مسابقه «تکاور کوچک»، فرصتی برای تجربه زندگی تکاوری 

برای نسل امروز که در بدو کودکی با دنیای مجازی آشنا می شود و بازی کودکانه اش را از دستان نرم عروسک و ماشین های تخیلی به فضایی از نرم افزارها برده است و در یک چارچوب چند اینچی غرق شده اند تجربه بازی و مسابقه در یک میدان جنگ واقعی بسیار هیجان انگیز است.
سازمان دانش آموزی تهران با همکاری ارتش جمهوری اسلامی ایران و تیپ ۶۵ نوهد (نیروهای ویژه هوابرد) با برگزاری برنامه «تکاور کوچک» برای دانش آموزان پایه چهارم تا نهم دانش آموزان پسر مناطق ۱۹ گانه شهر تهران فرصتی فراهم کردند تا دانش آموزان تهرانی یک روز پر فراز و نشیب از زندگی تکاوری را تجربه کنند.
در این مسابقه تعداد ۲۵۰۰ دانش آموز به مدت دو هفته با هم به رقابت می پردازند. شرکت کننده ها در هر روز تعداد ۲۵۰ نفر دانش آموز هستند از ساعت ۷ و نیم صبح تا ۶ و نیم عصر در قالب گروه های سه نفره در این مسابقه شرکت می کنند.
عبور از کوهستان و دردسرهایش
دانش‌آموزان ابتدا در کارگاه‌های تیراندازی، نحوه کار با اسلحه‌های لیزری را می‌آموزند و بعد نوبت به مرحله هیجانی کارگاه «عبوراز کوهستان» که می‌رسد، با شور و شوق لباس تکاوری می‌پوشند، کلاه ضربه‌گیر می‌گذارند و با تشویق والدین‌شان پل معلق، پناهگاه درختی و تله‌های شکار پرندگان و حیوانات را پشت سر می‌گذارند. تجربه واقعی تمام آن چیزهایی که این دانش آموزان زمانی فقط در فیلم ها دیده بودند یا در بازی های کامپیوتری و به شکل مجازی تجربه کرده اند بسیار برای شان مهیج است.
محمدیوسف مینایی که دانش آموز پایه پنجم است و از مدرسه عباس صفوی، منطقه ۱۶ در این مسابقه شرکت کرده است در حالیکه شیطنت در چشمانش موج می زند، می گوید: بارها در فیلم های جنگی این نوع لباس پوشیدن و بالای درخت رفتن را دیده ام و باور نمی کرد روزی خودم بصورت واقعی تجربه اش کنم. او مراحل عبور از کوهستان را با سرعت و دقت طی می کند و بارها مورد تشویق تکاوران کلاه سبزی که دانش آموزان را در مسابقه آموزش می دهند و همراهی می کنند، قرار می گیرد. مادرش می گوید: در تمام مدتی که بالای طناب بود در حال فرستادن ذکر وصلوات بودم. پیش خودم یک لحظه فکر کردم مادران سربازان مدافع حرم چه صبر و تحملی دارند. مخصوصا اول کار که خیلی تند می رفت و نزدیک بود بیافتد واقعا ترسیدم. پسر من هر زمان در تلویزیون راجع به مدافعان حرم فیلمی نشان می دهند با هیجان می گوید ای کاش من هم می توانستم یک مدافع حرم باشم. حس نترس بودن و شجاع بودن عجیبی دارد. وقتی با دوستان پدرش که مدافع حرم اند دور هم هستیم دایما راجع به کارشان سوال می کند.
تجربه هیجان واقعی میدان مبارزه
در ادامه مسابقه دانش‌آموزان لباس و جلیقه‌های مجهز می‌پوشند و اسلحه‌های لیزری به دست می‌گیرند. ۲ تیم ۳ نفره که از روی کلاه‌های سبز و مشکی شان می‌توان آنها را تشخیص داد باهم مسابقه می‌دهند. در سنگر‌ها پنهان می‌شوند و خانواده‌ها هم در فضای کنار میدان جنگ از آنها فیلم و عکس می‌گیرند و با تشویق‌های پی در پی سعی می‌کنند تا به فرزندانشان روحیه خوبی برای ادامه مسابقه دهند. فضایی مملو از سنگر و خمپاره و پاتک های جنگی و هر آنچه در فیلم و سریال های جنگی دیده ایم بصورت واقعی تجربه می شود. آنقدر این مسابقه هیجان‌انگیز است که بچه‌ها را نمی‌توان به راحتی از میدان مسابقه بیرون آورد. در اتاقک جنگی که کنار میدان جنگی مسابقه تعبیه شده، فردی پشت رایانه نشسته است و تعداد گلوله های لیزری را ثبت می کند.
امیرحسین شرفی که پایه چهارم است همراه دوستش ماهان در این مسابقه شرکت کرده است و می گوید: حس کردم یک سرباز نظامی هستم که به میدان جنگ رفته است و تمام مدت سعی کردم مثل یک فرمانده واقعی از دوستانم حمایت کنم. او که اولین بار است در این مسابقه شرکت کرده، در تمام مدت زمانی که در میدان جنگ بود همه جوره هوای دوستانش را داشت تا مبادا تیر بخورند. ماهان می گوید در مدرسه هم همینطور است و اگر کسی بخواهد بچه های کوچکتر را اذیت کند سریع از آنها دفاع می کند حتی اگر به قیمت کتک خوردن خودش تمام شود.
بازی و مسابقه «تکاور کوچک» تمام می شود و برای دانش آموزان شرکت کننده ساعت های خاطره انگیزی رقم می خورد. لحظه هایی مملو از دوستی و رفاقت و خطرکردن. تجربه حس واقعی سرباز وطن بودن. شرکت دراین مسابقه و بودن در میدان واقعی مبارزه برای دانش آموزان یعنی عبور از دنیای مجازها و حضور در دنیای واقعی زندگی.