آسیبشناسی سینمای کودک (۷)
رضا فیاضی: سینمای کودک بدون حامی میمیرد و نابود می شود
تهران (پانا) – رضا فیاضی که از قدیمیهای حوزه فیلم کودک و نوجوان است عنوان میکند که چطور سینمای کودک بدون حامی مانده است و در حال مردن است. وی معتقد است وقتی نه زمان پخش مناسب به فیلم کودک میدهند و نه هیچ حمایت دیگری میشود طبیعی است که تهیهکنندهها از فعالیت در حوزه کودک دلزده شوند.
رضا فیاضی در گفتوگو با پانا با اشاره به اینکه در شرایط فعلی باید فیلمسازها بیشتر به سراغ فیلم کودک بروند، درحالیکه اینگونه نیست، عنوان کرد: «سینمای کودک مخاطب بیشتری دارد چون کودک به همراه خانوادهاش فیلم را میبیند، پس استقبال میشود. اکنون سینمای کودک تولید دارد و بازگشت سرمایه دارد؛ اما میبینیم حتی در تلویزیون هم خبری از تولید فیلم کودک نیست.»
دیگر با فیلمها برای کودکانمان خاطره سازی نمیکنیم
فیاضی افزود: «البته منظور این است که سریال کودک ساخته شود، یعنی قصه داشته باشد نه اینکه خاله و عمه و مسابقاتی که بیسرانجام است. ما خاطرات کودکی فرزندانمان را فراموش کردهایم. دهه شصتی ها دو شبکه داشتند اما دوتا شبکه پروپیمان بود. برای بچهها خاطره ساز بود اما اکنون هیچ اتفاقی نمیافتد و برای کودکانمان با فیلمها خاطره سازی نمیکنیم.»
فیلم کودک درست مدیریت نمیشود
فیاضی علت ساخته نشدن فیلمهای خاطره ساز در حوزه کودک را در نبود مدیریت درست عنوان کرد و افزود: «مدیریت غلط است وگرنه اکنون هم جوانهای باانگیزهای داریم و هم آدمهای گذشته هنوز هستند تا فیلمهای خوبی برای کودک و نوجوان بسازند.»
رضا فیاضی با اشاره به اینکه همچنان تعداد زیادی قصه برای ساختن دارد، تصریح کرد: «من هنوز کلی قصه دارم. کلی کار تولیدی داشتم و در حوزه کودک نوشتهام اما خسته شدم از اینکه کار ببرم و بگویند برو اسپانسر بیاور. چند سال پیش با آقای مجید قناد کاری را به یکجایی رساندیم و بعد گفتند برو اسپانسر بیاور. خب من اسپانسرم کجا بود!»
تهیهکنندههای دلزده از فعالیت در سینمای کودک
رضا فیاضی درباره دلزدگی تهیهکنندهها برای ساخت فیلم در حوزه کودک اظهار کرد: «در حوزه کودک هم همین است، از سرمایهگذاری دلزده اند چون زمان پخش درستی به آنها داده نمیشود. بد زمانهای شده است. من چندین جشنواره کودک و نوجوان شرکت کردهام و میبینم فیلمهای ساختهشده یا اکران نشده است یا اکران بد شده است.»
وی افزود: «خیلی فیلمهای خوش ساختی داریم که پخش نشده است و درنتیجه تهیهکننده میبیند سرمایهاش روی هوا میرود درنتیجه نمیرود فیلم کودک بسازد.»
درگذشته سینمای کودک متولی داشت
بازیگر فیلم زی زی گولو درباره متولی داشتن سینمای کودک و نوجوان درگذشته گفت: «درگذشته سینمای کودک و نوجوان متولی داشت. فارابی میتوانست حمایت کند یا کانون پرورشی فکری کودک و نوجوان میتواند حمایت کند اما واقعاً فیلم را بخاطر مسایل کوچک و پیش افتاده اجازه پخش نمیدهند. چند تا کارگر و تهیهکننده فیلم بسازند و اجازه پخش داده نشود؟ همین میشود که دیگرکسی سراغ فیلمسازی برای کودک نمیرود.»
رضا فیاضی گفت: «همین الان فیلمهای آرشیوی که اجازه پخش داده نشده بیرون بیاید ببینید چقدر استقبال میشود. بازگشت سرمایه زمانی به وجود میآید که سینمای کودک حمایت شود. هم کانون پرورشی فکری و هم فارابی از تهیهکنندههای فیلم کودک حمایت کنند.»
زمان پخش مناسب به فیلم کودک داده شود
وی افزود: «عامل دیگر اختصاص زمان پخش خوب به فیلمهای کودک است، مطمئن باشید دیده میشود. شما ببینید چقدر کودک و نوجوانهای ما اشعار و متن فیلمهایی مانند مدرسه موشها و کلاه قرمزی را تکرار میکردند. آقای جبلی و دوستان دیگر همچنان هستند و باید از این سرمایهها استفاده شود اما نمیشود. من دلم لکزده برای اینکه کار کودک درستودرمان انجام دهم، وگرنه من کارم را که انجام میدهم. من خودم طرح برای کاردارم اما حمایت نمیشود.»
سینمای کودک بدون حامی میمیرد
وی درباره آینده فیلم کودک گفت: «سینمای کودک وقتی حامی ندارد و کار نمیشود، میمیرد و نابود میشود و این درحالی است که سینمای کودک را اکنون اروپاییها با تکنیکها و شکلهای جدید کار میکنند. سریالهایی مثل هری پاتر و فیلمهای تخیلی که بچهها طرفدارش هستند. ما کمدین و سازنده و ابزار لازم را داریم اما حمایت نداریم. من معتقدم سینمای کودک حامی ندارد. حالا یکی دو فیلم ساخته شود و پخش شود و به مذاق تماشاگر خوش نیاید، این مشکلی نیست اما وقتی سرمایهگذاری شود و زمان پخش خوبی به آن ندادهاند و حمایت نکردهاند، مطمئناً تعطیل میشود.»
روحیه کودک را بشناسیم بعد فیلم بسازیم
رضا فیاضی اظهار کرد: «اکنون ما فیلمهای انیمیشن خوبی میتوانیم بسازیم چون سازنده خوبی داریم اما با مضامینی که به دل کودک بنشیند نه اینکه فقط خون و خونریزی در انیمیشن به کودک نشان دهیم. مدتی قبل برای خوانش مجموعه قصه قرآنی دعوت شدم و رفتم خواندم اما آنقدر تلخ و کشت و کشتار بود که واقعاً دلم نمیآمد بخوانم چون روحیه کودک را من میشناسم که سالها در این حوزه کارکردهام. هیچ عاطفهای وجود ندارد درحالیکه دین ما دین رحمت است و در کودکی ما از همینها صحبت شده اما اکنون چرا دور شدهایم و فقط ناله و کشتن میشنویم. این بچهها گناهی ندارند.»
رضا فیاضی میگوید من هم مسلمانم و هنرمندم و کارکردهام اما چرا کودک ما باید درباره طالبان و خونریزیها بشنود. او عنوان کرد: «همه ما خسته شدهایم، کادر درمان خسته شدهاند، هنرمندها خستهاند، یککمی مهربانی نشان بدهیم.»
ارسال دیدگاه