آقای اسکوچیچ؛ پیش از فاجعه پاسخگو باش

پرونده این بازیکن به کمیته اخلاق رفته و ظاهراً این کمیته باید درباره آینده او و تیم‌ ملی نظر بدهد. اگر اینگونه است که باید هر آنچه در مورد اسکووچیچ و اقتدارش شنیده بودیم را دور بریزیم و اسکوچیچ را هم در زمره مربیانی بگذاریم که برای رسیدن به هدف، از تمام اصول خود عدول می‌کنند.

اشتباه کنعانی‌ و ماجرای اتوبوس تیم‌ملی می‌توانست به فاجعه‌ای بزرگ برای فوتبال ملی ایران ختم شود که نشد؛ در شرایطی که به‌دلیل همه‌گیری کرونا، تیم‌ملی به قرنطینه رفته تا سلامت تیم حفظ شود، ورود یک غریبه به اردوی تیم‌ملی‌ می‌توانست تعداد زیادی از بازیکنان تیم‌ملی را درگیر بیماری کرونا کند. در چنین شرایطی حتماً تیم‌ملی در بازی‌های مهم خود در مرحله مقدماتی جام‌جهانی تعدادی از ستاره‌هایش را از دست می‌داد و چه بسا نتایج و امتیازهای فعلی کسب نمی‌شد. اینکه غریبه‌ای به اتوبوس تیم نیامده و ماجرا به هر دلیلی منتفی شده، در اصل تصمیم کنعانی و قضاوت درباره او تغییری ایجاد نمی‌کند.

اگر یک مسأله‌ از زندگی خصوصی یک فوتبالیست به رسانه‌ها می‌رسید، تا حدودی جای چشم‌پوشی، گذشت و در مواردی که به زندگی خصوصی او برمی‌گشت، جای دفاع هم داشت؛ اما چنین اشتباهی که منافع ملی، آینده و سرنوشت یک نسل از فوتبالیست‌ها به آن گره خورده را می‌شود از پشت عینک ترحم و بخشش دید؟

بازیکنان زیادی در حمایت از این بازیکن حرف زده‌اند اما همبازیان او در تیم‌ ملی ذره‌ای با خود فکر کرده‌اند که این اشتباه ممکن بود سرنوشت فوتبالی خود آنها را هم تغییر دهد؟

در دنیا موارد متعددی وجود دارد که مربیان تیم‌ ملی برای حفظ قداست،‌ شأن و احترام تیم‌ ملی، بازیکنان بزرگی را کنار گذاشته‌اند. آخرین نمونه دم‌دست که هنوز فراموش نشده، به ماجرای بنزما و والبوئنا در تیم‌ ملی فرانسه برمی‌گردد که نیازی به باز کردن آن بحث نیست. ماجرای این دو بازیکن و انتشار فیلم والبوئنا و ماجرای اخاذی که به کریم بنزما نسبت دادند، باعث شد تا «دشان» سرمربی تیم‌ ملی فرانسه هر دو بازیکن را از اردوی تیم‌ ملی اخراج کند. شاید والبوئنا بازیکن لیون، آنقدر تأثیرگذار و بی‌جانشین نبود اما عبور از نام بنزما ستاره رئال را نمی‌توان آسان و سهل تصور کرد. در نهایت این سرمربی تیم ملی فرانسه بود که تصمیم نهایی را گرفت و در خصوص دعوت این بازیکن گفت: «بنزما خط قرمزها را رد کرد!» فرانسه در غیاب این دو بازیکن قهرمان جام‌جهانی شد و برای سال‌ها این دو نفر به تیم‌ ملی دعوت نمی‌شدند؛ حتی اگر دشان بعدها بگوید دلیل دعوت نشدن بنزما به ماجرای یک مصاحبه‌ باز می‌گردد، ساده‌انگارانه است که خط خوردن این دو بازیکن را بی‌ارتباط با اتفاقی که برای آن‌ها رخ داده بود ندانیم.

حسین کنعانی‌زادگان هم خط قرمز را در اردوی تیم ملی ایران رد کرده؛ در مورد او نه فقط کمیته اخلاق که شخص سرمربی تیم ملی باید تصمیم اول و آخر را بگیرد.

فرض محال که محال نیست؛ اگر همین اتفاق در دوران کارلوس کی‌روش رخ می‌داد، سرمربی تیم‌ ملی اجازه می‌داد که کمیته اخلاق در خصوص اصول و مانیفست کاری سرمربی تیم‌ملی تصمیمی اتخاذ کند؟ آیا کی‌روش پرونده کنعانی را به کمیته اخلاق ارجاع می‌داد یا شخصاً مثل دشان نظر نهایی را صادر می‌کرد.

کنار گذاشتن کنعانی‌زادگان در شرایطی که تیم‌ ملی در آستانه صعود به جام جهانی قرار دارد کار دشواری نیست اما مسأله اینجاست که همه- بخصوص بازیکنان- بدانیم او چه اشتباه بزرگی مرتکب شده و چرا با دعوت نشدن به تیم‌ ملی مجازات می‌شود. همه باید به این نکته پی ببریم هر جا پای منافع ملی وسط باشد، هیچ بازیکنی مهم‌تر از تیم‌ملی نیست؛ این بازیکن می‌خواهد کنعانی باشد یا طارمی. و شرایط هم فرقی نمی‌کند که در آستانه صعودیم یا لب تیغ حذف!

*روزنامه‌نگار

منبع: ایران ورزشی