آیلین فیضی*
خبرنگاران؛ طلایهداران جبهه آگاهی
پیش از ورود تلویزیون به خانهها، پیش از اختراع دوربینهای پیشرفته، این خبرنگاران بودند که امکان آن را فراهم میکردند تا مردم کشور از اتفاقات آن باخبر شوند. خبرنگاران بودند که آنچه بودهایم و آنچه کردهایم را در حافظه تاریخ ثبت کردند.
در هفدهم مرداد ماه سال ۱۳۷۷، محمود صارمی خبرنگار خبرگزاریِ جمهوری اسلامی، به همراه هشت نفر از اعضای ایران در مزار شریف افغانستان به دست گروه تروریستی طالبان به شهادت رسید. به همین مناسبت، شورای فرهنگ عمومی، هفدهم مرداد ماه هر سال را به عنوان «روز خبرنگار» نامگذاری کرد.
کار خبرنگار، انعکاس رخدادهایی است که قابلیت خبرشدن و اطلاع رسانی به جامعه را دارد. لازمه خبرنگار خوب بودن، داشتن علم و دانش، تجربه و جسارت است تا در کنار آن با سرعت، دقت و صحت، که سه اصل مهم در کار خبر است بتواند موفق عمل کند.
عشق را می توان زمانی دید که خبرنگاری به عشق انسانها و نشان دادن درد آنها، سخت ترین شرایط را تحمل میکند و از زندگی خود میزند.
خبرنگار کسی نیست چون پیامبران روزگار بدون وحی، کسانی که حقیقت را آشکار می کنند.
خبرنگار حامی انسانها در برابر غیر انسانها، خبرنگار مردی در برابر نامردی و خبرنگار حرفه عشق است. خبرنگاری شغل، حرفه و هنر است. هنر و عشقی که خبرنگار باید با جان و دل عاشق آن باشد تا بتواند در این زمینه موفق شود.
یک خبرنگار کسی است که هرروز دنیا و اتفاقات آن را میبیند. او روزانه همه چیز را از نزدیک زیر نظر دارد و اخبار را برای سایر افراد جامعه منتشر میکند، او دنیا را نشان میدهد. خبرنگار کسی است که باید طوری خبر را بیان کند که تنها با یک بار خواندن، مخاطب از منظورشان آگاه شود.
خبرنگاران همان صدای افرادی هستند که کسی صدایشان را نمی شنود، آنها را نمی بیند، از وجود آنها خبر ندارد و حتی نمی داند که چنین افرادی هم وجود دارند. خبرنگار صدای تمام مظلومان، ستم دیدگان، رنج دیدگان و آسیب دیدگان است که ممکن است جامعه آنها را نادیده گرفته و یا حتی فراموش کرده باشد. خبرنگار با خبرش و با اطلاع رسانی اش دردهای ناگفته انسان هایی را می گوید که کسی از درد آنها خبر ندارد.
*دانش آمو خبرنگار
ارسال دیدگاه