مطالعه طولی جهش تحصیلی بر پیشرفت تحصیلی و رشد اجتماعی عاطفی دانش‌آموزان در سال‌های پس از جهش
تهران (پانا) - جهش تحصیلی نوعی رویکرد آموزشی یا مداخله آموزشی است که بر اساس آن دانش‌آموزان با هوش و سرآمد می‌توانند دوره‌ها و برنامه‌های درسی و آموزشی را در مدت زمان کوتاهتر و با سرعتی بیشتر از معمول و در سنین پایین تر طی کنند(دانشنامه هوش، استعداد و خلاقیت، ۲۰۰۹)طبق آمار اعلام شده از سوی سازمان آموزش و پرورش استثنایی کشور(۱۳۹۲) سالانه بیش از ۵ درصد از دانش‌آموزان مقطع دبستان متقاضی جهش تحصیلی هستند.
به گزارش روابط عمومی شورای عالی آموزش و پرورش، نگاهی اجمالی به آمار دانش آموزان جهشی نشان می دهد که تعداد این دانش آموزان رو به افزایش است و هر ساله بر تعداد والدینی که متقاضی جهش تحصیلی فرزندانشان هستند افزوده می شود تا آنجا که در کل کشور رقم متقاضیان جهش تحصیلی از ۱۹۰۷ نفر در سال ۱۳۸۹ به ۷۳۹۷ نفر دز سال ۱۳۹۰ و بیش از ۱۰هزار نفر در سال جاری رسده است.
اغلب پژوهش های انجام یافته در حوزه تسریع تحصیلی - که در ایران به جهش تک پایه و جهش چند پایه منحصر است- مبتنی بر مقایسه دانش آموزان جهشی با همتایان غیرجهشی آنها از نظر عوامل موثری چون هوش، محیط یادگیری خانه، عملکرد تحصیلی و مهارت های اجتماعی - عاطفی استف حال آنکه سیستم آموزشی کشور در خصوص سیاستگذاری برای جهش تحصیلی تابع دستورالعملی است که جامع به نظر نمی رسد و لازم است که مربیان و سیاستگذاران در درجه اول، دلایل عمده بروز این پدیده را بشناسند و سپس در صدد دستیابی به راهکاری مناسب ربای چگونگی آن باشند. تصمیم سازی در این خصوص نیازمند مبنا و اساسی محکم بوده و لازم است که از طریق آزمون های استاندارد هوش و استعداد تحصیلی و ابزارهای مناس برای سنجش و ارزیابی محیط یادگیری خانه و وضعیت اجتماعی - عاطفی، نیمرخی کامل از وضعیت دانش آموز متقاضی جهش حاصل شود و شرایط مساعدی برای صعود وی به پایه بالاتر، فراهم شود، به گونه ای که چالش های پیش روی او در آینده تا حد ممکن کاهش یابد. به عبارتی عوامل چندگانه موثر بر روند جهش تحصیلی، کوششی جامع و نظاممند را در تصمیم سازی طالب است.
بعضی از مولفه های موثر در این روند، به طور عمده ریشه در خانواده و شرایط اجتماعی درون مدرسه دارد و برخی دیگر حاصل شیوه آموزش است که در حد وسیع ، تحت کنترل سیاستگذاران آموزشی است و باید مورد توجه قرار گیرد. این پدیده از آن رو که از نظر اقتصادی کم هزینه ترین روند برای بر طرف کردن نیازهای آموزشی دانش آموزان سرآمد است(فلوگر ۲۰۰۵، ترون ۲۰۰۳)؛ مورد اقبال برخی از سیاستگذاران نیز واقع شده است؛ چرا که دانش آموزان جهشی از همان منابعی که افراد واجب التعیلیم زیادی را تحت پوشش قرار می دهد، استفاده می کنند و هزینه ای که می تواند صرف جداسازی این افراد و ایجاد تشکیلات پر هزینه شود، صرف بهبود کیفیت خدمات آموزشی خواهد شد.
ارسال دیدگاه