امام حسن عسگری (ع) و وظیفه سنگین حفاظت ازحضرت ولیعصر(عج)

بنی عباس که با ورود و نفوذ قدرتمندانه ترک ها از زمان معتصم عباسی ارکان حکومتی را از دست داده بودند و قدرت تصمیم گیری نداشتند، تبدیل به خلفائی شده بودند که فقط توانایی اداره دارالخلافه را داشتند و بس.

میزان نفوذ و قدرت ترک ها در دستگاه خلافت بنی عباس عملا همه اختیار را از خلیفه سلب کرده بود و این جریان به ایجاد تشتت در بین خود جریان حکومتی نیز اثرات زیادی داشت.

امام حسن عسگری (ع) در طول عمر با برکت خود زمان خلافت ۳ خلیفه عباسی، یعنی خلافت معتضد عباسی، مهتدی عباسی و معتمد عباسی را درک کرد و در جریان همه این سال ها میزان سختگیری ها روزانه افزایش پیدا می کرد.
نمونه های مختلفی از فشار ها و سختگیری ها و تلاش برای ترور امام حسن عسگری را می توان نام برد و مورد بررسی قرار داد.

علامه اربلی در کتاب خود کشف الغمه جلد ۳ صفحه ۲۰۶ آورده است که معتضد عباسی به سعید الحاجب سرکرده خود دستور داده که امام عسکری را به کوفه آورده و ایشان را به قتل برساند.

هم چنین مسعودی پس از ذکر مصائبی که مهتدی عباسی برای امام حسن عسگری (ع) به وجود آورد به تصمیم قطعی او در خصوص کشتن امام اشاره می کند و می گوید:

ان المهتدی کان قد صح عزمه علی قتل ابی محمد(ع) مشغله الله بنفسه حتی قتل و مضی!

مهدی عباسی عزم کرده بود که امام حسن عسکری(ع) را بکشد تا آن که خداوند او را به خودش درگیر کرد و کشته شد و نابود گردید.

اثبات الوصیه صفحه ۲۱۳

همچنین وجود بحران های سیاسی و اجتماعی پدید آمده در این دوران همچون بحران بزرگ قیام " الزنج" که ارکان دولت عباسی را لرزاند و بیش از ۱۵ سال خلافت را با خود درگیر کرد و تعداد بسیار زیادی را به کشتن داد، فضای سیاسی را بیش از پیش ملتهب می کرد و در عین حال رفتار دستگاه خلافت را با امام عسگری (ع) بسیار تشدید کرده بود. با اینکه این امام همام همواره بر رد ادعای "علی بن محمد الزنج" در خصوص اهل بیت بودنش سخن فرموده بود، اما خلفای عباسی این موضوع را به عنوان دست آویزی برای فشار بر علویان در نظر داشت.

میزان فشار و آزارهایی که امام حسن عسگری (ع) از جهت معتمد عباسی متحمل شد به شدتی بود که دکتر دونالدسن مستشرق انگلیسی در کتاب عقیده شبیه صفحه ۲۲۷ آورده است : «بیشترین آزارها و اذیت هایی که امام حسن عسگری(ع) در زندان متحمل شد در زمان معتمد عباسی بود.»

در چنین شرایطی امام حسن عسگری(ع) میراث دار رسالتی بزرگ بود، رسالتی که اهل بیت (ع) و در راس آنها نبی مکرم اسلام در خصوص آن سال ها بشارت داده بودند و بدیهی بود که این بشارت موجب ترس ارکان حکومت های جور نیز شده و در پی جلوگیری از وقوع آن بودند.

رسالت و وظیفه خطیر امام حسن(ع) عسگری علیه السلام در چنین شرایط ملتهب و خطرناکی که در همه جا جاسوسان خلافت عباسی در پی نشانی از فرزند امام بودند بسیار استثنائی به نظر می رسد.

ایشان از یک جهت می بایست به صورت ویژه از جان ولیعصر (عج) مراقبت می کرد و در عین حال، باید شخصیت آن حضرت را به عنوان جانشین و خلیفه خدا بر روی زمین به شیعیان معرفی می کرد.

وظیفه ای که امام حسن عسگری(ع) با ظرافت فراوان به انجام رسانید و جهان اسلام را به فرزند برومندش سپرد تا به مدد الهی جهان را پر از عدل و داد کند، همانگونه که پر از ظلم و جور شده است.

*پژوهشگر تاریخ اسلام و تشیع