محمد صادقی: «بازیگری» در خلق کردن، شکل می‌گیرد

آزاده فضلی- سریال «افرا» که این روزها از قاب شبکه یک سیما پخش می‌شود، قصه‌ چند قشر از جامعه را روایت می‌کند که هر کدام با مصائب و مسائلی مواجهند. جدای از نقدهای محتوایی و تصویری که به این سریال وارد است، بازیگران «افرا» اما بازی‌های خوبی ارائه کرده‌اند. بازیگرانی چون پژمان بازغی، روزبه حصاری و مینا وحید، بهتر از تجربه‌های قبلی‌شان ظاهر شده‌اند و بازیگران جوان این سریال نیز که تجربه اول‌شان در قاب تصویر تلویزیون است، نیز از پس نقش‌شان برآمده‌اند که به همین بهانه با محمد صادقی بازیگر نقش «پیمان» گفت‌وگویی داشتیم که در ادامه می‌خوانید.

محمد صادقی بازیگر نقش «پیمان» در سریال «افرا» درباره سابقه بازیگری خودش به پانا گفت: بازیگری را از سال ۹۲ که در آموزشگاه استاد سمندریان آموزش می‌دیدم، شروع کردم و از ترم دوم وارد کار حرفه‌ای شدم. اولین کارم، تئاتر کودک «خروس زری پیرهن پری» در فرهنگسرای ابن سینا بود و بعد از آن در تعداد زیادی نمایش ایفای نقش داشتم که از جمله آنها می‌توانم به نمایش‌های «گالیله»، «مفیستو»، «آمادئوس» به کارگردانی جواد مولانیا، «شاه لیر» و «آرش» اشاره کنم. با سریال نمایش خانگی «مانکن» نیز کارم را در مدیوم تصویر شروع کردم.

وی درباره حضورش در سریال‌های «مانکن» و «افرا» توضیح داد: برای سریال «پریا» کار آقای سهیلی‌زاده رفتم و بارها تست جلوی دوربین و حتی تست گریم دادم اما نشد که با آنها همکاری کنم و آن نقش به امیرحسین آرمان تعلق گرفت. اما بعدها آقای سهیلی‌زاده از من دعوت کرد که برای ایفای نقش در سریال «مانکن» و ایفای نقش «آبتین» بروم و من هم رفتم و آن نقش را دوست داشتم. درست بعد از «مانکن» بود که درگیر کرونا شدیم و وضع کاری خوبی نداشتیم. بهرنگ توفیقی «مانکن» را دیده بود و از آنجا که همیشه به من لطف داشت و اتفاقا نقش «آبتین» را از لحاظ کیفی دوست داشت، از من برای حضور در «افرا» دعوت به حضور کرد. وقتی قصه را برایم خیلی شیرین و درست تعریف کرد، خیلی با آن ارتباط برقرار کردم و و به دلم نشست.

از ایفای نقش در آثار کمدی و ژانرهای مختلف نمی‌ترسم

صادقی بیان کرد: ما بازیگرهای متعدد و متفاوت زیاد داریم اما همه مثل هم نیستند و سیستم هر کسی متفاوت است. شاید بازیگری دوست داشته باشد کارهای پشت سرهم و تکراری انجام دهد اما من از آن دست بازیگرانی هستم که دوست دارم کاراکترهای متفاوتی بسازم. برای مثال یکی از دوستان که کارم را دیده بود، می‌گفت «باورم نمی‌شود تو همان بازیگر نقش «آبتین» هستی!» این تفاوت در اجرا بیشتر من را در بازیگری راضی می‌کند تا اینکه خودم را مدام تکرار کنم.

وی تاکید کرد: حتی دوست دارم در ژانرهای متفاوتی ظاهر شوم و نمی‌ترسم از اینکه بخواهم در آثار کمدی و طنز هم کار کنم. به همین دلیل وقتی دیدم بهرنگ توفیقی اینقدر درایت دارد و می داند که بازیگر می‌تواند از پس شکل‌های مختلفی از کاراکترها برآید، حس خوبی داشتم، چون این اطمینان را به من داد که می‌خواهد کاراکتر پیمان را ایفا کنم و من از همان جا کار را قبول کردم.

کارگردانی که بازیگر کلیشه بخواهد، نه باهوش است نه بُرد می‌کند

این بازیگر جوان در پاسخ به این پرسش که آیا به این موضوع که ممکن است در نقش یک پسر جوان عاشق‌پیشه در تلویزیون کلیشه شود، فکر کرده است، گفت: مساله مهم این است که از چه جنبه‌ای به کاراکتر نگاه می‌شود؛ فکر می‌کنم کارگردانی که می‌خواهد کاراکتری که در کار دیگری شکل گرفته، در کار خودش استفاده کند، نه باهوش است نه بُرد می‌کند. هوش و نبوغ آنجایی شکل می‌گیرد که یک فیلمساز برای مثال از نقش «آبتین» در «مانکن»، چیزی متفاوت بخواهد و اتفاقاً «پیمان» متولد می‌شود و به نظر من اینجاست که آرت شکل می‌گیرد.

