آموزش‌وپرورش در زمینه‌های مختلف هنر برای جذب دانش‌آموزان راهکار داشته باشد

فرشید هدی، کارگردان نمایش «خرده جنایت‌های زناشوهری»، در گفت‌وگو با پانا، با اشاره به اهمیت ورود آموزش و پرورش در مسائل هنری کشور گفت: «بخش عمده‌ای از توسعۀ کشور در همین نظام آموزش‌وپرورش پایه‌گذاری می‌شود و به همین دلیل، چالش‌های بسیار زیادی در این زمینه وجود دارد و همین امر، ضرورت تدبیر راهبردهای مناسب را در حوزۀ آموزش در زمینه‌های مختلف صدچندان می‌کند.»

آموزش‌وپرورش در زمینه‌های مختلف هنر برای جذب دانش‌آموزان راهکار داشته باشد

وی ضمن تأکید بر این امر که آموزش‌وپرورش باید در زمینه‌های مختلف راهکارهای مختلف داشته باشد و مثلاً برای دانش‌آموزان از سنین پیش‌دبستان تا دوران پایانی تحصیل در مدرسه، برای ورود به عرصۀ هنر و شناسایی استعدادهای آنان برنامه داشته باشد، گفت: «آموزش‌وپرورش می‌تواند با تکیه بر فعالیت‌های هنری، نوعی نظام کارآفرینی در حوزۀ هنر به وجود آورد و فعالیت‌های اقتصادی و توسعۀ کسب و کار و دیگر فعالیت‌هایی که می‌توانند برای بقای هنر نقش داشته باشند، رشد پیدا کند و ضمن توسعه، تداوم نیز داشته باشد.»

این کارگردان با سابقۀ تئاتر، در همین راستا، با اشاره به این که آموزش‌وپرورش با تکیه بر محتواهای فنی‌وحرفه‌ای، ابزارهای موجود در دست، روش‌های فنی و استفاده از ظرفیت نیروهای انسانی می‌تواند برای دانش‌آموزان کارآفرینی کند، افزود: «توجه به یادگیری دانش‌آموز و اثربخشی یادگیری در فضای آموزشی، از جملۀ مهم‌ترین ویژگی‌هایی است که آموزش‌وپرورش می‌تواند آن‌ها را از پایه در دانش‌آموزان رشد دهد.»

هنر به اندازۀ ریاضی و فیزیک برای دانش‌آموز و آیندۀ او اهمیت دارد

هدی، ضمن تأکید بر اهمیت وجود برنامه‌ریزی در آموزش‌وپرورش، با بیان این که همۀ عوامل مؤثر بر دانش‌آموزان باید در مسیر تشکیل هنر در شخصیت دانش‌آموزان گام بردارند، ادامه داد: «هنر در وجود و شخصیت دانش‌آموزان و زندگی آیندۀ او به اندازۀ ریاضی، فیزیک، ادبیات، منطق و فلسفه اهمیت دارد و اگر دانش‌آموزان در دوران مدرسه با سازهای مختلف آشنا شوند و در مسیر تحصیل این ساز را بیاموزند، این امر می‌تواند به کارآفرینی منجر شود و پس از فراغت از تحصیل با ادامه دادن آموزش‌های لازم، می‌توانند نوازندۀ چیره‌دستی شوند ‌یا استادی باشند که می‌تواند به همه آموزش‌ بدهد.»

وی با اشاره به این امر که مدت ۲۲ سال در مدارس به تدریس نمایش خلاق پرداخته است، با اذعان به این امر که این تدریس، برگرفته از درس‌هایی بوده است که در رابطه با هنر نمایش در دانشگاه خوانده است، اضافه کرد: «همیشه خطاب به پدر و مادر کودکانی که در کلاس‌های من آموزش‌های خلاق نمایش را فرا می‌گرفتند، تأکید می‌کردم که استفاده از زبان کودک در انتقال آموزش‌های هنری بسیار مهم است و این امر می‌تواند به علاقه‌مندی کودک به کارهای هنری منجر شود.»

هدی، با بیان این که در هنر، همه چیز بر مدار تجسم و تخیل فرد قرار می‌گیرد، اظهار داشت: «امید آن داریم که هنر نیز به یکی از درس‌های کاربردی و مهم در آموزش‌ و پرورش مبدل شود.»

