سوری که جوانان را به کام مرگ می کشاند

مراسم چهار شنبه سوری به ۱۷۰۰سال قبل از میلاد در زمان زرتشتیان برمی‌گردد که کشورهایی چون ترکمنستان وافغانستان از پایه گذاران این مراسم هستند.

بنابراین چهار شنبه سوری در سراسر کشور رسم و رسوم خاص خود را دارد. در برخی شهرها مراسم کوزه‌شکنی، آجیل خوری و قاشق زنی برپا می شود که آجیل نشانه مشگل گشا بودن است.

چهارشنبه‌سوری نام های دیگری هم در اقصی نقاط کشور دارد برای مثال: در شهرهای ارومیه، اردبیل و زنجان به این مراسم (موله) می گویند.

مشخصه این مراسم پریدن از روی آتش است که از قدیم آتش را نشانه تطهیر و پریدن از روی آن را رفع کننده بیماری و درد و بلا می دانستند و جمله (زردی من از تو ،سرخی تو از من) را می گفتند.

تعاریف برگزاری صحیح چهارشنبه‌سوری دیگر در این سالها هیچ کاربردی ندارد، زیرا دیگر کسی آتش را نماد تطهیر نمی داند. بنابراین آتش در این سالها و مخصوصا روزهای پایان سال فقط نماد سوختن و غم شده است.

مثلا به جای مراسم کوزه‌شکنی یا آجیل خوری، جوانانی که به دنبال هیجانات بیهوده و خطرناک هستند از مواد منفجره‌ استفاده می کنند.

دوران قدیم وقتی روزهای پایان سال نزدیک می شد همه شور و هیجان فرارسیدن نوروز را داشتند ولی حالا همه ترس از چهارشنبه سوری دارند که بهتر است نام آن را چهارشنبه‌سوزی گذاشت.

سالانه هزاران نفر در کشور از لذت های کاذب مواد محترقه در این مراسم مصدوم و فوت می شوند.

در سال ۱۳۹۸ با ۷۵۱ مصدوم و ۲ فوتی این مراسم پایان یافت. نکته جالب توجه این است که این آمار با ۷۵% کاهش نسبت به سالهای گذشته بود. ‌

در ضمن چهارشنبه‌سوری زمینه‌ای برای حضور فروشنده‌هایی که وسایل محترقه می فروشند فراهم کرده که گرایش جوانان به این لوازم را افزایش می‌دهد.

اگر خوب فکر کنیم به این نتیجه خواهیم رسید که بهتر است رسم و رسومات گذشتگان را در این مراسم جایگزین رسم های من درآوردی که خطرناک و نگران کننده هستند کنیم که در این صورت هیچ خانوا‌ده ای غمگین به پیشواز نوروز نخواهد رفت.

در این روزهای کرونایی که بیمارستان ها تخت خالی برای بستری بیمار ندارند و کادر درمان به شدت خسته اند، بهترین کار ماندن در خانه است و از کارهای خطرناک در چهارشنبه‌سوری پرهیز کنیم تا پشیمانی به بار نیاید.

پس سعی کنیم در خانه بمانیم تا روزی جزو این آمارهای ترسناک نباشیم.

خبرنگار: مهشید عبادی