در گفت‌وگو با پانا
سمانه شجاعی: استمرار جشنواره پویانمایی می‌تواند منجر به ایجاد فضایی امن و تشویقی برای فیلمسازان باشد
سینمای انیمیشین در بخش آثار بلند اغلب وابسته به اقتصاد و سرمایه‌گذاری‌های بزرگی است/ماجرای سینمای انیمیشن در بخش کوتاه و بلند زمین تا آسمان فرق دارد
تهران (پانا) - کارگردان انیمیشن «جسم خاکستری» معتقد است مرکز گسترش به فیلمسازان احترام گذاشته و شرایط فعالیت آن‌ها را به شکل مطلوب فراهم می‌کند.
سمانه شجاعی که امسال با انیمیشن «جسم خاکستری» در جشنواره پویانمایی تهران حضور دارد درباره موضوع این انیمیشن به پانا گفت: «فیلم در فضای یک دندانپزشکی اتفاق می‌افتد و حال و هوای غیر واقعی (سورئال) داشته و با تخیل بیننده سر و کار دارد.»
شجاعی درباره جایگاه انیمیشن ایران در دنیا گفت: «سینمای انیمیشین در بخش آثار بلند اغلب وابسته به اقتصاد و سرمایه‌گذاری‌های بزرگی است، در ایران امکان تولید چنین آثاری به ندرت اتفاق می‌افتد و غالبا به شکل سفارش از سمت سرمایه‌گذار تولید می‌شوند. البته آثار بلند خوبی هم تولید شده‌اند ولی تعدادشان از انگشتان یک دست کمتر است. اما در مورد آثار کوتاه و مستقل ماجرا متفاوت است. این دسته از آثار ایرانی اختلاف کمی و کیفی با آثار خارجی ندارند، مگر در مورد محتوا که خط قرمزها تعیبن کننده هستند.»
این کارگردان با اشاره به اینکه مهمترین عاملی که باعث درخشیدن آثار کوتاه می شود استقلال هنرمند در مرحله خلق ایده و انتخاب متریال مناسب است، گفت: «اگر هنرمند به واسطه‌ی حضور سرمایه‌گذار مجبور به تغییرات زیادی در ایده اصلی شود، به نسبت همان تغییرات شانس جذابیت فیلم برای طیف وسیع‌تری از مخاطبان کم می‌شود. یعنی چند صدایی شدن فیلم، که ممکن است ناشی از تحمیل ملاحظات سرمایه‌گذاران، تهیه‌کنندگان و غیره باشد، با پذیرش آن از سمت بیننده به عنوان یک اثر منسجم نسبت عکس دارد.
او گفت: «بنظر من بهترین نوع حمایت از استعدادها معرفی آثارشان در فضاهای بین المللی، چه به صورت پخش آنلاین در پلتفرم‌های استاندارد و چه معرفی ایده‌های جدید این فیلمسازان در فضای جشنواره‌های مهم و پیجینگ‌هاست. وقتی یک فیلمساز انیمیشن ایده‌ای را مطرح می‌کند و به نهادی مثل مرکز گسترش یا کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان ارائه می دهد اگر در همان مرحله این مراکز شروع به پروموت کردن طرح برای سرمایه گذاران و شبکه‌های بین‌المللی کنند شانس موفقیت فیلم پس از پایان تولید به مراتب بیشتر می‌شود. فیلمی که بدون معرفی قبلی تولیدش به پایان میرسد و وارد فضای جشنواره‌ها و رقابت می شود شانس کمتری نسبت به فیلمهایی دارد که از قبل برای ورودشان به فضای رقابت برنامه‌ریزی، تبلیغ و آمادگی ایجاد شده است.»
این کارگردان گفت: «استمرار جشنواره پویانمایی (همانطور که تاکنون بوده) می‌تواند منجر به ایجاد فضایی امن و تشویقی برای فیلمسازان باشد. این جشنواره می‌تواند برای علاقمندان به محلی برای آموختن تبدیل شود. اگر درست خاطرم باشد سال ۸۶ برای اولین بار در این جشنواره حضور داشتم. آن زمان دانشجوی دوره لیسانس رشته نقاشی بودم. فضای جشنواره به قدری پر جنب و جوش و صمیمی بود و آثار ایرانی به قدری شگفت زده‌ام کرده بودند که شاید بتوانم بگویم همان حضور در دوسالانه پویانمایی مسیرم را به این سمت تغییر داد.»
شجاعی با بیان این که مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی همواره به عنوان یک حامی برای بسیاری از فیلمسازانی که قصد تولید آثار شخصی دارند عمل کرده و طی سال‌های اخیر عملکرد خوبی به لحاظ سرمایه‌گذاری روی آثار با کیفیت داشته است، گفت: «چیزی که در مورد مرکز گسترش برای من بسیار با ارزش است مساله احترام به فیلمساز به عنوان صاحب تمام و کمال اثر است، چه در حین تولید و چه پس از آن. به صورت کلی وجود چنین پایگاهی برای فیلمسازان مستقل (مستقل به این معنی که ایده فیلمشان سفارشی نیست) که تنها به دنبال جذب سرمایه نیستند و بیان یک ایده برای‌شان در اولویت است، دلگرمی بزرگی است.»
ارسال دیدگاه