چرا کودکان خردسال در خواب هذیان می‌گویند

به‌گزارش عصرایران،‌ محققان دانشگاه ویرجینیا پس از بررسی های بسیار به نتایجی جالب در خصوص زوایای پنهان مفهوم خواب در کودکان دست یافته اند. اگر تجربه فرزند پروری داشته باشید به خوبی می دانید که وادار کردن بچه های خردسال به خوابیدن روندی بسیار طاقت فرسا و دشوار محسوب می شود. در این میان شمار زیادی از کودکان با اختلالات خواب از جمله صحبت کردن ناخودآگاه، هذیان گویی و یا حتی راه رفتن طی خواب مواجه می شوند که می تواند والدین را به چالشی جدی بکشاند.

به گزارش روزنامه واشینگتن پست هرچند اختلالات مذکور اغلب در کودکان بزرگتر بیش از خردسالان دیده می شود، اما ۲۵ الی ۳۰ درصد از بچه های کوچک نیز برای حداقل یک مرتبه هم که شده هذیان گویی در ساعاتی که خواب هستند را تجربه می کنند. از طرفی دیگر بر اساس مقاله ای از مجله روانشناسی امروز دیده شده که این رفتارهای غیر ارادی می تواند ارتباط معنا داری با سوابق مشابه در والدین داشته باشد. بنابراین اگر شما و یا همسرتان عادت به مکالمه و یا راه رفتن ناخودآگاه در خواب داشته اید، به احتمال زیاد فرزندتان هم چنین الگویی را نشان خواهد داد.

طبق پژوهشی که به وسیله آکادمی پزشکی اطفال آمریکا قابل دسترسی است، معمولا کودکان خردسال درگیر با اختلالات خواب مواردی از جمله هذیان گویی را طی دو ساعت اول خواب خود بروز می دهند یعنی زمانی که در فاز عمیق خواب یا مرحله NREM به سر می برند. با وجود آن که هنوز محققان نتوانسته اند به دلایل اصلی صحبت و یا حرکت کودکان طی خواب دست یابند، اما اطلاعات علمی مهمی در اختیار والدین قرار دارد که می توانند به کمک آنها امنیت و سلامت فرزند خود را تضمین کنند.

هذیان گویی در خواب چیست و فرزند خردسالمان چه علائمی را نشان خواهد داد؟
در مقاله ای از وبگاه خبری و علمی ساینس دیلی آمده است که هذیان گویی در خواب خصوصا در رده سنی خردسالان می تواند با علائم متفاوتی خود را نمایان سازد. برای نمونه این موضوع می تواند با استفاده از یک سری کلمات واضح، غیر واضح، خندیدن و یا حتی گریه همراه باشد. درست مانند راه رفتن غیر ارادی در خواب، در چنین موردی نیز کودک نمی داند که چه چیزهایی بر زبان آورده و به طور کلی صحبت کرده است. در اکثر اوقات هم فرزندتان خاطره مرتبطی را به یاد نخواهد آورد.

همانطور که اشاره شد صحبت ها یا شامل کلمات و عبارات قابل تشخیص هستند و یا واژه های دست و پا شکسته. علاوه بر این محققان دانشگاه استنفورد معتقد هستند که هذیان گویی کودکان در خواب از نظر صوت دریافت شده توسط والدین نیز می تواند کاملا متفاوت باشد. به بیان دیگر صدایی که پدر و مادر می شنوند یا صدای عادی خود کودک است یا صدایی با تن ناآشنا. محتوای گفتاری هم می تواند با خاطره ای از گذشته و مکالمه ای مربوط به همان روز در تناسب باشد و یا از پایه هیچ پیوندی با آنچه که در بیداری اتفاق افتاده نداشته باشد.

مطالعه ای به تازگی در مجله تکاملی و رفتاری طب اطفال به چاپ رسیده که احتمال می دهد هذیان گویی کودکان در خواب غالبا مسئله ای ژنتیکی باشد. با این حال این تجربه نه چندان خوشایند به ویژه برای والدین، گاها به دنبال خستگی، کمبود خواب و یک رویداد استرس زا در زمان بیداری نیز رخ خواهد داد. بنابراین در گام نخست والدین باید از وجود یک برنامه منظم برای ساعات خواب و بیداری فرزند خردسال خود اطمینان حاصل کرده و پس از آن اقدام به حذف عوامل استرس زا کنند. به جز فاکتورهای مذکور، هذیان گویی با فاکتورهایی همچون کابوس های شبانه، وحشت، رویاهای شفاف و شرایط فیزیکی مانند تب و آپنه هم در ارتباط خواهد بود.

در گزارشی از انجمن روانشناسی آمریکا، هذیان گویی با تکرر کمتر از یکبار در هفته "خفیف" در نظر گرفته شده است. اما چه زمانی باید نگران این موضوع باشیم و تشخیص دهیم فرزندمان نیاز به مداخله پزشکی خواهد داشت؟ اگر هذیان گویی هر شب و به طور مرتب برای بیش از یک ماه استمرار یابد، توجه بیشتر والدین ضروری خواهد بود.

هذیان گویی و راه رفتن حین خواب معمولا از چه زمانی در کودکان خردسال آغاز می شود؟
در مقاله ای که اخیرا از طریق موسسه ذهن کودک در اختیار علاقه مندان قرار گرفته، به این موضوع پرداخته شده است. به صورت میانگین کودکان از حدود ۲ الی ۳ سالگی، صحبت کردن و یا راه رفتن طی خواب را شروع می کنند. اما این وضعیت در صورت عدم رسیدگی مناسب می تواند تا سنین بالاتر نیز ادامه یابد و در ۱۰ سالگی به نقطه اوج خود برسد.

نزدیک به ۴۰ درصد از کودکان ۳ تا ۷ سال حداقل یک بار حین خواب و به طور غیر ارادی حرف می زنند.

توصیه هایی برای والدین به نقل از دانشمندان دانشگاه جانز هاپکینز
- به تقویت عادات خواب سالم بپردازید: یک برنامه ثابت، قابل پیشبینی و معقول می تواند تا اندازه زیادی به ترک عادت هذیان گویی کودکان در خواب شبانه کمک کند. اطمینان حاصل کنید که برنامه روزنامه فرزندتان با شرایط سنی و جسمانی وی متناسب است و منجر به خستگی بیش از حد او نمی شود.

- احساس امنیت را القا کنید: یکی از اصلی ترین دلایل هذیان گویی و راه رفتن ناخودآگاه حین خواب در کودکان، وحشت از کابوس ها و رویاهای منفی است. اگر کودک شما هم با چنین شرایطی دست و پنجه نرم می کند، باید محیط خانه و خانواده را بیش از پیش آرام کنید. در واقع کودک نیازمند نوعی احساس امنیت همیشگی است و تامین آن نیز بر عهده والدین قرار دارد.

- هذیان گویی های شبانه کودک را قطع نکنید: توصیه می شود که در صورت هذیان گویی و راه رفتن کودک حین خواب، والدین وی را از خواب بیدار نکنند. حضور خود را کنار وی حفظ کنید و اجازه دهید که این روند به طور طبیعی طی شود.

- در مورد هذیان گویی صحبت نکنید: ضروری است که والدین از صحبت در این مورد با فرزند خود اجتناب کنند. مطلع ساختن کودک از این شرایط می تواند به افزایش اضطراب وی، ترس از خوابیدن و استمرار بیشتر هذیان گویی منجر شود.