وی با بیان این که این اثر نمایشی، در مورد زن و شوهری است که به خاطر مرور زمانی که به آن‌ها خورده است از یکدیگر دور شده‌اند، گفت: «در این نمایش، اختلافاتی میان زن و مرد وجود دارد و به همین دلیل، زن با گلدانی به سر مرد می‌زند و مرد را راهی بیمارستان می‌کند و پس از گذشت ۱۵ روز که از بیمارستان مرخص می‌شود و خود را به فراموشی می‌زند تا ببیند که همسر او، چه مردی را می‌خواسته است و این زن نیز تلاش می‌کند تا ببیند چگونه می‌تواند مرد را به دنیای خویش بیاورد و چه لایه‌های جدیدی را می‌تواند از شخصیت مرد بیرون بکشد.»

تلاش کردم تا در فضای رئال دست به ساختار‌شکنی بزنم

وی که فعالیت خویش در حوزۀ تئاتر را از ابتدای دهۀ هفتاد آغاز کرده است، با بیان این که بین این زن و مرد وقایع هولناکی اتفاق می‌افتد و داستان بسیار جذابی صورت می‌پذیرد، افزود: «بین این زن و مرد رخدادهای بسیاری صورت می‌پذیرد و در این سال‌ها، اجراهای بسیار زیادی از این نمایش از ۲۰ یا ۳۰ در تهران و دیگر شهرهای کشور به روی صحنه رفته است و من نیز کوشیده‌ام تا در یک فضای کاملاً رئال، دست به ساختارکنی بزنم و گروتسک و ابزورد را د راین نمایش به کار بگیرم.»

هدی، با اشاره به این نکته که در این اثر نمایشی، با یک گروه بسیار دلسوز از ابتدای راه تمریناتی بسیار فشرده و سخت انجام شده است و با بیان این که وی در کارگردانی کوشیده است تا میزانسن‌ها و قاب‌های مختلف و متنوعی را در قاب‌های خویش استفاده کند، ادامه داد: «این اثر اجرای خود را از یکشنبه، ۱۹ تیرماه ۱۴۰۱ در تماشاخانۀ «دا» در تهران آغاز کرده است و امید آن داریم که توانسته باشیم اثری در خور توجه مخاطب را به علاقه‌مندان به تئاتر کشور عرضه کنیم.»

تئاتر امروز بسیار فقیر و مظلوم است

این کارگردان با سابقۀ تئاتر، در بخشی دیگر از این گفت‌وگو، ضمن ابرا تأسف از این امر که امروز تئاتر بسیار فقیر و مظلوم است و همگان باید بدانیم که کشوری که تئاتر ندارد، فرهنگ نیز ندارد، اضافه کرد: «متأسفانه همۀ مخاطبان ما در تئاتر همکاران ما هستند و همۀ کسانی که بازیگری، نویسندگی و کارگردانی تئاتر می‌کنند، در این روزها به مخاطبان نمایش‌های یکدیگر مبدل شده‌اند، چرا که تئاتر را دوست دارند و در این روزها، اهم تماشاگران تئاتر را خود دست اندرکاران تئاتر تشکیل‌ می‌دهند.»

وی با اشاره به این نکته که حضور تئاتری‌ها به عنوان مخاطب در نمایش‌های گوناگون موجب می‌شود که نمایش‌های مختلف درآمد آن‌چنانی در گیشه نداشته باشند و یا سالن‌های تئاتر با صندلی‌های خالی روبرو شوند و گروه‌های نمایش مجبور هستند تا با هنرمندان مختلف برای یک اجرا به روی صحنه بروند، اظهار داشت: «این روزها، خود اهالی تئاتر مخاطبان نمایش‌های روی صحنه هستند و تنها همین افراد مخاطبان تئاتر هستند که آن‌ها هم از سوی گروه تولید دعوت به کار می‌شوند و به همین خاطر است که باید گفت که به روی صحنه بردن بسیاری از آثار نمایشی، برای اهالی تئاتر هیچ سود و منفعتی ندارد.»

