بهروز شعیبی: فیلم‌هایی را می‌سازم که به آن باور داشته باشم
تهران (پانا) - بهروز شعیبی با اشاره به اینکه فیلم‌هایی را می سازد که به آن باور داشته باشد گفت حمایت از جانب ارگان‌ها نبوده و برای ساخت فیلم‌هایش پیگیری‌های زیادی می‌کند تا به نتیجه برسد.
نشست خبری فیلم «بدون قرار قبلی» امشب با حضور عوامل این فیلم در خانه جشنواره برگزار شد.
دربخشی از این نشست، بهروزز شعیبی با اشاره به موضوع این فیلم گفت: ما اگر از زندگی پرمشغله خود فاصله بگیریم با خانواده‌هایی مواجه می‌شویم که روابط انسانی برای آن‌ها در اولویت قرار می‌گیرد. گاهی اوقات ما در قصه و نقطه عطف به دنبال کنش یا کشمکش بیرونی می‌گردیم اما در فیلم‌هایی چون «بدون قرار قبلی» این حالت رخ نمی‌دهد و هدفش انتقال یک احساس خاص به مخاطب است.
این کارگردان بیان کرد: هیچ‌کدام از حمایت برای من جوری نبود که سفارش از جانب ارگان‌ها باشد بلکه این پیگیری من برای ساخت بود که به این پشتیبانی منجر شد و برای هر موضوع دیگری می‌توانست رخ دهد. من ۲۵ سال در سینما کار کردم و اگر کارمند جایی بودم دیگر در آستانه بازنشستگی قرار می‌گرفتم. من کارهایی را می‌سازم که به آن‌ها باور دارم. سینما در ذات نیاز به سرمایه‌گذار دارد. من یک بار زندگی می‌کنم و حاضر نیستم این یک بار زندگی را در خدمت چیزهایی قرار دهم که یا دوستشان ندارم و یا برای بقیه و در خدمت بقیه باشد.
محمود بابایی تهیه‌کننده این فیلم گفت: ما تا شب پیش از رفتن به مشهد چالش‌هایی داشتیم که ممکن بود اصلا این اثر به مرحله ساخت نرسد. به لحاظ برآورد هزینه فیلم بسیار معقول و حتی به نسبت خودش کم‌هزینه است. آستان قدس رضوی قطعا در روند ساخت به ما کمک کرده اما این کمک‌ها لزوما مالی نبودند.
تراب‌بیگی درخصوص پرداختن به بیماری اوتیسم در این اثر گفت: به این فکر کردیم که مصداق بیرونی از یک فرد درون‌گرا چگونه خواهد بود. برای همین پرداخت به موضوع اوتیسم را برگزیدیم که نمادی برای ترسیم تشویش‌های درونی بود.
مصطفی زمانی درباره دلیل بازی در این فیلم بیان کرد: من در دوران کرونا بسیار کم‌کار شدم تا پیشنهاد آقای شعیبی به من رسید و‌چون بیشتر پلان‌ها خارجی بود و از حیث ابتلا به بیماری در امان بودم کار را پذیرفتم. ایفای نقش‌های کوتاه بسیار سخت‌تر از نقش‌های بلند است و این می‌توانست برایم چالش‌پذیر باشد. این روزها سینمای ما بیشتر در محله‌هایی روایت می‌شود که چون من در آن محله‌ها بزرگ نشده بودم توانایی ایفای نقش در آن‌ها را ندارم. ضمن این که من در خودم قابلیت این را می‌دیدم که جوری کار کنم که بازی‌ام فرم محور نباشد و بتوانم شخصیت پدید آورم.
مسعود سخاوت‌دوست گفت: این فیلم در بسیاری از مکان‌‌ها نیاز به ترمیم نداشت و خود فیلم شاعرانگی خودش را داشت هدف ما این بود که موسیقی فیلم در نقش همراهی‌کننده باشد یا موسیقی تالیفی برای قصه باشد.
ارسال دیدگاه