حفظ روحیه بیمار و سختکوشی دلسوزانه، ویژگی بارز یک پرستار است
جوادآباد (پانا) - یک پرستار در اسفراین در خصوص ویژگی‌های یک پرستار معتقد است حفظ روحیه بیمار و سختکوشی دلسوزانه، ویژگی بارز یک پرستار است.
به بهانه روز پرستار، پرستار دلسوز و زحمتکشی، از دغدغه‌های خود در روز‌های کرونایی و ویژگی‌های پرستاران و خاطرات تلخ و شیرین آن دوران با پانا گفت و گو کرد.
محدثه غدیری، پرستار بیمارستان امام‌خمینی(ره) شهرستان اسفراین در رابطه با ویژگی‌های یک پرستار در گفت و گو با پانا اظهار کرد: «رسیدگی صحیح و مداوم، حفظ روحیه بیمار و سختکوشی دلسوزانه می‌تواند از ویژگی‌های اصلی یک پرستار خوب باشد، چراکه برای بهبود حال بیمار نیازمند به چنین نیروی فعال و پرتلاشی هستیم که بتوانند به طور پیوسته به سالم شدن هر چه زودتر بیمار کمک کنند.»
وی با اشاره به اینکه کار در بیمارستان می‌تواند بسیار طافت‌فرسا باشد، بیان کرد:«به تمامی کسانی که می‌خواهند وارد این حرفه پرمشقت و شیرین شوند توصیه می‌کنم همیشه هر کاری از دستشان برمی‌آید برای بیماران و مراجعه‌کنندگان انجام دهند تا خود از نزدیک ببیند که چگونه لطف پروردگار شامل حالشان می‌شود و خداوند پاداش بزرگی در ازای این خدمت دلسوزانه به آنها عطا خواهد کرد.»
غدیری تصریح کرد: «اولین روزی که کرونا وارد جامعه شد را هیچ‌وقت فراموش نخواهم کرد، از هر رسانه‌ای خبر بیماری چینی به گوش می‌رسید، من‌‌نیز اعتنایی نمی‌کردم و مدام به همه می‌گفتم این کرونا هم حتما مثل بقیه جنس‌های چینی خراب است، فارغ از اینکه گویا دقیقا همان زمان چین تصمیم گرفته بود اقتصادش را توسعه دهد.»
وی ادامه داد: «اوایل ورود کرونا به ایران روز‌های بسیار ترسناکی بود، توام با دلهره و اضطراب فروان؛ چراکه تنها راه مقابله با این ویروس قرنطینه خانگی بود و متاسفانه مردم کرونا را جدی نمی‌گرفتند و دستورالعمل‌ها را رعایت نمی‌کردند که بعد‌ها با گذشت زمان متوجه خطر این ویروس مرگبار شدند.»
این پرستار پرتلاش با بیان خاطراتش اظهار کرد: «به یاد دارم روز‌های نخست ورود کرونا به شهر، بیماری که سن کمی داشت و بسیار جوان بود به دلیل مبتلا شدن به کرونا به بیمارستان آورده و در ccu بستری شد، درست آن هنگام که فکر می‌کردیم وضعیتش رو به بهبودی است، نیمه شب به دلیل درگیری شدید ریه‌ها جان داد، این اتفاق به عنوان یکی از اولین ضربه‌های کرونا بسیار تلخ و دردناک بود؛ اما خاطرات شیرین نیز دارم، پیرمردی در بخش بستری بود که همواره به خود روحیه می‌داد و همیشه می‌گفت من از این بیمارستان خلاص می‌شوم و به خانه باز‌می‌گردم، و خدا را شکر همینطور هم شد و با بازگشتن سلامت پیش خانه و خانواده برگشت.»
خبرنگار‌دانش‌آموز: زهرا شرفی‌نیا
ارسال دیدگاه