پرستاری آمیزه‌ای از عشق، ایثار و مهارت است

رسیدگی به وضع و حال بیماران و کمک به روند درمان آنان، امری مقدس و سفارش شده در تعالیم دینی است. از این رو حرفه پرستاری از جمله حرفه ها و مهارت های مورد احترام و تکریم در جامعه است و لذت بخش ترین خاطرات بیماران از دوران بستری در بیمارستان ها را همین برخوردهای آرامش بخش و تکریم آمیز و البته همراه با مهارت پرستاران رقم می زند.

از سوی دیگر واژه پرستار با سالروز میلاد حضرت زینب کبری(س) که در کاروان اسرای کربلا، مسئولیت رسیدگی به حال و روز غم دیدگان و زجرکشیدگان از ظلم دشمنان اهل بیت(ع) را بر عهده داشت، عجین شده است. از این رو به مناسبت روز پرستار و شنیدن تلخ و شیرین پرستاری، گفتگویی را با «اعظم خدایی» یکی از پرستاران نمونه استان قم، انجام دادیم که در ادامه می‌خوانید.

چند سال سابقه دارید؟

۱۷ سال سابقه پرستاری و حضور در کادر درمان دارم، دارای مدرک کارشناسی پرستاری هستم و هم اکنون در بخش سی سی یو بیمارستان حضرت ولی عصر(عج) قم به خدمت به بیماران مشغول هستم.

از بین این همه شغل برای زنان، چطور شد پرستار شدید؟

خیلی علاقه به این رشته داشتم و عاشقانه وابسته آن بودم و بویژه پدرم که سال های سال، عضوی از کادر درمان بود، انگیزه زیادی در من برای انتخاب پرستاری ایجاد کرد؛ در واقع اگر رضایت، علاقه و تمایل شخصی خودم نبود، به این درجه از موفقیت نمی رسیدم.

در دوران کرونا، از شغل پرستاری خسته یا پشیمان نشدید؟

در آن زمان، هم زندگی من و هم همکارانم در کادر درمان، از روال عادی خارج شده و دچار استرس بودیم؛ در قبال سلامت مردم، آنچه که در توان داشتیم، به انجام می رساندیم و هیچگاه ناامید و خسته و پشیمان نشدیم، چون آثار مثبت کارمان و خوشحالی مردم را می دیدیدم.

چه خاطره خوبی از پرستاری دارید؟

تمامی لحظات پرستاری و کلا کادر درمان، پر از خاطره های تلخ و شیرین است. اما برگشت بیماری که دچار ایست قلبی شده بود، یکی از خاطرات خوبی است که دارم. وقتی بالای سر بیمار بودیم، استرس زیادی داشتیم که خوشبختانه با عنایت خداوند و تلاش های کادر درمان و همکارانم، به زندگی عادی برگشت.

پرستاری را چگونه توصیف می کنید؟

کسانی که این شغل را انتخاب می کنند، باید دلسوزانه و عاشقانه کار کنند. چون پرستاری علاوه بر دانش و مهارت، نیاز به عشق و ایثار و محبت نیز دارد.

گفتگو: متینا بهمن