الگوی مناسب برای سراهای سالمندی

پیر شدن یکی از مراحل حساس و سرنوشت‌ساز رشد انسان است که برخلاف عقیده رایج ، نه تنها پایان زندگی نیست، بلکه به عنوان یک روند طبیعی گذر عمر و زندگی مطرح می‌شود. به عبارتی می‌توان گفت سالمندی و پیری از مراحل حساس در تحول روانی انسان است که تغییرات جسمانی، شناختی و اجتماعی خاصی را به همراه دارد و توجه به جنبه‌های کیفی و کمی زندگی آنان بسیار اهمیت دارد و باید مورد توجه برنامه‌ریزان و طراحان قرار گیرد. امروزه جمعیت سالمندان در کشور ایران با پیشرفت علم رو به فزونی است. لذا توجه به نیازهای سالمندان امری مهم و غیرقابل انکار است. برای سالمندان، آسایش، امنیت، محافظت، سهولت دسترسی، سالمندان بایسته است که باید مورد توجه برنامه‌ریزان، معماران و طراحان قرار گیرد با توجه به اینکه نیازهای اقامتی سالمندان و مکان‌های نگهداری آنها باید پاسخگوی نیازهای آنان باشد، درک درستی از محیط و مولفه‌ها و هچنین تاثیر و جنبه‌های روانشناختی در ارایه فرم پایدار و تبیین الگوی مناسب برای سرای سالمندان نقش مهمی را دارد.

از آنجایی که هر مکان باید برای بهینه بودن و پاسخگویی به نیازها در راستای ویژگی‌های جامعه هدف آن بتواند پیوند برقرار گند از این‌رو سرای سالمندان به دلیل اینکه باید یک الگوی مناسب و بهره‌مند را برای این قشر فراهم کند، باید توجه به نیازها و شرایط خاص سالمندان را در اولویت قرار دهد تا کمک بسزایی را در بهبود شرایط روحی و جسمی سالمندان بتواند ایفا کند. در این میان توجه به ویژگی‌ها و مولفه‌های روانشناختی محیط و در نظر گرفتن مفاهیم نور و رنگ در بکارگیری و همچنین نگاه ویژه به فرم ابعاد و تناسب در فضاها می‌تواند فضایی پرنشاط، دلپذیر و عملکردی را برای سالمندان فراهم کند به‌نحوی که در بهبود شرایط روحی و جسمی سالمندان تاثیر بسزایی خواهد داشت.

تاثیر روانشناسی نور و رنگ بر فضاهای مربوط به سرای سالمندان مناسب‌ترین شیوه در جهت ایجاد محیطی مناسب برای سالمندان است. استفاده از کاربرد نور و رنگ در محیط داخلی اتاقها و فضاهای درمانی و نیز استفاده از عناصر رنگ و نور و سایه در طراحی فضای سبز فضایی آرام و دلپذیر و کارآمد را برای سالمندان ایجاد می‌کند و در ارایه الگویی بهینه می‌تواند موثر باشد و زیست‌پذیری را در این مکانها و فضاها به ارمغان آورد.

کارشناس برنامه ریزی شهری