عضو هیات علمی دانشگاه تهران:
سینمای مستند می‌تواند بحران‌های روحی را به نمایش بگذارد
تهران (پانا) - یک روانشناس معتقد است سینمای سینمای تجربی با توجه به بضاعت‌ها و ساختار غیرتجاری‌اش می‌تواند نمایش دهنده آلام انسان و بحران‌های روحی او باشد.
سهیل رحیمی روانشناس و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران درباره اهمیت سینمای تجربی در آگاه کردن جامعه از بیماری‌های روان به خبرنگار پانا گفت: «زمانی که از سینما صحبت می شود باید بدانیم که سینمای هنری و سینمای سرگرمی با سینمای تجربی کاملا متفاوت است. در واقع سینمای تجربی و در کنار آن سینمای مستند، وظیفه آگاهی و جلب توجه مردم و مسئولان به یک سری از زوایای پنهان و مشکلات موجود در جامعه را به عهده دارد.»
وی بیان کرد: «سینمای تجربی در دل خود همواره با خلاقیتی همراه است که نگاه رئالیستی به مسائل دارد و می‌خواهد یک پرده عریان از آنچه که در بطن جامعه و فراتر از آن در جهانی که انسان زندگی می کند، می گذراند را نشان دهد.»
این روانشناس توضیح داد: «به همین دلیل این سینما دارای رسالت خاصی است که با رسالت سینمای هنری تا حدودی متفاوت است، البته شاید چنین مواردی در سینمای هنری نیز دیده شود، اما بی شک بحث گیشه و جذب مخاطب در سینمای هنری اولویت دارد، اما در سینمای تجربی فرد برای بیان یک درد، بیان یک موضوع و برای آگاه کردن افراد وارد عرصه می شود. «هنر و تجربه» به عنوان محل عرضه چنین آثاری، یک بستر مناسب برای آگاهی‌بخشی است.»
وی بیان کرد: «سینمای تجربی به مخاطب کمک می کند تا مواردی که از آن مغفول مانده است را مورد توجه قرار دهد، اگر بخواهم در این زمینه به صورت خاص در حوزه روان صحبت کنم، باید بگویم در حوزه روان هم فیلم‌های هنری قابل توجهی وجود دارد که فیلمسازان برجسته ما روی آن کار کرده اند و هم فیلمسازان جهانی آثاری درباره آن ساخته اند، اما سینمای تجربی کمتر در این زمینه ورود پیدا کرده است، درحالی که بستر مناسبی برای آن در چنین سینمایی فراهم است.»
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران ادامه داد: «متاسفانه کشور ما به دلایل متعدد سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی نسبت به جمعیتی که دارد درصد بالایی از جمعیت درگیر انواع بیماری های روان هستند و این خود می تواند بستر بسیار مناسبی باشد تا سینماگران تجربی بتوانند پا به این عرصه گذاشته و مخاطب را آگاه کنند که چگونه می توان به اختلال روان دچار شد.»
رحیمی در پایان گفت: «همین سینما می تواند در ابعاد بزرگتر مسئولان را نسبت به خطر بیماری هایی از دست آگاه کنند. عریان کردن رنج و عذابی که بیمار روان تحمل می کند، شاید هشداری برای دیگر افراد جامعه باشد.»
ارسال دیدگاه