تمام پسران این خاک فرزندان من هستند

مرضیه حسن‌بیگی در بیان خاطرات خود با فرزند شهیدش، محمد داودآبادی به پانا بیان کرد:«محمد از همان کودکی اهل کار و فعالیت بود. نمازش را پاس می‌داشت و بسیار یاور من و پدرش بود؛ از همان سال های اول جنگ بسیار مشتاق جنگ و جبهه بود و همیشه پشتیبان ولایت فقیه و این انقلاب بود.»

وی در بیان آخرین دیدار خود با شهید فرمود: «چند وقتی بود که محمد به مرخصی نیامده بود و ما نیز از حال او بی خبر بودیم. بعد از مدتی که به مرخصی آمد، از دفعه های قبل حالش بهتر بود و به دیدار همه دوستان و آشنایان رفت و خداحافظی کرد و حلالیت طلبید و به جبهه جنگ برگشت.»

مرضیه حسن‌بیگی در ادامه گفت: «شب قبل از شهادت محمد خواب دیدم که در دریا در حال غرق شدن هستم و هرکاری می‌کنم‌ نمی توانم نجات پیدا کنم که ناگهان اسب سفیدی آمد و من‌را از نجات داد؛ سراسیمه از خواب بیدار شدم و تا صبح به فکر تعبیری برای خوابم‌ بودم، فردای آن روز با رفت و آمدهایی که در خانه بود، متوجه شدم محمد به شهادت رسیده و با بی قراری هایی که داشتم من‌را پیش جنازه محمد بردند و متوجه شدم که تیر به سر او برخورد کرده و به درجه شهادت نائل شده است.»

این مادر شهید گرانقدر در پایان گفت: «چیزی که برایم عجیب بود این است که محمد در عید قربان به دنیا آمد و در عید قربان‌هم به شهادت رسید. هرآنچه از دلتنگی برای پسرم بگویم کم است، اما هیچ وقت گله‌ای نداشتم که چرا فرزندم شهید شده است. تمام پسران این خاک فرزند من هستند و وقتی به دیدن من می‌آیند یادآور شهیدم برای من هستند.»

دانش‌آموز خبرنگار: هستی فراهانی