بهرام بیضایی،صدای مردم از تاریخ حذف شده است/ ممیزی ها سدراه تئاتر است

محمد رحمانیان کارگردان فیلم_نمایش«آیینه های روبه رو» در گفت و گو با خبرنگار فرهنگی پانا درباره این نمایش گفت: اولین ویژگی این نمایش این است که اثر بهرام بیضایی است. هر اثر بهرام بیضایی درواقع بخشی از تاریخ، هنر و فرهنگ، تجربه های سخت زیستن و صدای مردمی که از تاریخ حذف شده اند را به همراه دارد.

وی افزود: این ویژگی ها بیشتر در آثار معاصر بهرام بیضایی به چشم میخورد، آثاری که در تاریخ معاصر گذشته اند، مانند فیلمنامه اشغال، حقایق درباره لیلا دختر ادریس و آیینه های روبه رو که به نظر من از جذاب ترین و بهترین آثار او هستند.

رحمانیان درباره ویژگی های این نمایش گفت: ویژگی دوم این است که این فیلمنامه برای سینما ساخته شده است و شاید برای نمایش خیلی نمی توانستم کاری با آن کنم، بنابراین مجبور شدم از شیوه هایی مثل شیوه فیلم_نمایش استفاده کنم که این امکان را به وجود می آورد تا تمام جزئیات را از طریق فیلم و اتفاقاتی که روی صحنه می افتد ببینیم.

کارگردان تئاتر ونکووری ها ادامه داد: بزرگترین ویژگی این نمایش حضور بازیگران بهرام بیضایی در این اثر است، به جز یکی دو نفر که به آنها دسترسی نداشتیم مانند طلوعی که خارج از کشور بود. از همه کسانی که می شد امکان این را فراهم کرد تا حضور داشته باشند استفاده شد، بازیگران بهرام بیضایی هم لطف کردند و در این پروژه مارا همراهی کردند.

کارگردان تئاتر«مجلس ضربت زدن» با اشاره به سخت بودن فیلمنامه های بهرام بیضایی تصريح کرد: تمام کارهای بهرام بیضایی سخت اند ولی نشدنی نیستند، مثلا «مجلس ضربت زدن» کار بسیار سختی بود شاید اگر گروه های دیگر الان آن را کار کنند و کمی کارگاهی تر این نمایش را اجرا کنند اصلا نیازی به فیلم نداشته باشند ولی هر کارگردانی در هر نقطه ای می تواند پیشنهاداتی برای اجرای یک اثر داشته باشد مثلا بروک به شکل های مختلف بارها هملت را اجرا کرد گاهی از پنج بازیگر و گاهی از بازیگر های بین المللی استفاده کرد.

وی درهمین باره افزود: پیشنهادهایی که یک کارگردان در یک برهه زمانی می دهد مقطعی است، شاید اگر ده سال دیگر بخواهم باز مجلس ضربت زدن یا آیینه های رو به رو را کار کنم طور دیگری آنهارا اجرا کنم.

تئاتر ایران بدنه بندی شده است

رحمانیان در نگاهی کلی به تئاتر ایران گفت: خیلی با تئاتر ایران آشنایی ندارم، یک چیزی به نان بدنه در تئاتر ایران وجود دارد که من هیچ نسبتی با آن ندارم و از آن بسیار دورم.

وی افزود: ولی نمایش هایی که جدیدا از جوان ترها می بینم فوق العاده است، نمایش نامه ها و اجرایشان نیز حرفه ای است. در این نمایش نامه ها تلاش برای بیان مختلف و تلاش برای بیان انواع گوناگون کارگردانی را در تئاترهای آنان می بینیم. به نظرم اتفاقی که در اوایل دهه ۷۰ افتاد الان نیز دارد به شکلی در کارگردانی های جدید دهه ۹۰ اتفاق می افتد.

در ایران سالن مناسب برای تئاتر نداریم

این کارگردان تئاتر درباره کاستی های تئاتر ایران بیان کرد: بزرگترین کاستی تئاتر سخت افزاری است، در ایران سالن مناسب برای اجرای تئاتر نداریم، سالن هایی که وجود دارد نیز غیراستاندارد است و اصلا برای اجرای تئاتر مناسب نیستند متاسفانه هر سوله ای را به سالن تئاتر تبدیل کرده اند و اگر اتفاقی ازجمله آتش سوزی رخ دهد خدا باید به عوامل آن تئاتر و مردم رحم کند.

مسا ئل ممیزی از بین نخواهد رفت

رحمانیان تصریح کرد: مسائل ممیزی همچنان وجود دارد، در دولت حسن روحانی با روی کار آمدن آدم های اصلح تر کمتر شده است ولی از بین نرفته است.

کارگردان تئاتر«سینماهای من» با اشاره به عباس صالحی گفت: عباس صالحی آدم جالبی است، اولین مصاحبه او درباره نمایشنامه «روز حسین» بود، به نظرم بسیار شجاع، جسور و مطلع است به همین دلیل انتظارمان از او خیلی زیاد است.