فراز و نشیب اتفاقات، زیر قلم حافظان رسالت و صداقت

وی در رابطه با علاقه اش به ادامه این حرفه در گفت و گو با پانا عنوان کرد: «آنقدر به این کار علاقه دارم که اگر شرایطی بود و می شد از اول شغل و رشته تحصیلی ام را انتخاب کنم قطعاً با کار خبرنگاری شروع می کردم ولی متاسفانه دیر متوجه علاقه ام به این رشته شدم.»

ستارزاده نسبت به تحمل سختی ها و بی احترامی هایی که در این حرفه رخ می‌دهد گفت: «این سختی ها باعث نمی شود که من از این حرفه دور شوم، خیلی پیش آمده مثلاً برای گرفتن گزارش به ویژه گزارش های میدانی که با اقشار مختلفی ارتباط و سر و کار داریم با توجه به حرفه رسانه‌ای که ایجاب می کند باید انقدر ظرفیت داشته باشیم که بتوانیم با انواع و اقسام آدمها با اخلاق های متفاوت برخورد کنیم و بتوانیم آنها را درک کنیم چون در واقع رسالت یک خبرنگار عنوان مشکلات مردم و جامعه است. اگر ما بتوانیم به این درک برسیم که مردم ،اصناف و مسئولین در چه شرایطی هستند و در آن زمان چه حسی دارند راحت تر می توانیم آنها را درک کنیم و با آنها رفتار درست و مناسب داشته باشیم.»

وی در ادامه تاکید کرد: «ظرفیت یک خبرنگار آنقدر باید بالا باشد که با هر نوع توهین، بی احترامی و برخوردی بتوانند خونسردی و در واقع تعادل رفتاری خودش را حفظ کند و رسالتش را به طور واقعی و به دور از غرض ورزی به مخاطبانش انتقال دهد.»

ستارزاده افزود: «در طی این چند سال رفتارهایی از جانب مردم که بابت موضوعی تحت فشار روانی بودند؛ خبرنگاران را هم مانند مسئولان یا هر شخصی که در آن مسئله مقصر بوده، برخورد بدی داشتند یا بخاطر مطالبه حق و حقوق مردم مورد بی احترامی مسئولان قرار می گرفتیم. گاهی پیش می‌آید که مسئولان با ما رفتار خوبی ندارند و دوست دارند خبرنگار، مطیع و تابع دستور آنها باشد در واقع طرف مسئولان و دولت را بگیرند. وقتی یک خبرنگار این کار را نمی‌کند واقعا به آن رسالت واقعی خود عمل می کند و مورد بی احترامی مسئولان قرار می گیرد، زیرا باید تاب و توان این را داشته باشد که در هر شرایطی کوتاه نیاید و بتواند از حق و حقوق مردم دفاع کند و با وجود اینکه بارها این اتفاق ها توسط افراد مختلف برای من افتاده است، اما هیچ گاه باعث نشده نسبت به این حرفه بی میل شوم یا بخواهم آن را کنار بگذارم.»

این خبرنگار در رابطه با دغدغه و مشکلات این حرفه گفت: «متاسفانه نه فقط در کشور ما بلکه در بسیاری از کشورهای جهان حرفه خبرنگاری جایگاه واقعی خودش را ندارد. مشکل اصلی این است که ما آزادی رسانه ای به معنای واقعی نداریم، مجبوریم همیشه سانسور خبری داشته باشیم و با وجود اینکه خودمان از این بابت رنج می بریم، نمی‌توانیم واقعیت ها را بیان کنیم که این بزرگترین مشکل رسانه‌ای کشور ماست که معمولاً حقایق را نمی‌توانیم بیان کنیم، با این استدلال که باعث ایجاد تنش می شود و نباید گفته شود که این خودش برای جامعه آسیب زاست. در صورتی که اگر واقعیت ها گفته شود مسئولین کم و کسری های مردم و کشور را قبول کنند و مردم هم متقابلاً ببینند که واقعیت ها عنوان می‌شود، این امر به بهبود اوضاع جامعه کمک می‌کند، ولی متاسفانه این اتفاق نمی‌افتد.»

وی به نبود امنیت شغلی برای اصحاب رسانه اشاره کرد و گفت: «اکثر خبرنگاران بیمه ندارند و با وجود اینکه چندین سال است برای یک خبرگزاری کار می‌کنند از کمترین حق و حقوق که همان بیمه و حقوق کار است برخوردار هستند. بالای ۸۰ درصد خبرنگاران البرزی به صورت حق التحریری کار می کنند و در ازای هر خبری که کار می کنند مبلغی دریافت می کنند که طبق کارشناسی هایی که انجام شده و مبالغی که پرداخت می‌کنند جبران زحمات یک خبرنگار نیست. متاسفانه در جامعه به این مشکلات خبرنگاران توجه نشده است و با توجه به اینکه خبرنگاران همیشه در بطن جامعه بودند و سعی کردند که کمک مردم و مسئولین باشند، حتی از کمترین حقوق خود محرومند.»

ستارزاده در ادامه افزود: «کار خبرنگاری کاری است که علاقه می‌خواهد؛ اگر عاشق این کار نباشید واقعاً نمی توانید در این کار فعالیت کنید من در این سالها خیلی ها را دیدم به عنوان اینکه یک شغل داشته باشند وارد این کار شدند ولی پس از اینکه شرایط و سختی های این کار را در نظر گرفتند منصرف شدند. افراد زیادی با من ارتباط کاری و دوستی داشتند و به حرفه خبرنگاری پرداختند ولی دیدند نمی توانند ادامه دهند منصرف شدند. شخصی که در کار خبرنگاری می ماند باید ذاتا عاشق این کار باشد که در کنار سختی ها و کم و کسری هایی که این رشته دارد بی توجهی هایی که به این حرفه می شود به کارش ادامه بدهد. خود من، به این کار علاقه دارم ولی نمی توانم به کسی پیشنهاد کنم چون این کار علاقه می‌خواهد. به نظر من شغل خوبی است، به فرزندانم پیشنهاد کرده‌ام اگر علاقه دارند بروند دنبال این کار من هم راهنمایی شان می کنم.»

ستارزاده در پایان تاکید کرد: «کم تجربه تر از آن هستم که بخواهم پندی بدهم ولی یک مشکلی است که متاسفانه بعضی از همکاران ما و برخی از کسانی که وارد کار رسانه می شوند رسالت خود را به یک سری سودجویی و سودآوری ها می فروشند. البته ناگفته نماند که تعدادشان محدود است، ولی افرادی هستند که واقعیت ها را کتمان می کنند و باب میل برخی افراد و مسئولان شروع می کنند به درج خبر و واقعیت ها را پنهان می کنند و دروغ می‌گویند که این بزرگترین آسیب به روح رسانه است. من از همه همکارانم انتظار دارم که واقعاً اگر در این کار مشغول هستند رسالت واقعی خود را حفظ کنند و هیچ وقت تن به خواسته‌ های نامناسب و سودجویی مسئولان ندهند. خبرنگاران در واقع باید صدای مردم و جامعه باشند و به هیچ وجه در برابر فشار وعده ها، کوتاه نیایند و اگر به دنبال بحث سودآوری و سودجویی هستند به دنبال کار دیگری بروند زیرا رسالت این کار بیان واقعیت ها است.»

خبرنگار: مهشید عبادی