ترجیحم بر این است که شکل‌های متفاوتی از آدم‌ها را بازی کنم

وی همچنین بیان کرد: البته اگر پیشنهاد بازی در کاراکتری که به کاراکتر پیمان شباهت داشته باشد ولی از جایی متفاوت از «پیمان» به آن نگاه می‌شود، این نقش را می‌پذیرم و اتفاقاً برایم چالش ایجاد می‌کند. «پیمان» آنجای یک رابطه عاشقانه قرار داشت که تقریباً همه آدم‌ها آن را تجربه کرده‌اند، یعنی حال سرمستی و شوخ طبعی یک عاشق پیشه. من آن مقطع را برای خودم ساختم و بازی کردم. البته با نویسنده‌ها ارتباطی ندارم و نمی‌دانم که آیا همین حالِ کاراکتر پیمان مدنظرشان بوده یا خیر. من آن مقطعی از عاشقانه را که من درک کردم، بازی کردم. ممکن است جایی دیگر در برهه‌ای دیگر از کنش و واکنش که تعریف شود، قرار بگیرم و من آن را درک و اجرا می‌کنم. من خودم را قطعا متفاوت می‌دانم و آن را هم بازی می‌کنم اما ترجیحم بر این است که شکل‌های متفاوتی از آدم‌ها را بازی کنم.

بازیگر سریال «افرا» در پاسخ به اینکه آیا تعامل با کارگردان و دیگر عوامل نیز سرصحنه وجود داشت، اظهار کرد: بهرنگ توفیقی کارگردان برای ایفای نقش، دستم را باز گذاشت و آرت آنجایی شکل گرفت که همه چیز در سر صحنه و با آن حال و هوایی که همه در آن قرار داشتیم، شکل می‌گرفت.

وی درباره اینکه چالشی که در ایفای نقش «پیمان» داشته چه بوده؟ گفت: چالش برای من حقیقتاً نشان دادن به معنای واقعی کلمه «تلفات» و «حیف» است، چیزی که در جامعه زیاد اتفاق می‌افتد. اینکه بتوانم چیزی را به مخاطب نشان دهم که اتفاقات بعدی در پی آن حادثه، ایجاد شود، برایم چالش بود؛ این موضوع بد نیست و کار می‌کند، ممکن است غم انگیز باشد اما غم آنجایی شکل می‌گیرد که قبلش صدای بلند خنده می‌آید و خوشحالی موج می‌زند. اینها در تقابل با هم درام را شکل می‌دهند. این مورد برایم خیلی مهم بود و دوستش داشتم و همین موضوع این کاراکتر را جذاب می‌کرد.

صادقی در ادامه درباره این نقش که کوتاه بود و در میانه داستان حذف شد، توضیح داد: من، کاراکتر «پیمان» را از یک نقطه به نقطه‌ای دیگر رساندم که تمام فشارهای اجتماعی سبب شد تا او به سمت خلاف برود. وقتی کاراکتر از نقطه اول به نقطه دوم رسید، دیگر مهم نیست حضور دارد یا خیر، این کاراکتر برای من جذاب بود و قرار نیست کاراکتر در جهت هدفی پیش برود. به طور کلی به اعتقاد من، کاراکتری که در دو قسمت به خواسته اصلی فیلم، به واسطه همه عوامل حرفه‌ای و تاثیرگذار، برسد، می‌تواند شاهکار خلق کند و حتی جایزه هم برای ایفای نقشش ببرد.

کاراکتر «پیمان» قطعاً چالش برانگیز بود

وی تصریح کرد: «بازیگری» در خلق کردن، شکل می‌گیرد و معتقدم خود بازیگر آن را خلق می‌کند که می‌تواند به واسطه آن نقش، با روح و عاطفه مردم صحبت کند و همین است که جایزه می‌گیرد.

صادقی درباره چالش‌های کاراکتر «پیمان» بیان کرد: خود کاراکتر قطعاً چالش برانگیز بود و هم برای یک آدم چهل ساله و هم برای یک نوجوان و دانشجو قابل لمس است، چراکه جایی از رابطه را نشان می‌دهد که تقریبا همه تجربه‌ای مشابه از آن دارند.

وی در مورد اینکه آیا در بازیگری از تجربیات بازیگران دیگر نیز بهره می‌گیرد، گفت: من با تجربیات شخصی خودم نقش‌ها را بازی می‌کنم چون وقتی قرار است من آن را ایفا کنم، رجوع به درکِ من از آن اتفاق است که آن کاراکتر را می‌سازد. من ترجیح می‌دهم سبک کارم بر اساس «متد» باشد، یعنی کاراکتر را وارد جزییات زندگی شخصی‌ام می‌کنم و در واقع با آن می‌خندم، بحث و مشاجره می‌کنم و .... و همین روش باعث می شود که کاراکتر شکل بگیرد.

به جایزه گرفتن فکر نمی‌کنم چون کیفیت را از کارم دور می‌کند

این بازیگر تئاتر در پاسخ به اینکه آینده بازیگری خود را کجا تصور می‌کند و اینکه آیا به دریافت جایزه‌های بزرگ بازیگری فکر می‌کند یا خیر، بیان کرد: به بازیگری برای جایزه گرفتن یا بهتر بگویم به یک هدف مادی فکر نمی‌کنم و چنین هدفی در ذهن ندارم. به اعتقاد من، اگر بخواهم به هدف بازیگری‌ام، جنس مادی اطلاق کنم، شکل کاری را که خودم می‌کنم زیر سوال می‌رود و کیفیت را از کارم دور می‌کند. البته در تنهایی و خلوت خودم جایزه گرفتن را بازی می‌کنم اما این هدفی نیست که بخواهم به آن فکر کنم.

وی در پایان درباره حسش نسبت به پیش درآمدهای سریال «افرا» درباره کاراکتر «پیمان» که در دو نسخه پخش شد، گفت: محمد دارایی دوست خوبم است و این سکانس‌ها را خودش طراحی و ساخت. این دو پیش‌درآمدی که از کاراکتر «پیمان» ساخت، در واقع نشان می‌دهد که او این نقش را درک کرد و با همان حس و حال، اول و آخر کاراکتر را ساخت و من هم از اینکه کاری کردم که برای همه قابل درک است، قطعا خوشحالم و لذت بردم.