گفت‌وگوی پانا با کارگردان نمایش «خواب‌کُشی»:
صدف صفری: راه ورود به هنر نمایش برای بی تجربه‌ها و غیر متخصص‌ها هموار است
«مکبث» بزرگ‌ترین ترژادی در میان نمایشنامه‌های موجود در جهان است/هنر نمایش در دوران کرونا، از همیشه مظلوم‌تر شده است /فرهنگ‌سازی و ترغیب مردم به هنر نمایش یکی از مهم‌ترین راهکارها در جهت ارتقای میزان تماشاچی در این حوزه است
تهران (پانا) - کارگردان نمایش «خواب‌کُشی» معتقد است زیست مشترک در یک گروه نمایشی، می‌تواند حال خوبی را برای گروه ایجاد کند.
صدف صفری، کارگردان نمایش «خواب‌کُشی»در گفت‌و گو با پانا با اشاره به این نکته که به تشویق «هانی گلشاهی‌کریم» که در این نمایش در جایگاه مشاور کارگردان او را یاری می‌کند، پا در مسیر کارگردانی تئاتر گذاشته است، گفت: «ما در یک گروه کوچک، بنای کار کردن و روی صحنه بردن یک اثر نمایشی را داشتیم که پس از این تصمیم، فراخوانی برای جذب بازیگر منتشر کردیم که در این فراخوان نزدیک به 100 نفر برای تست حضور پیدا کردند و از این میان، نزدیک به 30 نفر برای برگزاری تمرینات بدن، بیان، حس، خوانش و تحلیل نمایشنامۀ «مکبث» انتخاب شدند و از همین تعداد در نهایت 8 نفر انتخاب شدند و در نهایت پس از حدف شدن برخی از افراد، این گروه تشکیل شد و تمرینایت این اثر به صورت جدی‌تری آغاز شد.»
وی که تحصیلات خویش را در حوزۀ کارگردانی در مقطع کارشناسی ادامه می‌دهد، با بیان این نکته که در این اثر نمایشی، در نقش «لیدی مکبث» به روی صحنه می‌رود، افزود: «این شخصیت دچار جنون و بی‌خوابی شده است و به واسطۀ اتفاقاتی که در این میان به وقوع می‌پیوندد، شروع به بازسازی اتفاقات می‌کند و داستان این نمایش را روایت می‌کند.»
صفری که در گروه‌های مختلف نمایش تجربۀ ایفای نقش روی صحنه را داشته است، ضمن ابراز خرسندی از این امر که در اثری به کارگردانی و بازیگری می‌پردازد که ویژگی‌های جذاب مختلفی دارد، ادامه داد: «مهم‌ترین و جذاب‌ترین ویژگی این اثر نمایشی این است که نمایشنامۀ ما، نمایشنامه «مکبث» است و این اثر، به شدت نمایشنامۀ جذاب و گیرایی است و به نظر من، بزرگ‌ترین ترژادی در میان نمایشنامه‌های موجود در جهان است.»
این کارگردان تئاتر، با اشاره به این نکته که این اثر نمایشی، بر اساس میزانسن‌ها، سبک نمایشی و ویژگی‌های خاصی که دارد، اتفاقاتی که در آن رُخ می‌دهد نو بودن، موجب شد تا نگاه ما نسبت به متن نگاشته‌شده توسط «حبیب نریمانی» نگاهی باشد که برای مخاطب جذابیت‌های خاصی داشته باشد، اظهار داشت: «داستان این اثر نمایشی، نخستین ویژگی مهم و قابل توجه برای من بوده است، چرا که من علاقۀ بسیار زیادی به داستان «مکبث» و نمایشنامه‌های «شکسپیر» دارم و همبستگی موجود و زیست مشترک میان اعضای گروه و انرژی گروه موجب شده است همۀ دوستان من در این گروه، حال خوبی را در تمرین، اجراها و تمامی شرایط در موقعیت‌های مشترک تجربه کنند.»
کارگردان نمایش«خواب‌کُشی»، در بخشی دیگر از این گفتگو، با بیان این که تئاتر در موقعیت‌ها و زمان‌های مختلف، با چالش‌های مختلف و متفاوتی روبرو بوده است و این هنر همواره مظلوم بوده است، تصریح کرد: «احساس می‌کنم که هنر نمایش در دوران کرونا، از همیشه مظلوم‌تر شده است و در حالی که بسیاری از مکان‌های عمومی باز بودند و تجمع داخل آن‌ها بسیار زیاد بود، تنها جایی که در این شرایط بسته و تعطیل می‌شد، سالن‌های تئاتر بود.»
وی، ضمن ابراز تأسف از این امر که در شرایط کنونی، بسیاری از تئاتری‌ها به واسطۀ تعطیلی‌های مکرر در دوران کرونا در حوزۀ اشتغال لطمه دیده‌اند، خاطر نشان کرد: «فکر می‌کنم که در شرایط کرونا، اجرا کردن و به روی صحنه بردن یک اثر نمایشی بسیار سخت است، اما خداوند متعال را شاکریم که این بیماری در کشورمان کمتر شد و اهالی تئاتر توانستند به فعالیت خود ادامه بدهند.»
صفری، جذب مخاطب در حوزۀ نمایش را موضوعی بسیار ریشه‌ای برشمرده و با بیان این که امروز جامعۀ ما بیش از هر جامعۀ دیگری با هنر نمایش غریبه است، فرهنگ‌سازی و ترغیب مردم به هنر نمایش را یکی از مهم‌ترین راهکارها در جهت ارتقای میزان تماشاچی در حوزۀ هنر نمایش برشمرده و بر همین اساس، تأکید کرد: «یکی از مهم‌ترین معضلاتی که امروز در حوزۀ تولید آثار نمایشی وجود دارد، این است که راه تولید یک اثر نمایشی، برای کسانی که تجربه و تحصیلات مرتبط در حوزۀ هنرهای نمایشی ندارند، تجربۀ حضور در گروه‌ها ندارند، بسیار هموار است و این افراد، می‌توانند به راحتی وارد تئاتر شوند، کار می‌کنند.»
این کارگردان هنر نمایش، وجود سرمایه و سرمایه‌گذار در حوزۀ تولید آثار نمایشی را یکی از مهم‌ترین عواملی برشمرد که می‌تواند در تولید هر نوع از نمایش مؤثر باشد و گروه‌های نمایش، می‌توانند هر نوع کاری را در هر سالنی که می‌خواهند به واسطۀ یک سرمایۀ خوب به روی صحنه ببرند، یادآور شد: «این مسئله فارغ از این موضوع است که شما، اجرای خوبی دارید یا اصلاً اثر نمایشی درخور توجهی را به روی صحنه نمی‌برید.»
ارسال دیدگاه