم و خودش را به ما تحمیل می‌کند و من هم با این روند فیلمم را می‌سازم.

محقق درباره اینکه آیا شخصیت مامور برق ما به ازای خارجی دارد، اظهار کرد: بدلکار نداشتیم، فقط به میزان ترس‌هایم غلبه کردم و اعترف می‌کنم نیرویی به من غلبه کرد اما چاره‌ای نداشتم و خودم باید انجامش می‌دادم چرا که اگر بدلکار استفاده می‌کردم حتما به کار صدمه می‌زد.

وی همچنین در پاسخ به پرسشی درباره بازیگری در فیلم‌های کیارستمی و مقایسه آن با نظری که او درباره بازیگری داشت، گفت: در نسبت با آقای کیارستمی، چنین عقیده‌ای ندارم. ای کاش، ای کاش ترجمه درستی از آثار کیارستمی در مملکت ما می‌شد و ای کاش دقیق‌تر به ایشان نگاه می‌کردیم و با احتیاط در مورد او صحبت کنیم. مگر می‌شود فیلم‌های عمیق او، با بازیگر به سرانجام برسند.

کارگردان درب درباره پایان‌بندی فیلمش و سوالی که کار مامور برق را ابتر خواند، گفت: ریاکاری بدترین حالت انسان است و اشتغال به کار خوب و فریاد زدنش، بدترین کار است. بنابراین اگر مهر این فیلم به دل شما نشست به دلیل همین سکانس پایانی بود.

وی همچنین درباره پلان‌های طولانی فیلم توضیح داد: خاصیت و ضرورت این نوع فیلم‌ها در نمایش اینگونه است و اهمیت روایت در این آثار، ترسیم تصورات و احساسات است که باید به آنها زمان داد اما در هر صورت ممکن است شاید باب میل نباشد.