زیباترین نام، حماسی‌ترین سرود

(حسین) زیبا ترین نامی است که مادر از تولد تا به امروز در گوشمان زمزمه کرد.
به راستی که برترین فضیلت و رستگاری ما شیعیان گریه بر مصائب حسین بن علی علیهماالسلام است.
اباعبدالله تندیس ایمان و ایثار و یاد آور آزادگی است که مشعل هدایت در مسیر زندگی ما قرار دارد.
سیدالشهدا در روز عاشورا، معنای امامت و ترجمه نبوت را بر ما آشکار ساخت تا امروزه ما مسلمانان زیر بار ظلم و ستم گردن خم نکنیم و سجد بر تربت پاک و مطهرش بیاموزیم که همواره باید با استکبار به تقابل بپردازیم.
به راستی که امام حسین (ع) قبله نمای کمال و سعادت و حماسی ترین شاهنامه ی جهان است. با آغاز ماه ماتم، حرارت محبت سیدالشهدا(ع) در دل های ما به جوشش در می آید و ما را میهمان سفره پر برکت اهل بیت علیه السلام کرده تا رزق معنوی خود را بگیریم.
قطعا این جنبش تاریخی که امروزه در بیشتر نهضت های سیاسی مورد بررسی و پذیرش است، پیش زمینه ای برای ظهور مهدی فاطمه (عجل الله تعالی فرجه الشریف) خواهد بود.
هیئت های عزاداری سنگرهای کوچکی هستند که درس مقاومت و ایستادگی اباعبدالله را تدریس می‌کنند؛ پناهگاه عاشقان سیدالشهدا برای رهایی از محرّمات دنیوی هستند.
اگر با چشم دل بیینیم خشت به خشت این پناهگاه ها با فریادهای خونین خود مظلومیت اهل بیت(ع) را روایت می کنند.
به راستی که ما شیعیان با حضور در هیئت ها و تکیه ها دل و روحمان را صیقل می دهیم؛ خون و شهادت امام حسین علیه السلام ترازوی عدل و عدالت در جهان هستی است که هنوز می‌جوشد.
ما مسلمانان باید با عمل به تکلیف عاشورایی خود، یعنی گسترش دادن فرهنگ عاشورا به جهانیان، جهان را آماده پذیرش حق و حقانیت کنیم‌.
جانت به کویر تفته دریا بخشید
هفتادو دو گل به متن صحرا بخشید
با جلوه ی کربلای عاشورایی
خون تو به رنگ سرخ معنا بخشید