مشروع یا مشکوک؟

وقتی بخواهیم بحث مبارزه با فساد را مطرح کنیم، طبیعی است که جامعه به آن واکنش نشان می‌دهد و این حساسیت جامعه اتفاق مبارکی است. چرا که مبارزه با فساد جز از طریق از بین بردن ریشه‌های فساد و بی‌اخلاقی میسر نمی‌شود مگر تنها با یک بسیج همگانی بتوان به مبارزه با این غول بی‌شاخ و دم رفت. با این همه اما اگر قرار بر سوءاستفاده از این مساله باشد و برخی افراد با اتکا به حمایت‌های نامعلوم به هر کجا سرک بکشند و مثلا بخواهند از ویلا و املاک شخصی مردم عکس بگیرند و دست به افشاگری‌های ظاهری و بی‌حساب بزنند به نظرم کمی مشکوک است. شهروندی که از طرق مشروع، ملک و املاکی به دست آورده، سال‌ها کار کرده و به دولت مالیات داده است.

امروز به سرمایه‌ای دست یافته است، خلافکار نیست و نباید اجازه داده شود به نام مبارزه با فساد با این شهروندان برخورد شود. شخصا این رویه‌ها را مشکوک می‌دانم و معتقدم این نوع مبارزه با آنچه در این راستا دغدغه ملت، رهبری و بسیاری از مسوولان است، همخوانی ندارد. اخیرا اما شاهد برخی اقدامات از سوی بعضی فعالان رسانه‌ای و حتی برخی چهره‌های سیاسی بودیم که با استفاده از تریبون‌های عمومی و خصوصی که هر کدام به ‌نحوی در اختیار دارند با آبروی افراد بازی کردند. به نظرم در صحت و سلامت این افشاگری‌های ظاهری شک و تردید جدید وجود دارد.

آنچه مسلم است این منتخبان مردم، دستگاه قضایی و امنیتی کشور است که صلاحیت ورود به بحث جدی مبارزه با مفاسد اقتصادی و افشاگری علیه مفسدان را دارند اما متاسفانه دسترسی اطلاعاتی نمایندگان منتخب مردم بسیار محدود است و در غیاب این مهم لازم است، دستگاه قضایی و امنیتی با تلاش بیشتر و با روش‌های اصولی وارد میدان شوند. هر چند به نظر می‌رسد، دسترسی محدود نمایندگان مردم نیز باید مرتفع شود تا آنها نیز بتوانند وظایف قانونی خود در نظارت بر امور مختلف کشور را به‌جا بیاورند.

با این همه اما وقتی چهره‌های رسانه‌ای با هزینه شخصی با دلسوزی برای ملت و کشور وارد این میدان می‌شوند نیز باید مورد حمایت قرار گیرند. کما اینکه مجلس نیز برای قانونی کردن این حمایت‌ها دست به کار شده اما باید دقت کنیم که این رویه به‌ اصطلاح سوت‌زنی درباره فساد، حرکت روی لبه تیغ است و در این راستا باید انگیزه این افراد به طور دقیق مورد بررسی قرار گیرد تا مبادا از آن سوءاستفاده شود.