سعدی نماد خردورزی، کرامت و منزلت انسانی است

سعدی، شاعر بزرگ ایرانی که در سراسر جهان نامدار است به استاد سخن معروف است. برای زنده نگه داشتن نام این شاعر بزرگ کشورمان، اول اردیبهشت را به عنوان روز بزرگداشت سعدی در تقویم رسمی کشور نامگذاری کردند. به مناسبت سالروز بزرگداشت این شاعر نامدار، گفت‌‌و‌‌گویی با دبیر ادبیات مدارس آموزش و پرورش ملارد داشتیم.

وجیهه علی‌بابایی دبیر ادبیات فارسی مدارس آموزش و پرورش ملارد، در گفت‌‌و‌‌گو‌‌ با پانا بیان کرد: «سعدی در شیراز زاده شد. وی کودکی بیش نبود که پدرش درگذشت. در دوران کودکی با علاقه زیاد به مکتب می‌‌رفت و مقدمات دانش را می‌‌آموخت. هنگام نوجوانی به پژوهش و دین و دانش علاقه فراوانی نشان داد، اوضاع نابسامان ایران در پایان دوران سلطان محمد خوارزمشاه و به ویژه حمله سلطان غیاث‌الدین، برادر جلال‌الدین خوارزمشاه باعث شد که سعدی شیراز را ترک کند. سعدی حدود ۶۲۰ یا ۶۲۳ قمری از شیراز به مدرسه نظامیه بغداد رفت و در آنجا از آموزه‌های امام محمد غزالی بیشترین تاثیر را پذیرفت.»

علی‌بابایی افزود: «هر پیامی، هر دعوتی، هر انقلابی، هر تمدنی و هر فرهنگی تا در قالب هنر ریخته نشود، شانس نفوذ و گسترش ندارد و ماندگار نخواهد بود و فرقی هم بین پیام‌های حق و باطل نیست. کلام سعدی با آنکه مشحون از مضمون‌های بلند معنوی و نکته‌های ژرف اجتماعی است، از دیدگاه زیبایی شناختی و هنری نیز سرشار است و از همین رو این شاعر بزرگ به شایستگی در مقام استاد مسلم سخن، بر ستیغ شعر فارسی ایستاده است و سعدی را باید نماد خردورزی، کرامت و منزلت انسانی دانست.»

وی ادامه داد: «جایگاه سعدی نزد اهالی ادب و شهر آنقدر بالا است که به او لقب شیخ اجل و استاد سخن را دادند زیرا که وی برای تحکیم زبان فارسی با نثر ابداعی و زبان شعر خود خدمت بزرگی انجام داده است. یکی از مهم‌‌ترین دلایل ماندگاری زبان فارسی در سالیان طولانی خدمات سعدی شیرازی است.»

این دبیر ادبیات تصریح کرد: «بی‌‌شک سعدی جزو پنج شاعر برتر و بزرگ ایران محسوب می‌‌شود، که شیوایی نثر و نظم او زبانزد عام و خاص، با شهرتی جهانی است. به جرئت می‌‌توان گفت تا بحال کسی نتوانسته به زیبایی سعدی در مورد عرفان و اخلاق غزل بسراید. برخی‌ها بر این باورند که اروپاییها با ترجمه آثار سعدی به زبان اروپایی با ادبیات فارسی آشنا شدند، جالب است بدانید کتاب گلستان سعدی به زبان فرانسوی نیز ترجمه شده است.»

علی بابایی در رابطه با آثار و اشعار مهم سعدی گفت: «تمامی آثار سعدی از جمله غزل‌های عاشقانه شهرت جهانی دارند که به زبان بسیار ساده و روان سروده شده‌‌اند، جلوه ویژه‌‌ای که آثار این شاعر بزرگ ایرانی دارد موجب شده تا در سراسر دنیا علاقه‌‌مندان بی‌‌شماری پیدا کنند. تمامی آثار سعدی اعم از شعر و نثر، در کتابی با نام کلیات سعدی گردآوری شده‌‌اند. در میان آثار وی دو اثر با نام های گلستان و بوستان به صورت دو کتاب مستقل آورده شده‌‌اند. تالیف کتاب بوستان به صورت نظم و گلستان به صورت نظم و نثر مسجع است. قابل توجه‌ترین نکته در رابطه با آثار سعدی این است که بسیار ساده و روان تألیف شده‌‌اند و نکات دستوری زبان فارسی به صحیح‌ترین شکل ممکن رعایت شده‌‌اند.»

وی تصریح کرد: «در سال ۶۵۵ هجری اولین اثر سعدی با نام بوستان به تألیف نهایی رسید. این اثر به عنوان یکی از شاهکار‌های ادبیات فارسی در نسخه‌های قدیمی با نام سعدی‌نامه مشهور بود؛ اما بعد از گذشت زمان نام آن به بوستان تغییر کرد. سعدی، بوستان خود را طی سفرهای خود سروده و بعد از بازگشت به شیراز آن را به دوستان خود داد. بوستان سعدی به سبک شعر نوشته شده و حدودا ۴ هزار بیت دارد، قالب شعر بوستان مثنوی بوده و بر پایه سیاست، اخلاق، تربیت و اجتماع نوشته شده است.»

این دبیر ادبیات در پایان سخنان خود افزود: «سعدی با خاطری آسوده به آرامی به پایان عمر خود نزدیک می‌‌شد، از مرگ بانیان عظیم‌الشان اندیش ایرانی مانند خواجه نصیرالدین طوسی، شمس تبریزی، جلال الدین رومی دیری نمی‌‌گذشت و سعدی در میان شاعران موفق نسل جدید تنها به جا مانده است‌. تاریخ وفات سعدی موضوعی مبهم و بحث‌انگیز است زیرا شرح حال‌نویسان دو تاریخ وفات برای او ترسیم کردند یکی ۱۷ آذر ۶۷۰ و دیگری مهرماه سال ۶۷۱ را تاریخ وفات این بزرگمرد پارسی می‌‌دانند. سعدی در نهایت مشهور بودن از دنیا رفت و شهرتی پایدار از خود بجا نهاد، وی از زندگی چیزی انتظار نداشت و تا می‌‌توانست از زیادهطلبی ‌پرهیز می‌‌کرد، به این اکتفا می‌‌نمود که افتخاری برای شیراز زادگاه خود میراث بگذارد، شیراز نیز نبوغ شاعر خود را درک کرده بود. سعدی در نزدیکی بقعه خود در حومه شهر به خاک سپرده شد، دیری نپایید که مرقد او زیارتگاه عشاق زبان و ادب پارسی شد.»

دانش‌آموز خبرنگار : فاطمه نعمتی