معلمی که مصرانه پیگیر آموزش شاگردانش است
فرزانه برزگر: زمان را بزرگترین سرمایه زندگی میدانم
تهران (پانا) - او فقط تعلیم نمیدهد، بلکه بیش از خود دانشآموزان پیگیر امر آموزششان است و درخت علم را در باغ ذهن و قلب شاگردانش آبیاری میکند تا به ثمر نشاندن میوههای علم را با دستانش لمس کند. او معلمی است که مصرانه پیگیر آموزش شاگردانش است.
فرزانه برزگر ایردموسی، معلمی است که پیگیرتر از شاگردانش در امر آموزش است، او تنها آموزش نمیدهد، بلکه مصرانه به ویژه با تماس تلفنی پیگیر است تا آموزشش به ثمر بنشیند و گل علم را در باغ ذهن شاگردانش آبیاری کند، شاگردان او سنین مختلف زندگی را تجربه کردهاند؛ از ۷ تا ۷۰ سال.
این طیف گوناگون سنی، روحی و رفتاری ذرهای از عشق و علاقهاش به تدریس و پیگیری مسائل آموزشیاش کم نمیکند. او علت این عشق و علاقه را ریشه در کودکی میداند و به پانا میگوید:« از همان عنفوان کودکی وقتی پا به عرصه علم و دانش و مدرسه گذاشتم، عاشق تدریس بودم و همیشه برای ارائه کنفرانس به ویژه در درس قرآن داوطلب و مشتاق بودم و علاقه به قرآن باعث شد تا در کلاسهای قرآن خارج از مدرسه مشارکت فعال داشته باشم تا جایی که هم اکنون افتخار تدریس قرآن در ردههای مختلف را دارم.»
برزگر با اشاره به هدفش از تدریس و پیگیریهای آموزشیاش با شاگردانش میگوید:« دو هدف را دنبال میکنم یکی آموزش قرآن و دیگری توشه برای آخرتم. به همین دلیل برای موفقیت شاگردانم دغدغهمند و پیگیرم تا از یادگیری آنها اطمینان حاصل کنم و با ارائه مسائل و نکاتی فراتر از کتاب دامنه اطلاعات آنان را بیشتر کنم.»
این معلم قرآن میافزاید: «توجه به امر آموزش و تعلیم در حوزه قرآن آنقدر برایم حائز اهمیت است که در دوران سخت کرونا مجبور به تعطیلی کلاسها شدیم، اما باز دست از آموزش برنداشتم و با هماهنگی همکاران کلاسها را در بستر فضای مجازی به شیوهای نو برگزار کردیم و با تماس تلفنی با شاگردان، پیگیر آموزششان میشدیم و به لطف خدا نگذاشتیم کرونا مانع از تعلیم قرآن شود.»
برزگر در خصوص سن قرآن آموزان برای تعلیم قرآن عنوان میکند: «یادگیری قرآن سن مشخصی ندارد و شروعش میتواند از همان نوزادی باشد و اولین معلم قرآن میتواند مادر باشد تا گوش نوزاد با آیههای نورانی قرآن آمیخته شود و مسلما با کسب آرامش روحی و روانی نوزاد، زمینه یادگیری در او در سنین بالاتر فراهم میشود، قطعا کسی که با قرآن انس بگیرد با وجود تمام سختیهای مختلف زندگی به ویژه در شرایط کنونی، آرامش همنشین او خواهد بود و راحتتر بر مشکلات فائق خواهد آمد.»
وی در پایان نگاهی به گذشته میاندازد و بیان میکند: «ای کاش زمان به عقب بر میگشت تا زودتر وارد این عرصه نور و معرفت میشدم و با وجود اینکه الان ۵۰ سال دارم و حدود بیست سال است افتخار خدمت در این عرصه را داشتم، اما افسوس میخورم چرا زودتر وارد تدریس نشدم تا تعداد بیشتری شاگرد قرآن آموز داشته باشم و به افراد بیشتری در این امر الهی یاری برسانم. اینجاست که به یقین رسیدم زمان بزرگترین سرمایه زندگی است.»
دانشآموز خبرنگار: کوثر شهرباف
ارسال دیدگاه