پویش شکرانه سلامت یک جریان خیرساز است

حسن کریمی، معاون پرورشی آموزش و پرورش منطقه۶ تهران؛ در گفتگو با پانا؛ در رابطه با ایده اولیه شکل گیری پویش «شکرانه سلامت» گفت: آموزش و پرورش در چارچوب کلاس و تخته سیاه تعریف نمی شود و ما گاهی آموزش هایمان باید در فضای بیرون و عینی تر باشد. البته آموزش و پرورش در طول سالهای متمادی نشان داده است که جزو پیش قراولان تربیت اجتماعی است، چه در زمان جنگ و چه در اتفاقات و حوادث دیگری چون سیل و زلزله؛ آموزش و پرورش همواره پیشگام بوده و البته آموزش و پرورش مظلوم است و آنگونه که شایسته است به آن توجه نمی شود.
در موضوع شیوع ویروس کرونا که سلامت مردم تهدید شد، و آموزش بچه ها نیز با چالش های جدی روبرو شد و آموزش و پرورش بر اساس رسالتی که دارد سنگ تمام گذاشت و بدون اغراق مدافعان تعلیم و تربیت همپای مدافعان سلامت برگ زرینی بر افتخارات این مرز و بوم افزود.
وی افزود: از آنجایی‌که خانواده های زیادی در این شرایط خاص اقتصادشان آسیب دید به پیشنهاد و ابتکار آقای نظریان، مدیر آموزش و پرورش منطقه۶ و حمایت های آقای فولادوند، مدیرکل شهر تهران؛ طرحی قبل از ماه مبارک رمضان با عنوان شکرانه سلامت عنوان شد و این طرح هم برگرفته از این غزل حافظ است؛ «ای صاحب کرامت، شکرانه سلامت؛ روزی تفقدی کن، درویش بینوا را» و این طرح در شورای معاونین مطرح شد و مورد استقبال قرار گرفت. در نهایت در گروه های مختلف فرهنگیان طرح را گذاشتیم و برای خیرین فرستادیم و نیت مان این بود که دست افراد که آبرومند نیازمند را بگیریم. خوشبختانه استقبال خوبی از آن شد. بعد از تهیه مواد اولیه اطعام، اولین اطعام در شب میلاد امام حسن مجتبی، کریم اهل بیت انجام شد که در آن شب ۱۳۰۰ پرس غذای با کیفیت، عالی و آبرومندانه در مجموعه رفاهی منطقه که ظرفیت بسیار خوبی دارد تهیه و در اختیار نیازمندان‌مان قرار گرفت. همچنین روز میلاد امام حسن مجتبی(ع) برای دومین شب،۱۱۱۰ پرس غذا تهیه و توزیع شد.
حسن کریمی هدف آموزش و پرورش منطقه ۶؛ برپایی این پویش را ایجاد یک جریان آموزشی برای دانش آموزان بیان کرد و افزود: اینکه غذا به نیازمندان داده شود کمترین کار است؛ اما در بین دانش آموزان و خانواده‌ها جریان تربیتی راه می افتد که از میان همین کودکان خیر؛ بعدها خیرین بزرگ پیدا می شود. نیت همین است که بچه های امروز که دست شان به خیر می رود؛ بعدها که بزرگ شدند خیرین بزرگی شوند. پس چیزی جدا از تعلیم و تربیت نیست و به شکل عملی آموزش انجام می شود.
وی درباره کمک کننده ها و خیرین گفت: عموما دانش آموزان و همکاران و خیرین منطقه ۶ پای کار آمدند و البته از مناطق دیگر هم آمدند.
وی با اشاره به رزمایش همدلانه گفت: منطقه ۶ قبل از ماه مبارک رمضان تصمیم به برگزاری این پویش گرفت و البته این مهم در راستای رزمایش همدلانه نیز است. واقعیت این است که در شرایط اینچنینی دولتها و سازمان های رسمی نمی توانند کار زیادی انجام دهند؛ زیرا حجم خسارت به قدری زیاد است که اگر مردمی که توانمند هستند نباشند کار انجام نمی شود و فرمایش حضرت آقا در این زمینه راه گشا بود.
