در گفت‌وگو با پانا مطرح شد؛
تعارض منافع مانع جدی توجه به آمایش سرزمینی است
تهران (پانا) - کارشناس گروه آمایش سرزمین، توسعه و توازن منطقه‌ای مرکز پژوهش‌های توسعه و آینده‌نگری سازمان برنامه‌وبودجه کشور عنوان می‌کند که راهکار اجرایی شدن آمایش سرزمینی در برنامه‌ریزی‌ها این است که نهادها دور یک میز بنشینند و درباره چالش‌های احصا شده در سند آمایش سرزمین صحبت کنند.
موضوع آمایش سرزمینی که از دل آن برنامه‌های توسعه‌ای بیرون می‌آید همان دیدگاه راهبردی حاکمیت بر پهنه سرزمین است که موضوعات کلانی مانند آب، برق، معاون، راه‌ها و امنیت و امثال آن را در یک نگاه بلندمدت ترسیم می‌کند اما سال‌هاست که در برنامه‌های توسعه‌ای از آمایش سرزمین صحبت می‌شود و در زمان برنامه‌ریزی کمتر به آن توجه می‌شود. مهدی رازپور، کارشناس گروه آمایش سرزمین معتقد است که تعارض منافع مانع جدی توجه به آمایش سرزمینی در برنامه‌ریزی‌هاست و اگر نهادهای مختلف قبول کنند دور یک میز بنشینند و با هم درباره چالش‌های احصا شده در آمایش سرزمینی صحبت کنند قطعاً به اجرایی شدن آن کمک زیادی می‌کند.
در موضوع رشد اقتصادی و عدالت باید پتانسیل‌های سرمایه‌گذاری در جامعه بررسی شود
مهدی رازپور، کارشناس گروه آمایش سرزمین، توسعه و توازن منطقه‌ای مرکز پژوهش‌های توسعه و آینده‌نگری سازمان برنامه‌وبودجه کشور در گفت‌وگو با پانا گفت: «سیاست‌های کلی برنامه هفتم از سوی مقام معظم رهبری ابلاغ شده است و اولویت‌های برنامه هفتم از همان منشأ سرچشمه می‌گیرد. برای مثال در بند یک سیاست‌های کلی نظام در خصوص رشد اقتصادی و عدالت صحبت شده و حالا باید دید ظرفیت‌های کشور ما در کدام حوزه‌ها برای اجرای این دو مهم پتانسیل دارد تا سرمایه‌گذاری‌ها را به آن سمت هدایت کنیم.»
در سند آمایش سرزمین چالش‌های صدگانه کشور بررسی شده است
رازپور با اشاره به یکی دیگر از بندهای سیاست‌های ابلاغی کل نظام از سوی رهبری با موضوع آمایش سرزمین، گفت: «آمایش سرزمین حوزه‌های وسیعی را شامل می‌شود که بخش‌های مختلف توسعه سرزمین را در بر می‌گیرد. این سند ملی به تصویب شورای عالی آمایش سرزمین رسید که در آن ابعاد مختلف و چالش‌های صدگانه کشور و اولویت‌بندی‌ها موردبررسی قرار گرفت و بر همین اساس راهبردها و سیاست‌های کلی تعریف شد.»
تعارض منافع مانع جدی توجه به آمایش سرزمینی است
این کارشناس گروه آمایش سرزمین اظهار کرد: »در شرایط کنونی مهم‌ترین مسئله این است که با موضوع تفرق نهادی روبرو هستیم. کنشگران مختلف در دستگاه‌ها و نهادهای مختلف در کشور و تعداد ۲۸ نهاد مختلفی که داریم هیچ‌گاه دور یک میز مشورتی نمی‌نشینند تا باهم صحبت کنند و چالش‌های وضع موجود را رفع کنند و به یک هدف مشخص برسند.»
وی افزود: «باید یک هدف بین بخشی تعریف کرده و دستگاه‌ها به آن سمت حرکت کنند. مهم‌ترین موضوع این است که کنشگران ما بر اساس تعارض منافعی که وجود دارد به یک فهم مشترک از مسئله مشترکشان نمی‌رسند و متأسفانه امکان اینکه چهار اولویت مهم تعریف شود و بگوییم در برنامه پیش روی هفتم روی این ۴ موضوع تمرکز شود، وجود ندارد.»
رعایت سلسله‌مراتب برای اجرایی شدن برنامه‌ریزی‌ها
رازپور عنوان کرد: «موضوع دیگری که داریم عدم رعایت سلسله‌مراتب در نظام برنامه‌ریزی کشور است. باید به سلسله‌مراتب توجه کنیم و اگر نظام برنامه‌ریزی در کشور را می‌پذیریم باید به سلسله‌مراتب هم توجه کنیم.»
وی افزود: «این موضوع می‌طلبد که در گام اول سیاست‌های کلی نظام به‌عنوان بالاترین سیاست‌های کلی کشور موردتوجه واقع شود و بعدازآن برنامه‌ای به‌عنوان سند آمایش سرزمین به‌عنوان بالاترین سند برنامه‌ریزی توسعه فضایی کشور در افق ۱۴۲۴ تعریف شود. در این شرایط ۲۰ سال آینده کشور ترسیم شده و این سند با مشارکت ۲۸ دستگاه و نهاد هم تایید کردند برای اولین بار به تصویب رسید و باید برنامه‌های توسعه برای اجرایی شدن این سند چیده شود تا مثلاً برنامه هفتم که اولین برنامه میان‌مدت است اجرایی شود.»
ارسال دیدگاه