نامه‌ای به بچه‌های فلسطین؛ درد مشترک ما، حسین(ع) است

ما در اینجا از ظلم شمر و حرمله می‌گرییم، اما شما بارها عزیزانتان را که بدست شمرها و حرمله‌های امروزی شهید می‌شوند در کفن می‌کنید و به خاک می‌سپارید.

ما و شما دردی مشترک داریم به‌ نام حسین.

مشق مکتب حسینی می‌کنیم که بر سر در آن نوشته شده است «زیر بار ظلم نروید!»؛ هرروز از «هیهات منا الذلة» مشق می‌کنیم که مبادا فراموشمان شود و تن به ذلت دهیم. ما همگی ملت امام حسین(ع) هستیم و فرقی نمی‌کند اهل کدام دیاریم، چرا که مفهوم «کُلُّ یَومٍ عاشورا و کُلُّ أرضٍ کَربَلا» همین است.

ملت ما از مردمان سرزمین شما به عنوان نماد مقاومت یاد می‌کند؛ پس مقاومت کنید که خداوند ما را به «سَیعلَمُ الّذینَ ظَلَموا أَی مَنقَلَبٍ ینقَلِبونَ» با تعبیر «آنان که ظلم و ستم کردند، به زودی خواهند دانست که به چه کیفرگاهی باز می‌گردند» در آیه شریفه ۲۴۳ سوره شعراء بشارت داده است.

پس خداوند از کسانی که خون طفلان بی گناهی چون آلاء عبدالله قدوم را بر زمین ریختند نخواهد گذشت و به فضل خدا پیروزی ما نزدیک است.

دانش‌آموز خبرنگار*