در مهر مهدوی آرزو می‌کنم، هنگام ظهورت هیچ چشمی شرمسار نگاهت نباشد

نهم ربیع‌الاول است آقاجان، پوشیدن لباس خلافت و ردای سبز امامت بر قامت رعنایت مبارک. ای قلب عالم امکان، بیا و گرد قدم‌هایت را، توتیای چشمان ما قرار بده. بیا که همه ما نوای دل‌انگیز توحیدت را با گوش جان شنواییم. در انتظار دیدنت همه دل‌ها بیقرار است. مهدی‌ جان، من یادت را هر لحظه و همیشه به قلبم سنجاق کرده‌ام تا یادم بماند ناخواسته راه ظهورت را نبندم.

بخوان دعای فرج را که صبح ظهور نزدیک است. هزار و صد و اندی سال است که مهدی(عج) به امامت رسیده و منتظر است که منتظرانش به خود بیایند تا ظهور کند. برای ظهورش هرکسی سهمی دارد. و سهم ما دانش‌آموزان این است که بیاییم در مهر مهدوی رفتارمان، گفتارمان را تایید کند.

ای قلب تپنده جهان، چه وقت پرده از چهره می‌گشایی که من دلتنگم. دیگر دلتنگی‌هایم فقط مخصوص شب‌های جمعه نیست دلم هر لحظه تو را می‌خواند. آقا جان اینجا بدون تو بهار زمستان است و روزگار ما به تلخی می‌زند. هزار و صد و اندی سال است مولای من روزه‌دار غیبت تو هستیم. چه می‌شود که ما را به افطار ظهور مبارکت مهمان کنی.

ای امید غریبان، بیابان زندگی ما بدون تو خشک و بی‌آب است. شوره زاری است، سخت محتاج به بهار و بارش رحمت. ظهور تو بارش رحمتی است که بیابان زندگی ما را به گلستان تبدیل می‌کند. بیا که سخت محتاجیم بیا و قرار دل بی‌قرارمان باش.

ای یادگار آل کسا، من باور دارم روزی می‌آیی و دلهای خسته و منتظر را شاد می‌کنی. روزی می‌آیی و شب سیاه و ظلمانی را با حضور روشنی بخشت نورانی می‌کنی. روزی می‌آیی تمام جهان را با حضورت معطر می‌کنی. روزی می‌آیی و دل‌های غبار گرفته ما را می‌تکانی. تا آن زمان من بی‌صبرانه به انتظار می‌نشینم و برای سلامتی و ظهورتان دعا می‌کنم، اللهم عجل لولیک الفرج.

*دانش‌آموز خبرنگار