اهورا ایمان: شائبه حرام بودن موسیقی آسیب جدی به این هنر می زند

اهورا ایمان، خواننده و ترانه‌سرا، در گفت‌وگو با خبرنگار پایگاه خبری حوزه هنری درباره وضعیت موسیقی کشور گفت: وضعیت موسیقی و ترانه کشور تابع اتفاقات و احوالات جامعه است؛ همان‌طور که در فضای موسیقی با یک نوع آشفتگی و در هم ریختگی مواجه هستیم. همین مسئله را هم در فضای ترانه هم می‌بینیم. در فضای امروز، موسیقی پاپ، سنتی، تلفیقی، شرایط سردرگم و به هم ریخته‌ای دارند؛ علت آن را هم باید در چند حوزه بررسی کرد.

وی ادامه داد: یکی از اصلی ترین دلایل شرایط نامطلوب ترانه و موسیقی در کشور ما این است که همه عوامل موفقیت یک خواننده، شعر، آهنگ‌ساز و ... تحت‌الشعاع مارکت موسیقی قرار گرفته است. امروز دیگر تهیه آلبوم و سازوکاری که قبلا وجود داشت منقضی شده است و همه چیز منوط به آن است که یک اثر چقدر شنیده شود، چقدر مخاطب جذب کند، در ماشین ها جوانان که موسیقی به روز تری گوش می کنند چه چیزی گوش می کنند، کدام اثر و کدام خواننده می تواند در کنسرت خود مخاطب بیشتری داشته باشد؛ به عبارتی امروز اثری بهتر است که مخاطب بیشتری داشته باشد.

این ترانه‌سرا تصریح کرد: هرچند امروز معیار خوب بودن یک موسیقی اقبال مردم است اما موفقیت و ارزش یک اثر از نظر شعر، ترانه، موسیقی و رعایت اصلوب اصلا مورد بررسی قرار نمی گیرد. به جای اینکه صاحب‌نظران درباره ارزش یک اثر صحبت کنند استقبال مردم سنگ محک ارزش یک اثر قرار گرفته است. از همین رو شرایط به سمتی پیش می رود که اثر مفید و مطلوب پشت آثار نامرغوب گم می‌شود.

اهورا ایمان درباره وضعیت شرایط بد موسیقی به بحث بازتعریف از آن هم اشاره کرد و گفت: از دلایل دیگر که اوضاع موسیقی را در کشور ما به هم ریخته و سردرگم کرده است می‌توان در عدم تعریف مناسب از این هنر عنوان کرد. قبل از هر چیزی موسیقی باید در ایران بازتعریف شود. هنوز شائبه حرام بودن موسیقی در کشور وجود دارد. این مسئله یک مانع مگو است؛ مانعی که گفته نمی شود اما اثرش را بر روند رشد و توسعه موسیقی مطلوب می‌گذارد. صداوسیما به عنوان بزرگ‌ترین و اصلی‌ترین رسانه در ایران یک برنامه مخصوص موسیقی که به بررسی ابعاد موسیقی، ترانه و ... بپردازد ندارد. هنوز بر سر نشان دادن ساز اختلاف نظرهای شدید وجود دارد؛ به عنوان مثال برنامه‌ای ساخته می‌شود به نام «هزاردستان» که به موضوع هنر می پردازد. به خوش‌نویسی، به شعر و ادبیات و در کنارش بسیار جزئی هم به موسیقی اشاراتی می کند.

وی درباره اولویت روزنامه ها و مجلات درباره موسیقی نیز گفت: یک صفحه یک ستون از روزنامه ها به موسیقی اختصاص ندارد، یک مجله تخصصی به موضوع پژوهش در عرصه موسیقی نمی پردازد، حال شما نمی توانید از این فضا توقع خروجی مطلوب و سازوکار موسیقی سالم داشته باشید. متاسفانه پدر و مادرها فرزندان خود را به هر آموزشگاهی می فرستند درست یا غلط، موسیقی اصولی آموزش داده نمی شود؛ سپس آن فرزند تار به دست می گیرد و یک خرابی به خرابی های دیگر اضافه می شود. بسیار بسیار اندک هستند پدران و مادرانی که بدانند آموزشگاه خوب، استاد خوب و موسیقی خوب چیست. آن‌ها هم معمولا یا خود اهل موسیقی هستند یا اطلاعات دقیقی از شرایط دارند اگر امروز استعدادهایی اندک از گوشه و کنار بروز و ظهور می‌کند به دلیل همین افراد اندک است،

این ترانه‌سرا تاکید کرد: مردم ما دیگر نمی‌دانند که موسیقی خوب چیست. شما تصور کنید به یک گروهی فقط فست‌فود داده شود، هر روز پیتزا و همبرگز بخورند. آن‌ها کم‌کم تصور می‌کنند که این غذاها بهترین است و زمانی که یک غذای سالم در اختیارشان قرار می گیرد خیلی تمایل ندارند و یا حتی تفاوت میان غذای سالم و غذای ناسالم را نمی دانند. امروز هم در مردم ما نمی دانند موسیقی اصولی و درست چگونه است و چه ویژگی هایی دارد. ما به موسیقی بهای کافی نداده ایم. این در حالی است که صنعت موسیقی در کشور با دلیل برگزاری کنسرت‌ها بسیار پول‌سازتر از سینما است. سینما به دلیل این که شائبه حرام و حلال بودن ندارد خیلی راحت به جلو پیش می‌رود و این در حالی است که موسیقی و مخاطبین بیشتری دارد، اما به دلیل همین مشکلات مطرح شده و میزان اولویت‌ها توسط متصدیان امر، اصلا قابل مقایسه نیست. چندین برنامه و شبکه مخصوص سینما ساخته می‌شود و دقایقی نیز به موسیقی اختصاص نمی یابد.

تا زمانی که وضعیت به این صورت باشد، نمی توان امیدی به بهبود شرایط داشت. باید آسیب‌شناسی کرد و عرصه را نسبت به شرایط بهبود موسیقی اصلاح کرد تا بتوان فضای موسیقی را به سمت درست و مطلوب پیش برد.