یک کارشناس ارشد روانشناسی بالینی و مشاور مدرسه:
تغییرات محیطی یکی از مهم‌ترین عوامل ایجاد اضطراب است
کرمان (پانا) - یک کارشناس ارشد روانشناسی بالینی و مشاور مدرسه گفت اضطراب جدایی یکی از مهم‌ترین عوامل ترس از ورود به مدرسه برای کودکان است.
حسین پابرجا به پانا گفت: «احتمالا برای بسیاری از شما اتفاق افتاده که در موقعیت‌های مختلف به ویژه در روزهای آغازین مدرسه، با کودکی مضطرب و پریشان رو‌به‌رو شده‌اید، در حالی که به آغوش پدر، مادر و یا مراقب اصلی خود چسبیده و به هیچ قیمتی حاضر به جدایی از آن‌ها نیست.»
وی عنوان کرد: «این سطح از هراس و اضطراب در یک کودک، منطقی و معمولی است یا اینکه اختلال روانی محسوب می‌شود؟ چگونه کودک خود را از چنگال این اضطراب جدایی رها کنیم؟ متاسفانه با وجود تلاش گسترده روانشناسان با هدف افزایش آگاهی عموم جامعه در خصوص سلامت روان، همچنان مسائل مربوط به حوزه کودکان از جمله اضطراب در کودکان تا حد زیادی مجهول و مغفول مانده است. همچنان بسیاری از والدین، مربیان مهد کودک‌ها، معلمان مدارس و پرستاران بر این باور هستند که اضطراب شدید کودک هنگام جدایی از والدین چیزی شبیه به یک لوس‌بازی کودکانه است که خود به خود برطرف شده و تکرار آن هیچ آسیبی برای روان کودک به همراه نخواهد داشت. این در حالی است که روانشناسان حوزه کودک و نوجوان سال‌ها پیش به دنبال بررسی‌های علمی و تحلیلی، اختلالی با عنوان اضطراب جدایی در کودکان یافتند که SAD که به اختصار Separation Anxiety Disorder in Children نامیده می‌شود.
آیا هر اضطرابی در کودکان اضطراب جدایی است
پابرجا در ادامه گفت: «طبیعی است که فرزند خردسال شما هنگام خداحافظی و جدایی از پدر یا مادر خود تا اندازه‌ای مضطرب شود. گریه کردن، عصبانیت و چسبیدن به آغوش در اوایل کودکی، همگی از واکنش‌های سالم و طبیعی به هنگام جدایی بوده و تجربه آن یکی از مراحل رشد کودک به حساب می‌آید.»
این روانشناس با بیان تفاوت اضطراب‌ها عنوان کرد: «در اینجا لازم است که نسبت به تفاوت اضطراب طبیعی جدایی که ممکن است از ۸ ماهگی نوزاد آغاز شده و تا ۳ سالگی ادامه یابد با اختلال اضطراب جدایی در کودکان بزرگ‌تر از ۴ سال آگاه باشیم. این اضطراب طبیعی جدایی هنگام فاصله از والدین و به ویژه مادر، یک واکنش معمول بوده و با گذشت زمان به شکلی سالم تعدیل می‌شود، اما در برخی کودکان این ترس و اضطراب طبیعی اولیه بهبود نیافته و به شکل یک اختلال جدی اضطرابی تثبیت می‌شود. این کودکان در طول سال‌های اولیه پیش دبستانی و دبستان یا بعد از آن، تداوم و تکرار علائم اضطراب جدایی را تجربه می‌کنند. در صورتی که شدت این علائم موجب اختلال در فعالیت‌های عادی کودک مانند حضور در مدرسه، قدرت یادگیری، آرامش رفتاری و یا دوست‌یابی شده و برای حداقل چند ماه به طول بینجامد، می‌توان آن را به عنوان SAD در کودک تشخیص‌گذاری کرد.»
وی بیان کرد: «لازم است بدانیم که اختلال SAD یک بازیگوشی و دلتنگی سطحی کودکانه نیست، بلکه نوعی مشکل در سلامت روان کودک است که موجب نگرانی بیش از حد و غیرطبیعی او هنگام جدایی از اعضای خانواده شده و می‌تواند حمله اضطرابی را به همراه داشته باشد. در حقیقت کودکان می‌ترسند که گم شوند، والدین آن‌ها را برای همیشه ترک کرده باشند و یا همواره این فکر را با خود دارند که ممکن است اتفاق بدی برای اعضای خانواده افتاده باشد.»
دانش آموز خبرنگار: سارا فرمیتنی
ارسال دیدگاه