کاشت نهال امیدی برای زندگی آیندگان است

آب، خاک، جنگل و مرتع را با عنوان منابع طبیعیِ تجدیدشونده می شناسیم که به عنوان بستری برای حیات انسان ها و زیربنای توسعه پایدار جوامع شناخته می شوند. این منابع نه تنها به نسل امروزی، بلکه به آیندگان نیز تعلق دارند و نیازمند حفظ و نگهداری هستند. چرا که در صورت نابودی هیچ گاه نمی توان آنها را احیا کرد و هیچ اثری از آنها برای نسل بعدی باقی نمی ماند.

این منابع، تکیه گاهی مطمئن برای توسعه اقتصادی و اجتماعی، بستری برای رونق کشاورزی، زمینه ای برای اشتغال، منبعی برای تولید چوب، زیستگاهی برای گونه های گیاهی و جانوری، منبعی برای تولید اکسیژن و تفرجگاهی برای گذران اوقات فراغت به وجود می آورند که دارای اهمیت بسیار زیادی هستند.

منابع طبیعی، چگونه از دست می روند؟ آتش سوزی های طبیعی، سیل و زلزله، برخی از عوامل طبیعی به شمار می روند که انسان کنترلی بر روی آنها ندارد و جزئی از چرخه طبیعت هستند. در مقابل، انسان، به روش های گوناگون، دانسته و ندانسته، به جان منابع طبیعی می افتد و آنها را به مرگ نزدیک و نزدیک‌تر می کند. بی احتیاطی جنگل نشینان، دامداران و آتش سوزی و عبور جاده ها از جنگل ها و مراتع، مدیریت اشتباه در عرصه منابع طبیعی و نبود آموزش صحیح تنها گوشه ای از اقدامات نادرست انسان هستند و به قطع درختان و آلودگی هوا منجر می شوند.

رابطه انسان و طبیعت کاملا دو طرفه است. اگر به آن احترام بگذارید و حفظ کنید مدت زمان بیشتری را به شما خدمت می کند. حداقل همین یک روز را صرف این منابع ارزشمند کنیم تا زمینی مناسب زندگی را به آیندگان خود تحویل دهیم

دانش آموز خبرنگار: امیررضا خروطی