بررسی اهمیت آموزش سواد مالی در مدارس در گفت‌وگوی پانا با کارشناس مسائل اقتصادی؛
آشنایی دانش‌آموز با مفهوم کمیابی منجر به صرفه‌جویی در همه مسائل می‌شود
تهران (پانا) - یک کارشناس مسائل اقتصادی و مالیاتی با بیان اینکه آموزش مفاهیم مالی برای سنین پایین باید غیرمستقیم باشد و با دانشآموزان مقاطع بالاتر باید مانند یک شهروند برخورد شود، عنوان کرد که در بدو امر باید مفهوم کمیابی به دانش‌آموز آموخته شود تا دلیل هر نوع صرفه‌جویی برایش قابل درک باشد.
سیاوش غیبی‌پور، کارشناس مسائل اقتصادی و مالیاتی در گفت‌وگو با پانا درباره اهمیت آموزش سواد مالی به دانشآموزان گفت: «برای آموزش اقتصاد به دانشآموزان باید مفاهیم را به چند بخش تقسیم کنیم. موضوعاتی مانند پذیرش موضوعات مالیاتی، اقتصاد و غیره با مفاهیم مستقیم چندان اثربخش نیست ولی در قالب شعر، نقاشی و داستان می‌توان مفاهیم زیادی از جمله مباحث مرتبط با صرفه‌جویی را آموزش داد.»
با دانشآموزان مقاطع بالا مانند یک شهروند برخورد شود
وی افزود: «صرفه‌جویی در گاز، آب، برق و حتی صرفه‌جویی در نان از خانواده‌ها باید آغاز شود. آموزش این‌گونه مفاهیم به‌صورت غیرمستقیم در سنین و مقاطع پایین‌تر برای دانش‌آموز قابل درک است، اما در مقاطع بالاتر دانشآموزان باید مانند یک شهروند با مالیات آشنا شوند. اگر آن دانش‌آموز در آینده در همین جامعه شاغل شد با مباحث مالیاتی آشنا باشد.»
غیبی‌پور با اشاره به اینکه موضوعات مالیاتی در اقتصاد مباحث کلیدی است اما در مباحث درسی چندان مطرح نشده است، اظهار کرد: «مباحث این‌چنینی زیاد هستند مانند موضوع واردات کالا یا تعرفه‌ها و غیره همه مباحثی است که بعدها برای دانشآموزان که بخشی از جامعه شاغلان ما می‌شوند، کاربردی است اما هیچ‌کدام از این‌ها آموزش داده نمی‌شود.»
غیبی‌پور درباره اهمیت آموزش مفهوم کمیابی به دانشآموزان عنوان کرد: «آشنایی دانشآموزان با مباحثی در اقتصاد مانند رفتار مصرف‌کننده یا سرمایه‌گذار به‌صورت کاربردی مهم است. برای این مهم در بدو امر باید مفهوم کمیابی به دانشآموزان آموخته شود. اگر دانش‌آموز برایش جا بیافتد که کمیابی داریم متوجه می‌شود که چرا باید برق را خاموش کند یا در مصرف نان صرفه‌جویی کند.»
آموزش و پرورش در برنامه‌ریزی‌ها نیم‌نگاهی به اقتصاد داشته باشد
در ادامه این کارشناس اقتصادی پیشنهاد داد: «گذشته از جایگاه رفیع آموزش و پرورش که جایگاه رفیعی در تعلیم و تربیت است، نگاه باید اقتصادی شود و مبتنی بر توسعه‌های کمی باشد برای مثال زیادشدن کلاس و نیمکت و غیره باید مبتنی بر نگاه توسعه‌ای باشد تا اگر پستی اضافه شد یا معلم و غیره به این سفره آسیب نزند.»
وی افزود: «در آموزش و پرورش پایه بودجه‌ای و تورمی مشخص است اما همیشه انتظارات را توسعه می‌دهیم. وقتی مواردی مانند کلاس و دبیر و غیره اضافه شود، سفره کوچک‌تر می‌شود و بعد از چند سالی که بگذرد نمی‌توان آن را بهینه کرد و عدالت برقرار کرد. پس هر تغییری لازم است انجام شود باید نگاه آموزش و پرورش اقتصادی باشد و ببیند چقدر بار بودجه‌ای دارد. گاها می‌بینیم نقاطی توسعه داده می‌شود و کلاس زیادی می‌شود اما معادل آن بودجه اضافه نشده پس به همه بخش‌های آموزش و پرورش فشار می‌آید. هر نوع افزایش کمی باید با در نظر گرفتن بودجه لازم باشد.»
ارسال دیدگاه