مرتضی رضایی*
سهام سرخ
یک جورهایی تمام شد. استقلال و پرسپولیس وارد فرابورس شدند و این در ظاهر خوب است، خیلی هم خوب اما نباید مردم را گول بزنیم.
همانهایی که یک سال قبل داشته و نداشتهشان را در بورس گذاشتند و انتهایش شد ضرر. همانهایی که این بار با یک روش متفاوت دوباره پا به میدان بورس کشیده شدهاند و با تعصبی مثال زدنی که به استقلال و پرسپولیس دارند سهام این دو باشگاه را میخرند. سهامی که بر خلاف ادعاهای مطرح شده ساز و کار مشخصی ندارد و فقط عرضه شده تا بگویند این کار انجام شده است!
اما تعارف که نداریم این اسمش خصوصیسازی نیست. این بیشتر تأمین سرمایه است برای دو باشگاه بزرگ فوتبال ایران آن هم از جیب هوادار. خیلی از آنهایی که دیروز سهام دو باشگاه را خریدند بدون شک اطلاعی از سیستم مالی و سهام و بورس ندارند چه اگر این طور نبود هرگز حاضر نمیشدند تا پول خود را برای خرید سهام دو باشگاه بدهکار سرمایهگذاری کنند.
آنهایی که خبره بورس هستند بخوبی میدانند که تا سالها سال بعد (و شاید هرگز) نماد این دو باشگاه به رنگ سبز در نخواهد آمد و این سهمها همیشه قرمز خواهند بود. البته خیلیها هم بودهاند در بین خریداران سهام که آگاهانه و با علم به اینکه خرید این سهم کمک به باشگاه مورد علاقهاش است نه سهامداری! روز گذشته خرید کردهاند.
خوب یادم هست که یکی از آن هواداران متعصب و دو آتشه سرخابیها میگفت: «شما روی کاغذ بنویسید استقلال، بنویسید پرسپولیس؛ من آن کاغذ را میخرم.»
آقایان کار را انجام دادید اما باید خیلی زودتر از اینها به فکر شفافسازی میافتادید و هوادار را آگاه میکردید. همه مثل هم نیستند و فردا که آن هوادار ناآگاه با بورس و فرابورس ببیند هزینهای که کرده برگشتی ندارد، ببیند جایی در دل ماجراها ندارد و مثل سایر این سالها هواداری بوده که در قالب خرید سهم و بهصورت غیر مستقیم به باشگاهش کمک کرده آن وقت دیگر قابل کنترل نخواهد بود. از این دست هواداران در فوتبال ایران زیاد است. همانهایی که به هر بهانهای مقابل مجلس تجمع میکنند، مقابل وزارتخانه شعار میدهند و باید امیدوار باشیم که این بار مقابل سازمان بورس مشتهایشان را بالا نبرند!
روزنامهنگار*
منبع: ایران ورزشی
ارسال دیدگاه