معاون آموزشی دبیرستان فرزانگان استعداد درخشان ملارد:
امیرکبیر روشن‌فکری دیندار و بزرگ‌مردی جاوید با ابعاد شخصیتی قوی بود
ملارد (پانا) - معاون آموزشی در ملارد، امیرکبیر را فردی روشن‌فکر و دیندار و بزرگ‌مردی جاویدان با ابعاد شخصیتی خیلی قوی دانست.
طیبه کریمی، معاون آموزشی دبیرستان فرزانگان استعدادهای درخشان شهدای مدافع حرم ملارد و کارشناس ارشد تاریخ، در گفت‌وگو با پانا بیان کرد: «میرزا تقی‌خان فراهانی مشهور به امیرکبیر، پسر کربلایی محمدقربان فراهانی، از بزرگ‌ترین مردان سیاسی و بزرگ‌ترین وزرای ایران، در حدود سال ۱۱۸۶ در فراهان به دنیا آمد. پدرش در خانه قائم‌مقام فراهانی آشپز بود. محمدتقی با فرزندان قائم مقام بزرگ شد. زیردست قائم مقام، منشی‌گری آموخت و در علم و ادب پرورش پیداکرد و در ۴۲ سالگی به صدارت دربار ناصرالدین شاه رسید. سه سال و اندی صدراعظم ایران بود و در این مدت خدمات شایانی برای ملت ایران انجام داده است.»
وی در ادامه افزود: «میرزا تقی‌خان امیرکبیر، آشپززاده‌ای بود که خدمتکار قائم‌مقام فراهانی بود. گرچه به ظاهر از مردم محروم و فرودست ایران بود، ولی این امتیاز را داشت که در جمع یکی از بهترین و اصیل‌ترین خاندان آن روز ایران تربیت یابد. هم خواسته‌های مردم را می‌دانست و هم با افکار بزرگان مملکت آشنا بود. رنج و زحمت مردم را تجربه کرده و رفاه سردمداران را به چشم خود دیده بود. او با لیاقتی که از خود نشان داد، در کنار فرزندان قائم مقام، آموزش دید. به همین دلیل، هرگز به مردمش خیانت نکرد و مصلحت آنان را بر همه چیز، مقدم داشت. مدیری کاردان، سیاست‌مدار، میهن‌پرست و مردی از جنس مردم، و در خدمت مردم بود.»
کریمی در راستای فعالیت‌هایی که امیرکبیر در زمینه رشد صنعت داشته است، عنوان کرد: «او دستور داد دستگاه‌های جدید را به کشور ایران بیاورند و از مهندسان و صنعت‌کاران اروپایی خواست تا صنایع گوناگون را در ایران آموزش دهند. معادن، شناسایی شد و استخراج فلزات، آغاز گشت. امیرکبیر در ترویج و تشویق صنعت‌گران، آن قدر اصرار داشت که عهد بسته بود به هر فردی که هنر بدیع و صنعت تازه‌ای بیاورد، پاداش خوبی خواهد داد.»
معاون آموزشی دبیرستان فرزانگان استعداد درخشان ملارد تصریح کرد: «امیرکبیر اعتقاد داشت که یک کشور مستقل، باید همه چیز را در داخل سرزمین خود تأمین کند. او برای رونق کشاورزی، گام‌های زیادی برداشت. آنچه او انجام داد، شروع حرکتی بود که در آینده باید سامان می‌یافت. از مهم‌ترین اقدامات او برای بهبود وضعیت کشاورزی، ایجاد امنیت برای کشاورزان، تشویق آنان به صنعتی کردن مسیر تولید، کم کردن مالیات، ساخت سد ناصری بر رودخانه کرخه و دو سد دیگر در گرگان و قم بود.»
طیبه کریمی، درباره توجه زیاد امیرکبیر به علم و فرهنگ بیان کرد: «آن چیزی که چهره امیرکبیر را روشن‌فکر و اندیشمند ساخت، توجه زیاد وی به علم و فرهنگ بود. او در زمانی که کتاب، مهم‌ترین وسیله دانش‌اندوزی بود، دست به ابتکاراتی زد که ارزش آن را امروز می‌توان دریافت. وی، کتابخانه‌ای در کنار مدرسه دارالفنون تأسیس کرد تا دانش‌آموزان، با علوم مورد علاقه خود، آشنا شوند. راه‌اندازی چاپخانه مدرسه دارالفنون هم از کارهای اندیشمندانه امیرکبیر بود که چاپ کتاب‌ها را آسان، سریع و ارزان‌تر می‌کرد. در هیچ دوره‌ای از تاریخ قاجار، چنین رویکردی به علم وجود نداشت و این‌گونه برای خودکفایی علمی گام برداشته نشد.»
او درباره علت ایجاد مدرسه دارالفنون تشریح کرد: «پرورش مردان صاحب اندیشه و صنعت‌گر، نه تنها نیازمند استادانی باتجربه است، بلکه بدون ایجاد مراکز مناسب و سازمان‌دهی درست، تحقق نمی‌یابد. امیرکبیر از سال‌ها پیش از صدارت خود، در تلاش بود تا مدرسه‌ای تأسیس کند. او قصد داشت دانش‌آموزانی را در علوم گوناگون تربیت کند و ایران را در مسیر شکوفایی قرار دهد. سرانجام در سال ۱۲۶۶ هـ.ق ساخت مدرسه‌ای را آغاز کرد و آن را «دارالفنون» نامید. از دیگر اقدامات وی، برای افزایش اطلاعات و آگاهی جامعه، انتشار روزنامه وقایع اتفاقیه بود.»
کریمی خاطرنشان کرد: «امیرکبیر، مردی نبود که بی‌عدالتی را تاب بیاورد. اگرچه صدارت کوتاه او فرصتی نبود که بتواند فساد مالی را ریشه‌کن کند، ولی با شجاعت تمام، حقوق و مزایای درباریان، شاهزادگان و حتی ناصرالدین شاه را کم کرد. و بالاخره دشمنان او را تحمل نکردند و در حمام فین کاشان به قتل رساندند. و به راستی که کشتن امیرکبیر، سند ننگ تاریخی و ابدی دوران سلطنت ناصرالدین شاه بود که برای همیشه در صفحات تاریخ به یادگار گذاشت.»
دانش‌آموز خبرنگار: نرگس مرادی
ارسال دیدگاه