کامبیز رحمانی‌فر*
خاص‌ترین اتفاقِ سینما
جشنواره‌ها مهمترین نقش را در پیوند میان هنرمندان و مردم ایفا می‌کنند و این مهم برای ما با برگزاری جشنواره فجر به ثمر می‌نشیند. به جرات می‌توان جشنواره سینمایی فیلم فجر را مردمی‌ترین و پرمخاطب‌ترین جشنواره داخلی سینمایی در تمام دنیا دانست که هر ساله زیر بال سیمرغ جاودانه‌اش عده زیادی از علاقه مندان را در صفوفی منظم پشت سرهم تا روی صندلی‌های شماره گزاری شده مشایعت می‌کند.
امسال نیز سیمرغ چهل و یکمین جشنواره سینمای فیلم فجر با همه حواشی و اتفاقات بال گشود و نشان داد که چشم و چراغ سینمای ایران است.
هر ساله با تصمیماتی که مدیران در برگزاری آن می‌گیرند شاهد افت و خیزهایی در مراسم هستیم. یکی از اتفاقات بسیار خوب جشنواره امسال انتخاب سینماگران جوان و پرتلاشی است که موفق شدند آثار خودشان را برای مردم به نمایش بگذارند و جان و دلی تازه به سینما ببخشند.
در میان این تصمیمات گاهی مشکلاتی ناخواسته اتفاق می‌افتد، مثل سال گذشته که اسامی برندگان لو رفت و جذابیت های اختتامیه را به حداقل رساند. یا مانند هر سال که فیلم های پرتماشاگر و پرهیاهوتر که رسانه های بیشتری را به خود اختصاص داده بودند در همان هفته اول برای مخاطبان با سانس های فوق العاده به نمایش در می‌آمدند و فیلم های مهم و خوبی که از این امکانات برخوردار نبودند به انتهای صف رانده می‌شدند و این خودش بزرگترین معضل بود. اما امسال جشنواره فیلم فجر تقسیم بندی بسیار خوبی در جدول اکران فیلم ها انجام داده و همین باعث شده از روز اول تا آخرین روز جشنواره جاندار و با قدم هایی محکم پیش برود.
با این وجود تا روز آخر می توان فیلم های خوبی چون سینما «متروپل» را با داستان بسیار جذابش دنبال کرد. نام بردن از «سینما متروپل» تنها سلیقه‌ای نبوده و باید به فیلم های مهم دیگری چون «شماره ۱۰»، «کاپیتان»، «گلهای باوارده» و «کت چرمی» نیز در کنار آن اشاره کنم.
ارسال دیدگاه