ریزش مو و راهکارهایی برای کنترل آن

در این مطلب مورد راه‌ها و روش‌های جلوگیری از ریزش مو و پیشنهادی در مورد درمان ریزش مو داشته باشیم صحبت کنیم.

علائم ریزش مو

همه‌‌ ما در هر شبانه روز به طور متوسط ۵۰ تا ۱۰۰ تار از موهای سرمان را از دست می‌دهیم. موهای ریخته شده در حالت عادی با تارهای موی جدید جایگزین شده و تراکم مو ثابت می‌ماند. در صورتی که تعادل بین رشد و ریزش مو به هم بخورد، یعنی ریزش موها بیشتر شود یا رشد موها توقف یابد، به طور کلی گفته می‌شود که فرد دچار ریزش مو شده است. پس موی همه ما می‌ریزد ولی ریزش مو به شرایطی اطلاق می‌شود که تراکم موها کاهش یابد.

بیشتر اوقات ریزش مو به صورت تدریجی اتفاق می‌افتد و تا زمانی که تراکم موهای سر تا حد قابل توجهی کم نشود، متوجه آن نمی‌شویم. در جلوگیری از ریزش مو (و تقریباً تمام مشکلات سلامتی) زمان شروع درمان اهمیت زیادی دارد. یعنی هرچه زودتر برای درمان ریزش موی خود اقدام کنید، احتمال موثر بودن درمان بیشتر می‌شود.

شایعترین نشانه‌ها و علائمی ریزش مو عبارتند از:

کنده شدن راحت موها به هنگام کشیدنشان

تجمع مقدار زیادی مو در موگیر چاه بعد از استحمام

جدا شدن مقدار زیادی مو هنگام بستن یا شانه‌ کردن موها

ریختن تعداد زیادی مو بر روی بالشت بعد از خواب شبانه

در این شرایط مراجعه به پزشک جهت بررسی‌های بیشتر لازم است. چون گاهی ریزش مو نشانه‌ای از یک بیماری زمینه‌ای است.

چرا جلوگیری از ریزش مو مهم است‌

اول از همه باید بدانید که ریزش مو پدیده‌ی شایعی است و در هر سنی، از نوزادی تا سالمندی ممکن است اتفاق بیفتد. بر خلاف تصور بسیاری از افراد، ریزش مو فقط در آقایان اتفاق نمی‌افتد و خانم‌ها نیز از این مشکل در امان نیستند.

اهمیت جلوگیری از ریزش مو را می‌توان از دو جنبه بررسی کرد:

جنبه‌‌ زیبایی‌: در برخی از کشورها، موی سر به عنوان تاج جوانی شناخته می‌شود. موهای پرپشت علاوه بر اینکه نشانه‌ای جوانی و شادابی است، باعث دوچندان شدن زیبایی شما می‌شود. در صورتی که هر مشکلی برای مو به وجود بیاید، مثلا اگر ریزش مو اتفاق بیفتد، زیبای ظاهری بسیاری از افراد هم افت می‌کند.

جنبه‌‌ روحی روانی: به دنبال ریزش مو و تاثیر این مسئله بر زیبایی ظاهری، فردی ممکن است به دلیل خجالت یا ناراحتی از وضع ظاهری خود، از حضور در بسیاری از موقعیت‌های شغلی، تحصیلی، تفریحی یا اجتماعی اجتناب کند. این موضوع در سنین پایین و در جوانان، دارای اهمیت ویژه‌ای است. چرا که این گروه سنی پذیرش کمتری برای این موضوع و اعتماد به نفس آسیب‌پذیرتری دارند. مثلا یک کودک دبستانی که دچار ریزش مو شده باشد، ممکن است تا زمان برطرف شدن این موضوع به مدرسه نرود.

البته ناگفته نماند که برخی با سر طاس شبیه هنرپیشه‌های هالیوودی می‌شوند. آن‌ها از این قاعده مستثنا هستند. ولی بیشتر ما با از دست دادن موهای سر، احساس ناخوشایندی نسبت به ظاهرمان پیدا کرده و اعتماد به نفسمان کاهش می‌یابد. پس جلوگیری از ریزش مو بسیار مهم است.

جلوگیری از ریزش مو با تغذیه‌‌ مناسب

وضعیت سلامت موهای یک فرد تا حدودی وضع تغذیه‌ی او را منعکس می‌کند. یعنی تغذیه مطلوب بر جنس، میزان ریزش، حالت و مقاومت‌ موهای شما موثر است. برای جلوگیری از ریزش مو و حفظ سلامت آن، باید مقادیر کافی از پروتئین‌ها، ویتامین‌ها و مواد معدنی در رژیم غذایی وجود داشته باشد.

رژیم‌های غذایی

اگر می‌خواهید رژیم لاغری بگیرید، حتماً با متخصص تغذیه در مورد مواد غذایی ضروری یا مکمل‌های غذایی مورد نیاز برای تامین ویتامین‌ها، مواد معدنی و پروتئین‌ها مشورت کنید. از رژیم‌های غذایی غیر اصولی دوری کنید؛ چرا که می‌توانند نتایج فاجعه‌باری برای سلامت عمومی شما داشته باشند.

