محمد حیدریپور*
دل قوی دار!
وقتی یک مستند جذاب باشد ممکن است برای تماشاگر آن دو حالت رخ دهد؛ در حالت اول برخی از مستندها ممکن است شما را در سینما میخکوب کنند و در حالت دوم احتمال دارد چنان به آهستگی شما را فتح کنند که متوجه نشوید چگونه فیلم به پایان رسید. از این نکته مطمئن باشید که مستند «قوی دل» هر دو کار را با شما خواهد کرد.
«قوی دل» را علی فراهانی صدر ساخته و سعید الهی آن را تهیه کرده است. مستندی محصول مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی که به گفته تهیهکنندهاش در بستر بررسی پرونده خونهای آلوده فرانسوی، به مفهوم اجتماعی بسیار مهمی به نام «نظارت همگانی» اشاره دارد که گهگاه جامعه از آن غافل میشود.
این فیلم به راستی یکی از بهترین نمونههای مستند پرتره/اجتماعی که با ایدهپردازی کارگردان داستان خود را با یک روایت به پیش میبرد اما نه تنها خستگی برای تماشاگر معنایی ندارد بلکه ابعاد ماجرا به گونهای روایت میشود که گویی مخاطب در حال تماشای یک فیلم داستانی است.
در کنار سبک درست انتخاب شده برای روایت ماجرا، آنچه مستند «قوی دل» را با نمونههای مشابه آن در سالهای اخیر متفاوت میکند، فضاسازیهایی است که کارگردان با استفاده از تصاویر آرشیوی، استفاده از لوکیشنهای متفاوت و حتی در گاهی از اوقات ساخت لوکیشن و طراحی آن بهره گرفته است.
خصوصیت مهم دیگر «قوی دل» آن است که فیلمساز راه روایت را پیدا کرده است. او در یک سوم ابتدایی عجله چندانی برای اینکه اصل قصه را بگوید، ندارد. خیلی آرام پیش میآید و به درستی زمینهچینی را انجام میدهد اما لحظه اوج داستان را به گونهای روایت میکند که واقعا دیدنی است. داستان در ادامه و تا پایان هم بسیار روان ادامه پیدا میکند.
همه اینها که گفتیم ما را به یک سمت رهنمون میکند و آن این است که میتوان امیدوار بود «قوی دل» یکی از مستندهایی باشد که در هفدهمین جشنواره بینالمللی سینماحقیقت مدعی باشد. فعلا که تنها میتوان گفت «قوی دل» یکی از آثار خوب جشنواره امسال خواهد بود.
کارشناس سینما
ارسال دیدگاه