هدی، ضمن ابراز تأسف از این امر که امروز حال تئاتر اصلاً خوب نیست و هرگز نباید در چنین شرایط رویاپردازی کنیم، تصریح کرد: «امروز از دور و نزدیک دیده می‌شود که بسیاری از هنرمندان تئاتری، تحت فشارهای اقتصادی و مالی هستند و از سوی مراکزی که عضو آن‌ها هستیم، مثل خانۀ تئاتر و صندوق اعتباری هنر، آن حمایتی که باید صورت بپذیرد، اتفاق نمی‌افتد و حقوق ماهیانه‌ای برای اهالی تئاتر وجود ندارد و اگر کمکی هم در این حوزه صورت بپذیرد، بسیار ناچیز است، اما نباید این نکته که را فراموش کرد که همۀ بازیگران، کارگردانان، نویسندگان و همۀ کسانی که این روزها دستی بر آتش هنر دارند، در مضیقه هستند.»

مسئولین با برنامه‌ریزی و اقدام لازم تئاتر را از فقر نجات دهند

این کارگردان با سابقۀ تئاتر، در بخشی دیگر از این گفتگو، با بیان این نکته که اگر هنرمند ذهنی آزاد نداشته باشد، هرگز نمی‌تواند آن‌چه را که در ذهن داشته باشد به اجرا بگذارد، خاطر نشان کرد: «امید آن داریم تا مسئولین با برنامه‌ریزی و اقدام در این زمینه، تئاتر را از فقر نجات دهند، چرا که هنر نمایش هنری ناب است، زحمت زیادی دارد و هزینه‌های بسیاری برای تولید آن وجود دارد.»

هدی، هنر نمایش را یکی از مهم‌ترین هنرهایی برشمرد که بسان دیگر مشاغل نیاز به مشتری دارد و باید در این زمینه درآمد‌زایی نیز وجود داشته باشد، اظهار امیدواری کرد: «امیدوارم که این اتفاق در این مدت روی دهد تا همۀ هنرمندان تئاتر بتوانند به راحتی امرار معاش کنند و از سویی دیگر امید داریم که هیچ کس در هنر نیازمند نباشد و برنامه‌ریزی در هنر به گونه‌ای انجام شود تا آن چه که شایسته و بایسته است، به منصۀ ظهور بگذارند.»

کارگردان نمایش «خرده‌جنایات زناشوهری»، با بیان این که دوران کرونا برای او که انسانی با انگیزه، پر شر و شور و پر جنب‌وجوش و فعالی در عرصۀ هنر بوده است، تصریح کرد: «کرونا لطمۀ بسیار بدی به فعالیت‌های بسیاری از مشاغل فرهنگی و هنری زد و بسیاری از اجراهای صحنه متوقف شد، اما نباید فراموش کرد که مسائل مالی هم در این میان، به گونه‌ای بود که گذران زندگی را برای بخش بسیار وسیعی از هنرمندان فعال در این عرصه سخت‌تر می‌کرد، اما در روزهایی که همۀ مشاغل، کژدار و مریز درآمدی داشتند، اهالی تئاتر بیش از دو سال و اندی خانه‌نشین بودند.»

دستاورد کرونا جز درد برای هنرمندان نبوده است

وی در همین راستا، ضمن ابراز تأسف از این امر که اهالی تئاتر و سینما در دوران کرونا حمایتی نشدند و در ابتدای راه، نخستین اتفاقی که افتاد این بود که تئاتر و سینما تعطیل شد، خاطر نشان کرد: «یکی از مهم‌ترین مشکلاتی که کرونا برای هنرمندان ایجاد کرد، مشکلات روحی بسیار عجیب و غریبی بود که برای آنان به وجود آورد و همگان، به خوبی می‌دانند که هنرمند برای بالندگی نیاز به کار هنری دارد، اما متأسفانه، به خاطر وضعیت پاندمی در این چند سال، که هنوز نیز ادامه دارد و این بیماری در جان جامعه ریشه دوانده است، هنرمندان تئاتر دچار زحمت‌های بسیاری شده‌اند.»

کارگردان نمایش «هیچ‌کس جیمی نمی‌شه»، با اشاره به این که اجرای نمایش او در سال گذشته چندین بار و هر بار برای یک هفته تعطیلش شده است، ضمن ابراز تأسف از آسیب‌هایی که کرونا به هنرمندان آثار هنری رسانده است، تأکید کرد: «کرونا، در این سال‌ها هنر را بیش از هر حرفۀ دیگری تحت تأثیر قرار داد و دستاورد کرونا در حوزۀ هنر چیزی جز دردهای روحی و فقر مالی برای هنرمند نبوده است.»