در رژیم‌های غذایی علاوه بر مواد مغذی، میزان کالری مصرفی هم مهم است. پژوهش‌ها نشان می‌دهند که کاهش ناگهانی و افراطی کالری مصرفی روزانه باعث ریزش مو می‌شوند. البته ریزش موی ناشی از رژیم‌های غیراصولی بعد از بازگشت به یک برنامه‌ی غذایی سالم، درمان شده و رشد موها از سر گرفته می‌شود. ولی یادتان باشد که رشد موها بسیار آهسته است و شاید یک سال طول بکشد که دوباره سری پرمو داشته باشید.

اگر قصد دارید که رژیم گیاهخواری را امتحان کنید، با متخصصان تغذیه در مورد مکمل های مورد نیاز مشورت کنید تا اقدامات لازم برای جلوگیری از ریزش مو را یاد بگیرید. چرا که برخی از مواد مورد نیاز برای سلامت مو فقط در منابع حیوانی وجود دارند. به طور مثال بیشتر کسانی که رژیم‌های گیاهخواری پیروی می‌کنند، با کمبود ویتامین D مواجه هستند.

مواد مغذی مهم برای مو

تارهای مو از جنس پروتئین هستند؛ بنابراین کمبود پروتئین در رژیم غذایی باعث ایجاد مشکلاتی در روند ساخت مو می‌شود. مصرف مقادیر کافی پروتئین برای جلوگیری از ریزش مو اهمیت ویژه‌ای دارد. ماهی، مرغ و گوشت قرمز، تخم مرغ و حبوبات مهم‌ترین منابع پروتئین در رژیم غذایی هستند که باید مورد توجه قرار بگیرند.

وجود کلسیم و منیزیم به مقدار مناسب در رژیم غذایی برای سلامت مو مهم است. بنابراین مصرف روزانه‌ی لبنیات را در برنامه‌ی غذایی خود داشته باشید.

کمبود آهن علاوه بر ایجاد کم‌خونی و خستگی، می‌تواند موجب ریزش مو نیز بشود. مصرف مقادیر کافی آهن برای خانم‌های در سن قاعدگی اهمیت ویژه‌ای دارد. در صورتی که مقادیر آهن رژیم غذایی کافی نباشد، مصرف مکمل‌ها‌ی آهن توصیه می‌شود.

کمبود برخی ویتامین‌ها میتواند خود را به صورت ریزش مو نمایان سازد. ویتامین های گروه ب، به خصوص بیوتین، در سلامت موها و جلوگیری از ریزش مو نقش مهمی دارند. به طوری که در ترکیب بسیاری از مواد آرایشی بهداشتی که برای مو ساخته می‌شود، ویتامین ب۶ و بیوتین وجود دارد. منابع غذایی غنی از بیوتین شامل جگر، جوانه‌ی گندم و تخم مرغ و منابع غنی از نظر ویتامین ب۶ شامل جگر، ماهی، جوانه‌ی گندم و زرده‌ی تخم مرغ است.

در برخی از رژیم‌های غیراصولی، مصرف روغن به طور کلی ترک می‌شود. این در حالی است که مصرف اسیدهای چرب امگا ۳ و امگا ۶ در حفظ سلامت موها اثرگذار است. اسیدهای چرب امگا ۳ در روغن سویا، روغن کانولا و روغن ماهی و اسید چرب امگا ۶ در روغن ذرت، روغن آفتابگردان و روغن کانولا به مقادیر زیاد وجود دارد. مصرف به‌اندازه‌ی این روغن‌ها را در نظر داشته باشید.

مطالعات مختلفی نقش مثبت آنتی‌اکسیدان‌ها بر استحکام تارهای مو را نشان داده‌اند. این مواد با اثر بر فولیکول‌های مو، استحکام تارهای موی تازه ساخته شده را افزایش می‌دهند. آنتی‌اکسیدان‌های معروف شامل ویتامین E، ویتامین C و عنصر سلنیم هستند. این مواد به مقادیر فراوانی در میوه‌جات و سبزیجات وجود دارند.

جلوگیری از ریزش مو با کاهش استرس

یکی از محل‌های نمایانگر استرس، موهای شما هستند. اگر در زندگی خود حجم زیادی از استرس را تجربه می‌کنید، بدانید که سلامت موهای شما در خطر است. در این شرایط شکنندگی موهای شما افزایش خواهد یافت، تارهای موی شما نازک خواهد شد و فعالیت فولیکول‌های مو برای ساخت تارهای موی جدید دچار اختلالاتی خواهد شد. پس مدیریت استرس در جلوگیری از ریزش مو نقش مهمی دارد. برای کاهش استرس‌های خود می‌توانید از دوستان، خانواده، مشاوران روانشناس یا کلاس‌های آموزشی مدیریت استرس استفاده کنید.

یکی از بیماریهای روانپزشکی که می‌تواند باعث ریزش موها شود، تریکوتیلومانیا یا اختلال وسواسی موکنی است. در این بیماری فرد به طور غیرارادی اقدام به کندن موهای سر و صورت خود می‌کند. استرس یکی از مهمترین عوامل تشدید و حتی ایجاد این بیماری است.