کریمی گفت: در زمان شیوع کرونا عموما تصور این بود که ممکن است مردم بریزند و فروشگاه ها را غارت کنند و غیره، اما با توجه به شرایط معنوی جامعه ما این موضوع اتفاق نیفتاد، برخلاف آنچه در دیگر کشورها دیدیم. وقتی آدم ها کمک کنند مشکلات برطرف می شود.
او تاکید کرد: خیلی از ما تصوری از فقر و نداری را نداریم؛ ولی وقتی برای کمک می رویم و می بینیم؛ مشخص می شود چه کارهای بزرگی می توان انجام داد. البته توزیع یک چنین حجم غذایی کار ساده ای نیست و برای اینکه نیازمند واقعی بهره مند شود لازم است به نهادهای دیگر هم وصل شویم و از این جهت هم با کمیته امداد ارتباط داریم. زیرا آنها هم خانواده های نیازمند را می شناسند و هم با پایگاه های بسیج که امین مردم هستند ارتباط دارند. ۱۰۰۰ پرس غذا در قلعه نو و فیروز آباد و سمت جاده ورامین و غیره به معتمدین آن مکان ها داده شد تا توزیع شود. بعد از دو شبی که مناسبت میلاد کریم اهل بیت را داشتیم و غذاها توزیع شد؛ مرحله بعدی توزیع غذا در شب های احیا خواهد بود.
معاون پرورشی منطقه ۶ با اشاره به استقبال از پویش شکرانه سلامت گفت: در ذهن اولیه ما چیزی حدود ۵ یا ۶ هزار پرس غذا بود؛ اما با توجه به استقبالی که شده روزهای بیشتری برای توزیع اختصاص پیدا می کند. واقعیت این است که آموزش و پرورش یک نهاد مرجع است و هنوز هم برخلاف جوسازی هایی که انجام می شود، معتمدترین و امین ترین فرد در ذهن مردم است و اینکه خانواده ها همچنان فرزندان شان را به آموزش و پرورش می سپارند یعنی اعتماد بالایی وجود دارد.
وی در ادامه بیان کرد: آموزش فقط در چارچوب کلاس نیست و فراتر از این هاست. وقتی ساحت های مختلف تعلیم و تربیت را بررسی کنیم؛ بخشی از آن همین نوع فعالیت هاست و همه ما نوع رفتارها و تفکرمان آن‌چیزهایی است در مدرسه بصورت غیر مستقیم آموختیم و آن روزها شاید در ذهن مان نبوده و اما امروز الگو و ملکه ذهن شده و انجام می دهیم. برای مثال امروز بچه ها خاطره اردو برایشان ماندگار است و هرچه هست در دوران نوجوانی اتفاق می افتد و اینکه آدمی نوع دوست؛ قانونمدار و طرفدار محیط زیست باشد یا فکرش به سمت امور خیر برود، مطمئنا در کودکی و نوجوانی شکل گرفته است. آدم های بزرگی که امروز کارهای بزرگی انجام می دهند، شالوده فکری شان از همان کودکی شکل گرفته است و امروز با توجه به توانمندی هایی‌که دارند کارهای بزرگتری انجام می دهند.
کریمی با اشاره به الگو شدن فداکاری های معلم ها در ایام کرونا گفت: در این ایام کرونا علاوه بر آموزش مجازی معلم ها، نوع برخورد و فداکاری هایی که انجام داده اند ارزشمند است. شاید به جرات بتوان گفت بعد از مدافعین سلامت که باید قدردان شان باشیم؛ مدافعان تعلیم و تربیت سنگ تمام گذاشتند و نگذاشتند چرخ های آموزش از کار بیفتد و نام شان ماندگار می شود. ناگفته نماند انجام این نوع امور خیر از سوی دانش آموز و خانواده آنها مطالبه می شود که ما هم ترغیب به انجام آن می شویم و انشاله شاهد یک جریان خیرسازی از میان همین دانش آموزها خواهیم بود.