مستند برای پس از مرگم ، علیه فراموشی

مستند «برای پس از مرگم» (عبدالرضا نعمت‌الهی) پرتره‌ یکی از مهمترین شخصیت‌های مهم در حوزه دین و عرفان است. از این جهت، فیلم، تلاشی جسورانه برای روایت بخشهایی از زندگی مردی است که زندگی، سیر و سلوک و آثارش همچنان منشا بحث و نظرهای مختلف است.

مستند «برای پس از مرگم» معرفی شخصیت را بر اساس مصاحبه گذاشته است، چهره‌های متفاوت، متنوع و متعلق به جریان های فکری و سیاسی مختلف در این فیلم مقابل دوربین هستند تا از علی صفایی حائری بگویند، مردی که اندیشه ها و آرائش نشان دهنده نگاه متفاوت به دین است.

«برای پس از مرگم» از آن دست مستندهایی است که علاوه بر جذابیت برای مخاطب خاص (که به دلیل اهمیت شخصیت صفایی حائری بسیارند و پرشمار) برای تماشاگری که این روحانی متفاوت را نمی شناسد، هم جذاب است. فیلم می تواند علی صفایی حائری را از خلال توصیف ملاقات کنندگان با او، برای تماشاگرش به یک شخصیت جذاب تبدیل کند. اگر چه حجم تصاویر آرشیوی از او، اندک است و بیشتر بودن تصاویر می توانست نگاه این روحانی را به زندگی، سیاست و دین بیشتر نمایان کند.

«برای پس از مرگم» از معدود تلاش ها برای نقب زدن به زندگی افراد مشهور است. در ایران، علاقه به شخصیت ها و تقدس بخشیدن به آنها باعث می شود کمتر درباره‌شان صحبت شود، «برای پس از مرگم» تلاش می‌کند وجوه مختلف شخصیت علی صفائی حائری را به رسمیت بشناسد و طیف گسترده دوستدارانش را به نمایش بگذارد. فیلم از این منظر، اثری جسورانه و نوجوست. اگر چه به نظر می‌رسد به بعضی حیطه‌ها ورود نکرده یا تعلق خاطر به بعضی شخصیت‌های سیاسی مانع پرداختن به بعضی مسائل شده است.